شهرام یاری

بدون شراب قدرت ادامه حیات ندارم!

در همسایگی من یکی از ندیمان شاه به نام محمدطاهربیگ ساکن بود، که مورد علاقه وافر شاه قرار داشت. این مرد روز و شب شراب می‌خورد و به این مناسبت نه تنها همیشه مست بود، بلکه سلامتی خود را نیز به کلی از دست داده بود، زیرا هیچ‌وقت به غذا اشتها نداشت و قوت لایموت او منحصر به شراب شده بود و مستی دایمی، علاوه بر این‌که سلامت او را مختل کرده بود، هوش و حواس او را نیز به کلی از بین برده و به عقلش نقصان وارد ساخته بود. شاه، که به او محبت داشت و از طرفی می‌خواست از وجودش استفاده کند، طبیب مخصوص خود را نزدش فرستاد تا با شربت‌ها و دواهای مفید او را از عادت مذموم خود باز دارد، ولی تجویز اطبا و تقاضاهای دوستدارانش هیچ یک مانع از ادامه شراب‌خواری این مرد نشدند و دستور شاه نیز مؤثر نیفتاد و وی گفت که بدون شراب قدرت ادامه حیات ندارد. سرانجام شاه خشمگین شد و برای حفظ سلامتی او فرمان داد که هیچ‌کس به هیچ عنوان نمی‌تواند شراب در اختیارش بگذارد.
این دستور با کمال شدت اجرا شد و محمدطاهربیگ، که دیگر نمی‌توانست از هیچ محلی شراب تهیه کند، شبی از شدت نومیدی با چند ضربت خنجر، خود را مجروح ساخت و با وجودی که بلافاصله همه از جریان آگاهی یافتند و طبیبان شاه به کمکش شتافتند سه- چهار روز بعد از آن، جان بر سر شراب‌خواری خود گذاشت و به عقیده مردم این سامان روحش مستقیما به پیش شیطان رفت، زیرا شراب را مذهب اسلام منع کرده است. به هر حال فوت این مرد فرصتی داد تا ناظر مراسم تشییع جنازه و تدفین ایرانیان باشم. (دلاواله، 1370: 5/203)

مأخذ: دلاواله، پیترو. 1370. سفرنامه پیترو دلاواله. مترجم شعاع الدین شفا. تهران: شرکت انتشارات علمی فرهنگی.

@Shsyari
.

www.tg-me.com/us/شهرام یاری/com.Shsyari/7374

180 viewsMay 10 at 13:04

بدون شراب قدرت ادامه حیات ندارم!

در همسایگی من یکی از ندیمان شاه به نام محمدطاهربیگ ساکن بود، که مورد علاقه وافر شاه قرار داشت. این مرد روز و شب شراب می‌خورد و به این مناسبت نه تنها همیشه مست بود، بلکه سلامتی خود را نیز به کلی از دست داده بود، زیرا هیچ‌وقت به غذا اشتها نداشت و قوت لایموت او منحصر به شراب شده بود و مستی دایمی، علاوه بر این‌که سلامت او را مختل کرده بود، هوش و حواس او را نیز به کلی از بین برده و به عقلش نقصان وارد ساخته بود. شاه، که به او محبت داشت و از طرفی می‌خواست از وجودش استفاده کند، طبیب مخصوص خود را نزدش فرستاد تا با شربت‌ها و دواهای مفید او را از عادت مذموم خود باز دارد، ولی تجویز اطبا و تقاضاهای دوستدارانش هیچ یک مانع از ادامه شراب‌خواری این مرد نشدند و دستور شاه نیز مؤثر نیفتاد و وی گفت که بدون شراب قدرت ادامه حیات ندارد. سرانجام شاه خشمگین شد و برای حفظ سلامتی او فرمان داد که هیچ‌کس به هیچ عنوان نمی‌تواند شراب در اختیارش بگذارد.
این دستور با کمال شدت اجرا شد و محمدطاهربیگ، که دیگر نمی‌توانست از هیچ محلی شراب تهیه کند، شبی از شدت نومیدی با چند ضربت خنجر، خود را مجروح ساخت و با وجودی که بلافاصله همه از جریان آگاهی یافتند و طبیبان شاه به کمکش شتافتند سه- چهار روز بعد از آن، جان بر سر شراب‌خواری خود گذاشت و به عقیده مردم این سامان روحش مستقیما به پیش شیطان رفت، زیرا شراب را مذهب اسلام منع کرده است. به هر حال فوت این مرد فرصتی داد تا ناظر مراسم تشییع جنازه و تدفین ایرانیان باشم. (دلاواله، 1370: 5/203)

مأخذ: دلاواله، پیترو. 1370. سفرنامه پیترو دلاواله. مترجم شعاع الدین شفا. تهران: شرکت انتشارات علمی فرهنگی.

@Shsyari
.

BY شهرام یاری