Hossein Dabbagh حسین دباغ

Forwarded from شهروند سبز(رضا زمان)

استدلال اخلاقی له تحریم

دکتر حسین دبّاغ، پژوهشگر و مدرّس فلسفه در انگلستان، مقاله‌ای نوشته است که با استدلال اخلاقی نشان می‌دهد شرکت در این به اصطلاح انتخابات، نه فقط یک خطای سیاسی، که اخلاقاً «ظالمانه» است. با این حساب، تحریمِ انتخابات اخلاقاً رواست. مقاله‌ی آقای دبّاغ با یک پرسش اساسی، و اخلاقی، آغاز می‌شود: “یک شهروندِ مسئول که به آینده‌ی جامعه خود حسّاس است و تأثیر رفتار خود بر دیگران و آیندگان را جدّی می‌انگارد، چه باید کند؟” در این پرسش اوّلاً سخن از شهروندِ مسئول است که بارِ مسئولیّتِ اخلاقی را بر دوش خود حسّ می‌کند و خود را در برابر انتخاب و اختیارش، مسئول می‌بیند و مسئولانه انتخاب می‌کند. ثانیاً، سخن از احساسِ مسئولیّت در برابر آینده و آیندگان، یعنی نوعی عاقبت‌اندیشی و دورنمایی است. یعنی باید در برابر پی‌آمدهای محتمل از انتخاب خود نیز مسئول بود.

دکتر دبّاغ، از منظر اخلاقِ سیاسی، به این پرسش پاسخ می‌دهد. با این فرض بنیادین که ساختار سیاسی حاکم، ساختاری «استبدادی و ظالمانه» است. مقاله سه دلیل آورد که نشان دهد شرکت در این انتخابات، ظالمانه است: نخست، شرکت در انتخابات مشروعیّت‌آور است. در جهانِ دموکراسی‌ها، مشارکت در انتخابات به نوعی سندِ مشروعیّتِ مردمی است که نظام سیاسی با آن، هم می‌تواند خود را به رخ جهانیان بکشد، و هم به مخالفان داخلی خود تفاخر کند؛ همچنان که نظام درحال التماس برای رأی‌‌گرفتن است. دوّم، شرکت در انتخابات، ساختارهای ظالمانه را در درازمدّت تثبیت و تقویّت می‌کند. انتخاباتِ مهندسی‌شده، به نحوی اثبات و استقرارِ ساختارهای ظالمانه است که راه را بر اصلاح و تغییرِ ساختاری می‌بندد و کُنشِ شهروندی را خرج استمرار ساختارهای ظالمانه می‌کند. و سوّم، بی‌اعتنایی به صدای بی‌صدایان است؛ راه مقاومت در برابر ظلم به اقلّیّت‌ها را می‌بندد. ساختارِ ظالمانه با مشروعیّت مردمی و با تداوم ظلم، با خیال آسوده اقلّیّت‌ها را خفه می‌کند.

استدلالِ اخلاقیِ مقاله، معطوف به «عدالت» و «فایده» است، و به نحوی فایده‌گری قاعده‌مند و عدالت‌مدار است. بنابر اخلاقِ فایده‌‌مندِ مبتنی بر عدالت، در سازوکارِ ناعادلانه و ظالمانه نباید شرکت جُست؛ این عمل مشارکت در پیش‌بردِ ناعدالتی و ظلم است. شهروندِ مسئولِ اخلاقی، که هم دل در گروی عدالت دارد و هم در پی فایده‌ی عامّ است، آگاهانه از یک بازیِ منصفانه که قواعد ناعادلانه دارد، کنار می‌کشد و از التزام به نهادها و رویه‌های ناعادلانه امتناع می‌ورزد. این امر چونان «نافرمانی مدنی» در برابر ساختار ناعادلانه رخ می‌نماید.

https://www.tg-me.com/us/Hossein Dabbagh حسین دباغ/com.hossein_dabbagh/399

@shahrvand_sabz

Telegram

Hossein Dabbagh حسین دباغ

چرا شرکت در انتخابات ظالمانه است؟
✍️ حسین دباغ

بحث از شرکت یا عدم شرکت در انتخابات پیش رو در ایران دوباره داغ شده است. پرسش این مقاله چنین است: یک شهروند مسئول که به آینده جامعه خود حساس است و تاثیر رفتار خود بر دیگران و آیندگان را جدی می انگارد چه باید…

www.tg-me.com/us/Hossein Dabbagh حسین دباغ/com.hossein_dabbagh/400

1.8K viewsFeb 27 at 18:33

استدلال اخلاقی له تحریم

دکتر حسین دبّاغ، پژوهشگر و مدرّس فلسفه در انگلستان، مقاله‌ای نوشته است که با استدلال اخلاقی نشان می‌دهد شرکت در این به اصطلاح انتخابات، نه فقط یک خطای سیاسی، که اخلاقاً «ظالمانه» است. با این حساب، تحریمِ انتخابات اخلاقاً رواست. مقاله‌ی آقای دبّاغ با یک پرسش اساسی، و اخلاقی، آغاز می‌شود: “یک شهروندِ مسئول که به آینده‌ی جامعه خود حسّاس است و تأثیر رفتار خود بر دیگران و آیندگان را جدّی می‌انگارد، چه باید کند؟” در این پرسش اوّلاً سخن از شهروندِ مسئول است که بارِ مسئولیّتِ اخلاقی را بر دوش خود حسّ می‌کند و خود را در برابر انتخاب و اختیارش، مسئول می‌بیند و مسئولانه انتخاب می‌کند. ثانیاً، سخن از احساسِ مسئولیّت در برابر آینده و آیندگان، یعنی نوعی عاقبت‌اندیشی و دورنمایی است. یعنی باید در برابر پی‌آمدهای محتمل از انتخاب خود نیز مسئول بود.

دکتر دبّاغ، از منظر اخلاقِ سیاسی، به این پرسش پاسخ می‌دهد. با این فرض بنیادین که ساختار سیاسی حاکم، ساختاری «استبدادی و ظالمانه» است. مقاله سه دلیل آورد که نشان دهد شرکت در این انتخابات، ظالمانه است: نخست، شرکت در انتخابات مشروعیّت‌آور است. در جهانِ دموکراسی‌ها، مشارکت در انتخابات به نوعی سندِ مشروعیّتِ مردمی است که نظام سیاسی با آن، هم می‌تواند خود را به رخ جهانیان بکشد، و هم به مخالفان داخلی خود تفاخر کند؛ همچنان که نظام درحال التماس برای رأی‌‌گرفتن است. دوّم، شرکت در انتخابات، ساختارهای ظالمانه را در درازمدّت تثبیت و تقویّت می‌کند. انتخاباتِ مهندسی‌شده، به نحوی اثبات و استقرارِ ساختارهای ظالمانه است که راه را بر اصلاح و تغییرِ ساختاری می‌بندد و کُنشِ شهروندی را خرج استمرار ساختارهای ظالمانه می‌کند. و سوّم، بی‌اعتنایی به صدای بی‌صدایان است؛ راه مقاومت در برابر ظلم به اقلّیّت‌ها را می‌بندد. ساختارِ ظالمانه با مشروعیّت مردمی و با تداوم ظلم، با خیال آسوده اقلّیّت‌ها را خفه می‌کند.

استدلالِ اخلاقیِ مقاله، معطوف به «عدالت» و «فایده» است، و به نحوی فایده‌گری قاعده‌مند و عدالت‌مدار است. بنابر اخلاقِ فایده‌‌مندِ مبتنی بر عدالت، در سازوکارِ ناعادلانه و ظالمانه نباید شرکت جُست؛ این عمل مشارکت در پیش‌بردِ ناعدالتی و ظلم است. شهروندِ مسئولِ اخلاقی، که هم دل در گروی عدالت دارد و هم در پی فایده‌ی عامّ است، آگاهانه از یک بازیِ منصفانه که قواعد ناعادلانه دارد، کنار می‌کشد و از التزام به نهادها و رویه‌های ناعادلانه امتناع می‌ورزد. این امر چونان «نافرمانی مدنی» در برابر ساختار ناعادلانه رخ می‌نماید.

https://www.tg-me.com/us/Hossein Dabbagh حسین دباغ/com.hossein_dabbagh/399

@shahrvand_sabz

BY Hossein Dabbagh حسین دباغ