عرفان و خودشناسی

‌ملاقات روزانه با خود


ما نیز خودمان را در بیرون میجوییم، اما تا زمانی که به درون ننگریم قادر نیستیم خود را بیابیم، مگر آن که به سوی درون، یعنی همان مکان تاریک رو کنیم.
بیایید هر روز در زمان و مکانی که بهتر است معین باشد - برای ملاقات روزانه با خودمان، خود حقیقی، خود واقعی و خود الهی مان یا به بیان رساتر همان که خدا می نامیم - تمرین سکوت کنیم. با پانزده دقیقه شروع کنید و کم کم این زمان را افزایش دهید تا به یک ساعت برسد. ابتدا ممکن است این تمرین بی معنا و یک اتلاف وقت کامل به نظر برسد، اما اگر پیگیری داشته باشید، سکوت نیرو خواهد گرفت و کلام خدا با شما سخن خواهد گفت.
آنگاه در می یابید که چه بسا تمرین سکوت ارزشمندترین فعالیت روزانه شماست.
بیایید در سکوت دعا کنیم، مراقبه کنیم، نامه ای الهی را تکرار نماییم، به اندیشه های معنوی بپردازیم و در گفت و گویی عاشقانه و صمیمانه با خدا غرق شویم.
دعا کار پیچیده ای نیست، بلکه بسیار ساده است؛ به سادگی صحبت کردن با یک دوست! فرض کنید دوستی را دیده اید، برای شما بسیار طبیعی ست که بلند پروازی ها و آرزوها، نقشه ها، برنامه ها، ضعف ها و ناکامی هایتان را با او در میان بگذارید و بخواهید که یاریتان کند. با خدا نیز به همین گونه رفتار کنید.
خدا یگانه دوست حقیقی و جاودانه ماست؛ سرآمد همه دوستان! او همیشه در دسترس ماست. مجبور نیستیم برای برقراری ارتباط با او به مکانی ویژه برویم، زیرا خدا همه جا هست. همۀ آنچه باید انجام دهیم این است: چشمانمان را ببندیم، از پیرامون خود جدا شویم، قلبمان را بگشاییم، او را بخوانیم و آنگاه او در برابر ما خواهد بود. در آغاز، قادر نیستیم او را ببینیم، اما باید مطمئن باشیم که او ما را می بینید. همان گونه که در ابتدا نمی توانیم ندایش را بشنویم، اما باید مطمئن باشیم که او صدای ما را می شنود. سرانجام روزی فراخواهد رسید که ما نیز او را ببینیم و ندایش را بشنویم.
اگر میخواهیم خدا را ببینیم، باید تلاش کنیم. این تلاش مایه پرورش تمنای عمیق قلبی برای دیدن خدا و اشتیاقی پرشور برای شنیدن ندای یگانه محبوب ازلی و ابدی ست.


جی. پی. واسوانی
تا سرای او
ص 16 و 17

🆔 @Khodshenasivo
🆑 عرفان و خودشناسی

Telegram

attach 📎

www.tg-me.com/us/عرفان و خودشناسی/com.Khodshenasivo/27777

5.9K viewsApr 24 at 05:30

‌ملاقات روزانه با خود


ما نیز خودمان را در بیرون میجوییم، اما تا زمانی که به درون ننگریم قادر نیستیم خود را بیابیم، مگر آن که به سوی درون، یعنی همان مکان تاریک رو کنیم.
بیایید هر روز در زمان و مکانی که بهتر است معین باشد - برای ملاقات روزانه با خودمان، خود حقیقی، خود واقعی و خود الهی مان یا به بیان رساتر همان که خدا می نامیم - تمرین سکوت کنیم. با پانزده دقیقه شروع کنید و کم کم این زمان را افزایش دهید تا به یک ساعت برسد. ابتدا ممکن است این تمرین بی معنا و یک اتلاف وقت کامل به نظر برسد، اما اگر پیگیری داشته باشید، سکوت نیرو خواهد گرفت و کلام خدا با شما سخن خواهد گفت.
آنگاه در می یابید که چه بسا تمرین سکوت ارزشمندترین فعالیت روزانه شماست.
بیایید در سکوت دعا کنیم، مراقبه کنیم، نامه ای الهی را تکرار نماییم، به اندیشه های معنوی بپردازیم و در گفت و گویی عاشقانه و صمیمانه با خدا غرق شویم.
دعا کار پیچیده ای نیست، بلکه بسیار ساده است؛ به سادگی صحبت کردن با یک دوست! فرض کنید دوستی را دیده اید، برای شما بسیار طبیعی ست که بلند پروازی ها و آرزوها، نقشه ها، برنامه ها، ضعف ها و ناکامی هایتان را با او در میان بگذارید و بخواهید که یاریتان کند. با خدا نیز به همین گونه رفتار کنید.
خدا یگانه دوست حقیقی و جاودانه ماست؛ سرآمد همه دوستان! او همیشه در دسترس ماست. مجبور نیستیم برای برقراری ارتباط با او به مکانی ویژه برویم، زیرا خدا همه جا هست. همۀ آنچه باید انجام دهیم این است: چشمانمان را ببندیم، از پیرامون خود جدا شویم، قلبمان را بگشاییم، او را بخوانیم و آنگاه او در برابر ما خواهد بود. در آغاز، قادر نیستیم او را ببینیم، اما باید مطمئن باشیم که او ما را می بینید. همان گونه که در ابتدا نمی توانیم ندایش را بشنویم، اما باید مطمئن باشیم که او صدای ما را می شنود. سرانجام روزی فراخواهد رسید که ما نیز او را ببینیم و ندایش را بشنویم.
اگر میخواهیم خدا را ببینیم، باید تلاش کنیم. این تلاش مایه پرورش تمنای عمیق قلبی برای دیدن خدا و اشتیاقی پرشور برای شنیدن ندای یگانه محبوب ازلی و ابدی ست.


جی. پی. واسوانی
تا سرای او
ص 16 و 17

🆔 @Khodshenasivo
🆑 عرفان و خودشناسی

BY عرفان و خودشناسی