tg-me.com/Saeed_Maadani/4637
Last Update:
پیاده‌رو و اهمیت آن در زندگی شهری
✍سعید معدنی
اولین و بدیهی ترین نکته ای که از «پیاده‌رو» به ذهن میرسد این است که پیاده‌رو محل رفت و آمد افراد پیاده است. اما همیشه اینگونه نیست و دقیقاً مشکل از همین‌جا شروع میشود. اینکه در بسیاری مواقع یا پیاده‌رو نداریم و یا پیادهروها کارکرد خود را از دست داده و افراد پیاده، خیابان ـ محل تردد اتومبیل ها ـ را برای رفت و آمد انتخاب میکنند.
در روستاها معمولا قسمت پیاده‌رو وجود ندارد. زیرا از روزگاران قدیم به دلیل ویژگی خاص روستاها، خیابان‌ها و پیادهروها ـ به دلیل نبود یا کم بودن اتومبیل ـ یکی بودند. حتی امروزه اگرچه بسیاری از روستائیان دارای اتومبیل هستند اما از لحاظ فیزیکی، فضای پیاده‌رو از خیابان تفکیک نشده است. همچنین شهرهای کوچک که قبلاً روستا بوده اند، هنوز فاقد فضاهای شهری، از جمله پیاده‌رو مناسب هستند. برخی جاها یک راه باریکه ای در هر دوطرف خیابان به عنوان پیاده رو در نظر گرفته شده که عملاً کارکرد پیاده‌رو را ندارند.
محققان علوم اجتماعی و روانشناسان در غرب تحقیقات زیادی را درباره پیاده‌رو و نقش آن در زندگی مردم شهری انجام داده و به نتایج جالبی رسیده اند. مثلاً برخی محققان گام برداشتن و قدم زدن های مردم را فیلم برداری و تحلیل کرده‌اند. اینکه در چه زمانی و چه موقعیتی ریتم رفت و آمد مردم متفاوت و متغیر است. حتی افراد با توجه به شاغل یا بیکار بودن، نوع شغل، طبقه اجتماعی و ... نوع گام برداشتن‌هایشان متفاوت است.
روان شناسان براین باورند که معمولاً کسانی که از وسط پیاده‌رو راه میروند، دارای اعتماد به نفس بالاتری هستند تا افرادی که از کنار و چسبیده به دیوار راه میروند. به همین دلیل جهت «تقویت اعتماد به نفس»، توصیه می شود از وسط پیاده رو حرکت شود. همچنین روانشناسان معتقدند که اگر افراد کمی تندتر قدم بردارند در افزایش اعتماد به نفس‌شان مؤثر است.
زمان و ساعات شب و روز نیز بر فضای پیاده‌رو تأثیر دارند. دربرخی از ساعات روز، مثل صبح‌زود و عصرها که متنهی به شروع و تعطیلی ساعات اداری و کاری میشود، پیاده رو ها شلوغ و پر رفت و آمد هستند. انبوه انسان‌هایی را می‌بینیم که بی‌توجه به دیگران، صرفاً برای رسیدن به مقصد بسرعت راه می روند. در برخی ساعات دیگر قدم زدن حالتی برای رفع خستگی و تفریح دارد.
همانطور که ذکر آن رفت، در شهرهای کوچک و مناطق کمتر توسعه یافته شهرهای بزرگ، غالباً پیاده‌رو استاندارد وجود ندارد و خیابان اصلی محل رفت و آمد افراد پیاده است. این موضوع هم رانندگان و هم عابران پیاده را آزار داده و کلافه میکند، و رفتن به خیابان یعنی عذاب جسم و ذهن و روان. در برخی از خیابان‌ها، ضمن باریک بودن پیاده‌رو، غالباً دست فروش‌ها بساط پهن کرده و یا محل استفاده و قرار دادن ابزار و وسایل تعمیرگاه‌ها و مغازه‌ها بوده و یا جهت ساخت و ساز، مصالح ساختمانی ریخته میشود. به همین دلیل پیاده رو معنا و کاربرد اصلی خود را از دست داده و لاجرم خیابان محل تردد عابران پیاده شده است.
البته در برخی خیابان‌های شهرهای بزرگ در ایران و از جمله تهران، پیاده‌روهای استاندارد وجود دارند. از همان ابتدای احداث این نوع خیابان‌ها به اندازه کافی فضای پیاده‌رو در نظر گرفته شده است. در این نوع خیابان‌ها، پیاده‌روی به ابزاری برای رفع خستگی، قدم زدن‌های نشاط‌آور در زمان‌های خلوت شبانه روز تبدیل میشود. مثلاً بخش‌هایی از دو خیابان «جمهوری» و «ولیعصر» در شهر تهران از این دست هستند. پیاده‌روهای پهن و طولانی داشته و مغازه‌ها و فروشگاه های متنوع در سرتاسر آن وجود دارد. قدم زدن در این نوع پیادهروها آسان بوده و حتی موجب آرامش روحی می شوند.
تحقیقات نشان میدهد اگر پیاده‌رو های استاندارد و منظم و کنترل شده داشته باشیم، به ایجاد نشاط و آرامش کمک کرده و محل امنی برای تفریح و گذران اوقات فراغت است. در کشورهای صنعتی و پیشرفته، پیادهروها مهمتر از خیابان‌ها هستند، زیرا مردم را تشویق به تحرک، ورزش و پیاده‌روی منظم و روزانه می کنند. ضمن نقش داشتن در سلامتی به دلیل استفاده کمتر از وسایل نقلیه موتوری به مقدار زیادی از بار ترافیکی و آلودگی صوتی و هوا کاسته می شود. از سوی دیگر اجازه حضور دست‌فروش‌ها را در پیاده‌رو ها نمی‌دهند، مگر مکان های خاصی که مجوز آن صادر شده باشد؛ زیرا پیاده‌رو به همه شهروندان تعلق دارد و جزء حقوق آنها محسوب می شود.
(ادامه در صفحه دوم👇)
@Saeed_Maadani
BY هفت اقلیم (سعید معدنی)
Warning: Undefined variable $i in /var/www/tg-me/post.php on line 280
Share with your friend now:
tg-me.com/Saeed_Maadani/4637