“Anorbooks” nashriyoti

​​Ohang

(Lev Tolstoyning "Sergiy ota" qissasiga taqriz)

Siz ham eshityapsizmi?! Qandaydir begona ohang... Quloqlarimga qayerdan o‘rnashib oldi ekan u? Yo‘q, u yuragimdan - shu tomondan eshitilyapti. Kimdir faryod chekayotgandek, nola qilayotgandek - mungli, og‘ir...

Bu ohangda burch bor, shiddat bor va yana kimgadir sadoqat.

Endi u muhabbat haqida kuylayapti, his qildingizmi? Qarang, dunyo ranglarga, turfa iforlarga to‘lib ketdi. Nahotki bu mening dunyoyim? U shunchalik go‘zal edimi? Beixtiyor jilmayaman, ko‘zlarim o‘z-o‘zidan yumila boradi. Og‘irligimni yo‘qotib pardek yengil ko‘tarilaman yerdan. Har tomon oppoq ko‘rinadi.

Birdan nimadir tipirchilay boshladi, yuragimmi? Oyoqlarim qaltiraydi. Pastda kimdir meni chaqiryapti. Kim u? Nega chorlayapti meni? Axir ko‘zlarimni ochsam qulab ketishim mumkin, qulab ketaman hozir... Ko‘zlarimni ochaman, ular yoshga to‘ladi. Yoshlarim og‘irlik qiladi, vaznim yana ortib ketayotganini sezaman. Yo‘q, hali ham uchyapman. Mana yerdagi odamlarning barchasi buni ko‘rib turibdi. Balki menga havas qilishayotgandir. Qarashlaridan ko‘rinib turibdi-ku bu. Nahotki yerga, bu odamlarga shunchalik yaqin qoldim? Ko‘zlarimni qattiq yumib olaman. Asli nega kerak edi bu odamlarning menga qanday qarashlari, havasi, o‘ylari? Axir menga eng to‘g‘ri bahoni o‘z qalbimgina qo‘yishga qodir.

Ohang... ohangni yo‘qotib qo‘ydim. Qayerda yo‘qotdim ekan? Eslolmayapman. Topishim kerak...
Bu derazalar qayerdan paydo bo‘ldi, ularni oching, ketishim kerak! Ana tashqarida nur bor. Uni ko‘rdim. Ammo bora olmayman. Men turgan xonaning devorlari bo‘g‘iq, oyoq ostim zax. Faqat bitta taskin - yiroqdagi nurning borligi. Axir u bor, muhimi mana shu...

Men uni topdim, o‘zimning ohangimni topdim. U yuragim va o‘sha olisdagi nur jo‘rligidan iborat ekan. Sadoqat, muhabbat, yengib o‘tilgan illat ortidan topdim. Bu ohang - sokinlik va U!

© Munisa A’zamova
2020.

Sahifalarimiz: ⬇️
Telegram | Instagram | Facebook | Youtube

www.tg-me.com/us/“Anorbooks” nashriyoti/com.anorbooks_nashr/1059

581 viewsMay 14 at 05:03

​​Ohang

(Lev Tolstoyning "Sergiy ota" qissasiga taqriz)

Siz ham eshityapsizmi?! Qandaydir begona ohang... Quloqlarimga qayerdan o‘rnashib oldi ekan u? Yo‘q, u yuragimdan - shu tomondan eshitilyapti. Kimdir faryod chekayotgandek, nola qilayotgandek - mungli, og‘ir...

Bu ohangda burch bor, shiddat bor va yana kimgadir sadoqat.

Endi u muhabbat haqida kuylayapti, his qildingizmi? Qarang, dunyo ranglarga, turfa iforlarga to‘lib ketdi. Nahotki bu mening dunyoyim? U shunchalik go‘zal edimi? Beixtiyor jilmayaman, ko‘zlarim o‘z-o‘zidan yumila boradi. Og‘irligimni yo‘qotib pardek yengil ko‘tarilaman yerdan. Har tomon oppoq ko‘rinadi.

Birdan nimadir tipirchilay boshladi, yuragimmi? Oyoqlarim qaltiraydi. Pastda kimdir meni chaqiryapti. Kim u? Nega chorlayapti meni? Axir ko‘zlarimni ochsam qulab ketishim mumkin, qulab ketaman hozir... Ko‘zlarimni ochaman, ular yoshga to‘ladi. Yoshlarim og‘irlik qiladi, vaznim yana ortib ketayotganini sezaman. Yo‘q, hali ham uchyapman. Mana yerdagi odamlarning barchasi buni ko‘rib turibdi. Balki menga havas qilishayotgandir. Qarashlaridan ko‘rinib turibdi-ku bu. Nahotki yerga, bu odamlarga shunchalik yaqin qoldim? Ko‘zlarimni qattiq yumib olaman. Asli nega kerak edi bu odamlarning menga qanday qarashlari, havasi, o‘ylari? Axir menga eng to‘g‘ri bahoni o‘z qalbimgina qo‘yishga qodir.

Ohang... ohangni yo‘qotib qo‘ydim. Qayerda yo‘qotdim ekan? Eslolmayapman. Topishim kerak...
Bu derazalar qayerdan paydo bo‘ldi, ularni oching, ketishim kerak! Ana tashqarida nur bor. Uni ko‘rdim. Ammo bora olmayman. Men turgan xonaning devorlari bo‘g‘iq, oyoq ostim zax. Faqat bitta taskin - yiroqdagi nurning borligi. Axir u bor, muhimi mana shu...

Men uni topdim, o‘zimning ohangimni topdim. U yuragim va o‘sha olisdagi nur jo‘rligidan iborat ekan. Sadoqat, muhabbat, yengib o‘tilgan illat ortidan topdim. Bu ohang - sokinlik va U!

© Munisa A’zamova
2020.

Sahifalarimiz: ⬇️
Telegram | Instagram | Facebook | Youtube

BY “Anorbooks” nashriyoti