عرفان و خودشناسی

🌿🌿🌿🌿🌿🌿

شرح جامع مثنوی معنوی - دفتر اول - داستانِ آن پادشاهِ جُهود که نصرانیان می کُشت از بهرِ تعصّب

قسمت قبلی

(673) چون خدا اندر نیاید در عِیان
نـــــایب حـــــق اند این پیـــــغمبران

چون خداوند هرگز به چشم و مشاهده در نمی اید، یعنی چون خدا محسوس و ملموس نیست، انبیا نایب او هستند در میان مردم، و حق تعالی بوسیلهٔ ایشان علوم و اسرار خود را به مردم میرساند

(674) نه، غلط گفتم که نایب با مَنُوب
گـــــر دو پـــــنداری، قبیح آید، نه خوب

نه! اینکه گفتم انبیاء و اولیاء نایب حضرت حق اند، حرف درستی نبود، چون در آن صورت، دوئی و اثنانیت پیش می آید، در حالی که آنان بطور کامل در حقیقت الهی فانی شده اند و همۀ آثار و رسوم بشری خود را در حق، محو کرده اند. بنابر این اگر نایب (پیامبران و اولیاء) را از منوبّ عنه (خداوند) جدا کنی کار زشتی انجام داده ای نه کاری خوب.

(675) نه، دو باشد تا توی صورت پرست
پیشِ او یـــــک گشت، کـــز صورت یِرَست

نه! مادام که تو صورت پرست و ظاهر گرا هستی، نایب با مَنوبٌ عَنْه در نظرت دوگانه جلوه کنند و تو آن دو را از هم جدا خواهی دید. ولی کسی که از عالم ظاهر و صورت رهیده و به عالم معنی پیوسته، نایب و منوب عنه را یکی می بیند.

(676) چون به صورت بنگری، چشمِ تو دوست
تـــــو به نـــــورش در نـــــگر کز چـــــشم رُست

به عنوان مثال، اگر تو به چهره ات نگاه کنی خواهی دید که دو چشم داری. ولی تو به نور چشمت که از آن پدید آمده نگاه کن.

(677) نورِ هر دو چشم، نَتوان فرق کرد
چـــــون که در نـــورش نظر انداخت مَرد

اگر آدمی به نور چشم ها دقت کند آن دو را یکی می بیند و نمی تواند میان آن دو تفاوتی قائل شود.

(678) دَه چراغ از حاضر آید در مکان
هر یـــــکی باشد به صـــــورت، غیرِ آن

مثال دیگر، اگر ده چراغ در یک مکان باشد و ظاهر آنها با هم اختلاف داشته باشد.

(679) فرق نَتوان کرد نورِ هر یکی
چـــون به نورش روی آری، بی شکی

چون به نور آن چراغ ها نظر کنی بیگمان نمی توانی آنها را از هم جدا کنی.

(680) گر تو صد سیب و، صد آبی بشمُری
صد نـــــمانَد، یک شـــــود چـــــون بِفشُری

مثال دیگر، اگر تو صد سیب و صد به را بشماری مسلّماً متعدّد جلوه کنند. ولی اگر همۀ آنها را بفشاری و آب آنها را بگیری خواهی دید که تعدّد آنها از بین میرود و یکی می شوند.

(681) در معانی، قسمت و اَعداد نیست
در مـــــعانی تـــــجزیه و اَفـــــراد نیست

زیرا که در امور معنوی اصولاً تقسیم و تجزیه و فرد و زوج وجود ندارد و این مقولات، مختصّ عالَم محسوسات است.

🌿🌿🌿🌿🌿🌿

www.tg-me.com/us/عرفان و خودشناسی/com.Khodshenasivo/27775

4.9K viewsApr 23 at 19:30

🌿🌿🌿🌿🌿🌿

شرح جامع مثنوی معنوی - دفتر اول - داستانِ آن پادشاهِ جُهود که نصرانیان می کُشت از بهرِ تعصّب

قسمت قبلی

(673) چون خدا اندر نیاید در عِیان
نـــــایب حـــــق اند این پیـــــغمبران

چون خداوند هرگز به چشم و مشاهده در نمی اید، یعنی چون خدا محسوس و ملموس نیست، انبیا نایب او هستند در میان مردم، و حق تعالی بوسیلهٔ ایشان علوم و اسرار خود را به مردم میرساند

(674) نه، غلط گفتم که نایب با مَنُوب
گـــــر دو پـــــنداری، قبیح آید، نه خوب

نه! اینکه گفتم انبیاء و اولیاء نایب حضرت حق اند، حرف درستی نبود، چون در آن صورت، دوئی و اثنانیت پیش می آید، در حالی که آنان بطور کامل در حقیقت الهی فانی شده اند و همۀ آثار و رسوم بشری خود را در حق، محو کرده اند. بنابر این اگر نایب (پیامبران و اولیاء) را از منوبّ عنه (خداوند) جدا کنی کار زشتی انجام داده ای نه کاری خوب.

(675) نه، دو باشد تا توی صورت پرست
پیشِ او یـــــک گشت، کـــز صورت یِرَست

نه! مادام که تو صورت پرست و ظاهر گرا هستی، نایب با مَنوبٌ عَنْه در نظرت دوگانه جلوه کنند و تو آن دو را از هم جدا خواهی دید. ولی کسی که از عالم ظاهر و صورت رهیده و به عالم معنی پیوسته، نایب و منوب عنه را یکی می بیند.

(676) چون به صورت بنگری، چشمِ تو دوست
تـــــو به نـــــورش در نـــــگر کز چـــــشم رُست

به عنوان مثال، اگر تو به چهره ات نگاه کنی خواهی دید که دو چشم داری. ولی تو به نور چشمت که از آن پدید آمده نگاه کن.

(677) نورِ هر دو چشم، نَتوان فرق کرد
چـــــون که در نـــورش نظر انداخت مَرد

اگر آدمی به نور چشم ها دقت کند آن دو را یکی می بیند و نمی تواند میان آن دو تفاوتی قائل شود.

(678) دَه چراغ از حاضر آید در مکان
هر یـــــکی باشد به صـــــورت، غیرِ آن

مثال دیگر، اگر ده چراغ در یک مکان باشد و ظاهر آنها با هم اختلاف داشته باشد.

(679) فرق نَتوان کرد نورِ هر یکی
چـــون به نورش روی آری، بی شکی

چون به نور آن چراغ ها نظر کنی بیگمان نمی توانی آنها را از هم جدا کنی.

(680) گر تو صد سیب و، صد آبی بشمُری
صد نـــــمانَد، یک شـــــود چـــــون بِفشُری

مثال دیگر، اگر تو صد سیب و صد به را بشماری مسلّماً متعدّد جلوه کنند. ولی اگر همۀ آنها را بفشاری و آب آنها را بگیری خواهی دید که تعدّد آنها از بین میرود و یکی می شوند.

(681) در معانی، قسمت و اَعداد نیست
در مـــــعانی تـــــجزیه و اَفـــــراد نیست

زیرا که در امور معنوی اصولاً تقسیم و تجزیه و فرد و زوج وجود ندارد و این مقولات، مختصّ عالَم محسوسات است.

🌿🌿🌿🌿🌿🌿

BY عرفان و خودشناسی