tg-me.com/Khaneshinstitute/8456
Last Update:
*
شاید نوستالژیا یکی از مستقیم‌ترین مواجهه‌های هالیس فرامپتون با مفهوم حافظه، تصویر، و گذر زمان باشد.در این فیلم، فرامپتون دوازده عکس شخصی‌اش را روی صفحه نمایش می‌دهد. این عکس‌ها که اغلب پرتره‌ها یا صحنه‌هایی از گذشته‌ی او هستند، یکی‌یکی روی یک صفحه‌ی داغ سوزانده می‌شوند، و صدای راوی درباره آن‌ها صحبت می‌کند. اما نکتهٔ کلیدی در ساختار فیلم این است که صدای هر بخش، درباره عکس بعدی است، نه آن‌چه اکنون دیده می‌شود. یعنی حافظه‌ی صوتی و حافظه‌ی بصری هیچ‌گاه هم‌زمان نمی‌شوند. تصویر می‌سوزد و نابود می‌شود، در حالی که روایت تازه شروع به بازسازی تصویر بعدی می‌کند - که هنوز نشان داده نشده است.
⚫️ ساختارشکنی آرشیو: زبانِ خاطره در تضاد با تصویر
نوستالژیا را می‌توان به عنوان نقدی بر مفهوم «آرشیو» فهمید، آن هم در معنایی فراتر از تصاویر ثبت‌شده. این فیلم از منظر ساختارشکنی آرشیو، چند محور کلیدی را دنبال می‌کند:
۱. ناپایداری مادهٔ آرشیو
عکس‌ها - که به‌طور سنتی «نگهدارنده‌ی حافظه» به شمار می‌روند- عمداً سوزانده می‌شوند. فرامپتون با این کار، استعاره‌ای از فساد، فراموشی، و مرگ حافظه بصری ارائه می‌دهد. و برخلاف تصور رایج از آرشیو به‌مثابه‌ی محلی برای حفظ و تثبیت گذشته، آرشیو را محل نابودی و تباهی نشان می‌دهد.
۲. زمان‌مندی متضاد روایت و تصویر
هم‌زمانی معمول تصویر و صدا در این‌جا برهم زده می‌شود. ما صدای خاطره‌ای را می‌شنویم که هنوز تصویری از آن ندیده‌ایم، و در همان حال، تصویری که می‌بینیم، با روایتِ مربوط به خودش هم‌خوان نیست. این «عدم تطابق» میان حافظه و بازنمایی، استعاره‌ای از عملکرد خود حافظه انسانی است -حافظه‌ای ناکامل، زمان‌پریش، و مشروط.
۳. نقد مستندسازی و خودزندگی‌نامه
فیلم در مرز میان مستند و اجرا حرکت می‌کند. اما با ساختار ضدروایی‌اش، هرگونه تداوم زیستی، انسجام زمانی یا عاطفهٔ نوستالژیک را نفی می‌کند. در این‌جا نه با «بازخوانی» گذشته، بلکه با «تحلیل» و «تخریب» آن مواجهیم.
⚫️ حافظه، تصویر، و ناکامی بازنمایی
فیلمِ فرامپتون، در سطحی عمیق‌تر، درباره‌ی فاصله‌ی همیشگی میان تجربه و بازنمایی است. حتی وقتی عکس‌ها زنده‌اند، روایتشان به تأخیر افتاده. و وقتی نوبت به روایتشان می‌رسد، خود تصویر دیگر نابود شده. در این معنا، فیلم تجربه‌ای از «سوگواری برای گذشته» است؛ گذشته‌ای که هرگز به‌درستی به خاطر نمی‌آید، همیشه با تأخیر بازمی‌گردد، و همیشه در حال سوختن است.
⚫️ نوستالژیا از آن دسته فیلم‌هایی‌ست که نه فقط درباره حافظه، که خود به شکل حافظه ساخته شده است: تکه‌تکه، در حال زوال، با تأخیر و واسازی‌شده و روایتی است از «ناممکن بودن حفظ گذشته». فرامپتون ما را با این حقیقت مواجه می‌کند که حافظه، نه آرشیوی امن، بلکه مجموعه‌ای از سوختن‌ها و از دست رفتن‌هاست.
Nostalgia
Directed by Hollis Frampton
Narrated by Michael Snow
Release date
1971
Running time 38 minutes
Country United States
BY موسسه‌ی فرهنگی-هنری خوانش
Warning: Undefined variable $i in /var/www/tg-me/post.php on line 283
Share with your friend now:
tg-me.com/Khaneshinstitute/8456