تفکر و یادگیری متمرکز(تیم)

🔸️صدف‌های‌‌ پای درخت

      در توگا(محل کارم) یک درخت توت بزرگ زندگی می کند که هجده سال است هر روز که سر کار می‌آیم می‌بینمش. هر سال همین روزها بار می‌دهد و با هر وزش باد و ریزش باران او هم توت‌هایش را فرو می‌ریزد و گنجشک‌ها و رهگذران هر از گاهی مهمانش می‌شوند.

امروز در هوای  به شدت لطیف اردیبهشت به این فکر می کردم‌ که چند بار به بچه‌های خدمات پیشنهاد دادم توری پهن کنیم و درخت را تکانی بدهیم و نگذاریم توت‌ها زیر پای رهگذران بی‌خیال له و نابود شوند. یادم می‌آید نشد و نکردیم این کار را. دلایل خودشان را هم داشتند. با خودم فکر می کنم آیا من وظیفه‌ام را انجام داده‌ام؟

به فرض هم که این کار را می کردیم، درخت‌های توت دیگر دنیا چه؟ آیا ماجرای همان صدف‌های لب دریا نمی‌شد؟ اصلا ذهنم فراتر رفت و گفتم اگر کسی همه‌ی توت‌های اضافی را جمع کند و به بچه‌های فقیر بدهد چطور می‌شود و خیلی کارهای دیگر.
بعد پیش خودم فکر کردم حسن این درخت توت همین است ‌که اهل تفکر و یادگیری متمرکز آن را ببینند و ذهنشان تمرین تیمی ( تفکر و یادگیری متمرکز) بکند.

یک نکته‌ی تیمی هم به فکرم رسید و آن اینکه دوستان!  یادمان باشد صدف‌ها.... ببخشید توت ها....نه اصلا همان  صدف های پای درخت‌های توت دنیا را پیدا کنیم و به فکر آن‌ها باشیم. خیلی چیزها  زیر پای ناآگاهی  رهگذران له می شوند و کسی حواسش به آن‌ها نیست. خیلی از این له‌شدن‌ها هم روی زمین اتفاق نمی افتد. رهگذران بی‌خیال ناآگاه با چشم، دست، ذهن، زبان، پا و با همه‌ی وجودشان همه‌ چیز را له می کنند.
راستی حواسم پرت شد و پاک یادم رفت....توت های زیر درخت توگا را بالاخره چه کنیم؟ همین الان که داشتم این‌ها را می‌نوشتم نزدیک بود له‌شان کنم.
محمدحسن حسینی

🍎🍎🍎

کانال تلگرامی تفکر و یادگیری متمرکز(تیم)
@THINKINGandLEARNING

www.tg-me.com/us/تفکر و یادگیری متمرکز تیم /com.THINKINGandLEARNING/1349

236 viewsedited  May 13 at 12:18

🔸️صدف‌های‌‌ پای درخت

      در توگا(محل کارم) یک درخت توت بزرگ زندگی می کند که هجده سال است هر روز که سر کار می‌آیم می‌بینمش. هر سال همین روزها بار می‌دهد و با هر وزش باد و ریزش باران او هم توت‌هایش را فرو می‌ریزد و گنجشک‌ها و رهگذران هر از گاهی مهمانش می‌شوند.

امروز در هوای  به شدت لطیف اردیبهشت به این فکر می کردم‌ که چند بار به بچه‌های خدمات پیشنهاد دادم توری پهن کنیم و درخت را تکانی بدهیم و نگذاریم توت‌ها زیر پای رهگذران بی‌خیال له و نابود شوند. یادم می‌آید نشد و نکردیم این کار را. دلایل خودشان را هم داشتند. با خودم فکر می کنم آیا من وظیفه‌ام را انجام داده‌ام؟

به فرض هم که این کار را می کردیم، درخت‌های توت دیگر دنیا چه؟ آیا ماجرای همان صدف‌های لب دریا نمی‌شد؟ اصلا ذهنم فراتر رفت و گفتم اگر کسی همه‌ی توت‌های اضافی را جمع کند و به بچه‌های فقیر بدهد چطور می‌شود و خیلی کارهای دیگر.
بعد پیش خودم فکر کردم حسن این درخت توت همین است ‌که اهل تفکر و یادگیری متمرکز آن را ببینند و ذهنشان تمرین تیمی ( تفکر و یادگیری متمرکز) بکند.

یک نکته‌ی تیمی هم به فکرم رسید و آن اینکه دوستان!  یادمان باشد صدف‌ها.... ببخشید توت ها....نه اصلا همان  صدف های پای درخت‌های توت دنیا را پیدا کنیم و به فکر آن‌ها باشیم. خیلی چیزها  زیر پای ناآگاهی  رهگذران له می شوند و کسی حواسش به آن‌ها نیست. خیلی از این له‌شدن‌ها هم روی زمین اتفاق نمی افتد. رهگذران بی‌خیال ناآگاه با چشم، دست، ذهن، زبان، پا و با همه‌ی وجودشان همه‌ چیز را له می کنند.
راستی حواسم پرت شد و پاک یادم رفت....توت های زیر درخت توگا را بالاخره چه کنیم؟ همین الان که داشتم این‌ها را می‌نوشتم نزدیک بود له‌شان کنم.
محمدحسن حسینی

🍎🍎🍎

کانال تلگرامی تفکر و یادگیری متمرکز(تیم)
@THINKINGandLEARNING

BY تفکر و یادگیری متمرکز(تیم)