Bir bor ekan, bir yoʻq ekan, qadim zamonda emas, oʻtgan asrda (в прошлом веке) Muso va Musina oilasida 1964 yilning 31 may kunida ularning uchinchi farzandi Feruza tugʻilgan ekan.

Kichkina Feruza juda koʻp kasal boʻlardi (болела), hammaning erka qizi (любимица) edi. Keyin, singlisi Zulfiya tugʻilgandan keyin, erkatoylik estafetasi Zulfiyaga oʻtdi. Feruza esa katta opa boʻlib qoldi. Keyinchalik Muso boboning oilalarida 2 oʻgʻil va 5 qiz farzand boʻlib ulgʻayishdi (выросли). Onasidan erta ayrilganiga (рано разлучилась) qaramasdan (не смотря на), oʻgay ona bilan (с мачехой) oʻsganiga (выросла) qaramasdan Feruza juda ajoyib inson (выдающийся) boʻlib yetishdi. Nafaqat bitta ona, balki ikki mehribon onaning farzandi boʻldi, ta’lim oldi, turmushga chiqdi, ikkita qizning onasi boʻldi, til oʻrgandi, sayohat qildi, noyob mutaxassisga (необычный специалист) aylandi, koʻpdan-koʻp oʻqituvchilarning ustozi boʻldi. Doim harakatda, doim hayotdan xursand, doim yangilikka intiladigan inson.

Bugun Feruza 60 yoshda. Koʻngli hali ham ham yosh, juda ham erkalikni yaxshi koʻradigan, yaqinlarining sevimli xolasi, ammasi, opasi, katta ayasi, nanasi sifatida ardoqlanadi. Bizning eng katta motivatorimiz, ibrat oladigan insonimiz ❤️

Muso va Musina bugun undan juda faxrlanishgan boʻlishar edi (гордились бы ей). Menimcha ular, “Qizim, biz sen bilan faxrlanamiz, sen hammasini toʻgʻri qilyapsan. Umring uzoq boʻlsin! Yangi yoshing muborak boʻlsin” deyishayotganday (как будто ей говорят).

Men ham shunday degim kelyapti:
Ayajon, biz siz bilan faxrlanamiz. Hayotingiz naqadar goʻzal! Davomi ham shunchalik goʻzal boʻlsin 🤍