خروج و اعتراض و وفاداری

هدف دولت: مداخله دولت در انتخاب شارژر

همگان آزاردهندگی داشتن چندین شارژر متفاوت برای دستگاه‌های مختلف را احساس کرده‌اند. هرج و مرجی در شارژرها با رابط‌های USB-B، USB-C، Apple lightning و غیره وجود دارد از این نظر که همه با هم ناسازگارند. این امر از نظر عملیاتی ناخوشایند است زیرا اشتراک شارژرها امکان‌پذیر نیست. همچنین منجر به ضایعات الکترونیکی بیشتر در قالب شارژرهای بلااستفاده می‌شود.

فردی خشمگین از این تعدد شارژرها ممکن است بگوید، «آیا ما نمی‌توانیم دولتی داشته باشیم که این موضوع را استانداردسازی کند؟» آیا دولت می‌تواند با وادار کردن همه شرکت‌های الکترونیکی به ساختن تنها یک نوع شارژر، ارزش بیشتری ایجاد کند؟ در ابتدا، این شاید ایده جذابی بنماید. این همان چیزی است دولت ضشاید به آن بپردازد؛ مثلا با وضع قانونی که همه شرکت‌های فناوری را مجبور کند فقط محصولات مصرفی را در یک کشور خاص بفروشند که (مثلاً) شارژر USB-C می‌خورند.
درحالی‌که این امر ممکن است در ابتدا قابل‌قبول باشد، وقتی عمیق‌تر به مشکل می‌پردازیم، انواع مشکلات رخ می‌نماید.

اگر ما مجبور شویم که یک دولت یک شارژر را انتخاب کند تا بر همه آنها حکومت کند، چگونه این کار انجام می‌شود؟ چه کسی نوع شارژر یگانه را انتخاب می‌کند؟ چگونه مطمئن باشیم که این افراد به نفع جامعه فکر می‌کنند و از ظرفیت فکری گسترده‌ای برخوردارند؟ چگونه می‌دانیم که با وجود لابی‌های شدید همه شرکت‌های فن‌آوری، تصمیم درستی گرفته خواهد شد؟ اگر دستگاه‌های خاصی در تایوان وجود داشته باشد که بسیار توانمند و مقرون‌به‌صرفه‌اند، اما از شارژر ممنوعه استفاده می‌کنند، چه می‌شود و چه باید کرد؟ آیا مصرف‌کنندگان را از استفاده از آنها منع خواهیم کرد؟

فرض کنید شارژر USB-C که استاندارد شده از طریق تحمیل دولت ساخته شده باشد. اگر دستگاه‌های کوچکی مانند ساعت‌های مچی وجود داشته باشند که شارژر USB-C برایشان خیلی حجیم باشد، چه باید کرد؟

استانداردسازی شارژر چگونه اجرا خواهد شد؟ چه کسی مراقب تخلفات خواهد بود؟ آیا ماموران گمرکی خواهیم داشت که محموله‌های کالا را بازبینی کنند تا از ورود تجهیزاتی که از شارژرهای ممنوعه استفاده می‌کنند جلوگیری کنند؟ آیا پلیس به کارخانه‌ها حمله خواهد کرد که به دنبال متخلفانی باشند که با شارژر دیگری تجهیزاتی را تولید می‌کنند؟ در مورد افرادی که به خارج از کشور سفر  و تجهیزات شخصی خود را حمل می‌کنند و قول می دهند در کشور ما استفاده نشوند، چه باید کرد؟ در همه این موارد چه مجازاتی را اعمال خواهیم کرد؟ آیا بازار سیاه برای شارژرهایی که قانون را نقض می‌کنند ایجاد می‌شود؟ آیا برای جلوگیری از چنین تحولاتی قوانینی را اجرا خواهیم کرد؟

یا همه اینها خیلی سخت است و ما به مالیات و یارانه رو می‌آوریم؟ شاید بتوانیم از تجهیزاتی که شارژر اشتباه دارند مالیات بگیریم و به تجهیزاتی که شارژر مناسب دارند یارانه بدهیم. این تصمیمات هم عواقب پیچیده خود را خواهد داشت. و، باید بپرسیم که آیا سود از هزینه رفاهی (کلان) مرتبط با استفاده از بودجه عمومی فراتر خواهد رفت؟

استانداردسازی شارژرهای دستگاه‌های الکترونیکی مشکل خاصی نیست! این یک مشکل کوچک و بی‌اهمیت است. اما در این تصویر کوچک، می‌بینیم که چگونه مداخله دولت، حتی در چنین مشکلات کوچکی، به سرعت به یک آشفتگی تبدیل می‌شود.

@exitvoiceloyalty

(۱)

www.tg-me.com/us/خروج و اعتراض و وفاداری/com.exitvoiceloyalty/2195

1.36K viewsedited  Aug 16, 2023 at 06:07

هدف دولت: مداخله دولت در انتخاب شارژر

همگان آزاردهندگی داشتن چندین شارژر متفاوت برای دستگاه‌های مختلف را احساس کرده‌اند. هرج و مرجی در شارژرها با رابط‌های USB-B، USB-C، Apple lightning و غیره وجود دارد از این نظر که همه با هم ناسازگارند. این امر از نظر عملیاتی ناخوشایند است زیرا اشتراک شارژرها امکان‌پذیر نیست. همچنین منجر به ضایعات الکترونیکی بیشتر در قالب شارژرهای بلااستفاده می‌شود.

فردی خشمگین از این تعدد شارژرها ممکن است بگوید، «آیا ما نمی‌توانیم دولتی داشته باشیم که این موضوع را استانداردسازی کند؟» آیا دولت می‌تواند با وادار کردن همه شرکت‌های الکترونیکی به ساختن تنها یک نوع شارژر، ارزش بیشتری ایجاد کند؟ در ابتدا، این شاید ایده جذابی بنماید. این همان چیزی است دولت ضشاید به آن بپردازد؛ مثلا با وضع قانونی که همه شرکت‌های فناوری را مجبور کند فقط محصولات مصرفی را در یک کشور خاص بفروشند که (مثلاً) شارژر USB-C می‌خورند.
درحالی‌که این امر ممکن است در ابتدا قابل‌قبول باشد، وقتی عمیق‌تر به مشکل می‌پردازیم، انواع مشکلات رخ می‌نماید.

اگر ما مجبور شویم که یک دولت یک شارژر را انتخاب کند تا بر همه آنها حکومت کند، چگونه این کار انجام می‌شود؟ چه کسی نوع شارژر یگانه را انتخاب می‌کند؟ چگونه مطمئن باشیم که این افراد به نفع جامعه فکر می‌کنند و از ظرفیت فکری گسترده‌ای برخوردارند؟ چگونه می‌دانیم که با وجود لابی‌های شدید همه شرکت‌های فن‌آوری، تصمیم درستی گرفته خواهد شد؟ اگر دستگاه‌های خاصی در تایوان وجود داشته باشد که بسیار توانمند و مقرون‌به‌صرفه‌اند، اما از شارژر ممنوعه استفاده می‌کنند، چه می‌شود و چه باید کرد؟ آیا مصرف‌کنندگان را از استفاده از آنها منع خواهیم کرد؟

فرض کنید شارژر USB-C که استاندارد شده از طریق تحمیل دولت ساخته شده باشد. اگر دستگاه‌های کوچکی مانند ساعت‌های مچی وجود داشته باشند که شارژر USB-C برایشان خیلی حجیم باشد، چه باید کرد؟

استانداردسازی شارژر چگونه اجرا خواهد شد؟ چه کسی مراقب تخلفات خواهد بود؟ آیا ماموران گمرکی خواهیم داشت که محموله‌های کالا را بازبینی کنند تا از ورود تجهیزاتی که از شارژرهای ممنوعه استفاده می‌کنند جلوگیری کنند؟ آیا پلیس به کارخانه‌ها حمله خواهد کرد که به دنبال متخلفانی باشند که با شارژر دیگری تجهیزاتی را تولید می‌کنند؟ در مورد افرادی که به خارج از کشور سفر  و تجهیزات شخصی خود را حمل می‌کنند و قول می دهند در کشور ما استفاده نشوند، چه باید کرد؟ در همه این موارد چه مجازاتی را اعمال خواهیم کرد؟ آیا بازار سیاه برای شارژرهایی که قانون را نقض می‌کنند ایجاد می‌شود؟ آیا برای جلوگیری از چنین تحولاتی قوانینی را اجرا خواهیم کرد؟

یا همه اینها خیلی سخت است و ما به مالیات و یارانه رو می‌آوریم؟ شاید بتوانیم از تجهیزاتی که شارژر اشتباه دارند مالیات بگیریم و به تجهیزاتی که شارژر مناسب دارند یارانه بدهیم. این تصمیمات هم عواقب پیچیده خود را خواهد داشت. و، باید بپرسیم که آیا سود از هزینه رفاهی (کلان) مرتبط با استفاده از بودجه عمومی فراتر خواهد رفت؟

استانداردسازی شارژرهای دستگاه‌های الکترونیکی مشکل خاصی نیست! این یک مشکل کوچک و بی‌اهمیت است. اما در این تصویر کوچک، می‌بینیم که چگونه مداخله دولت، حتی در چنین مشکلات کوچکی، به سرعت به یک آشفتگی تبدیل می‌شود.

@exitvoiceloyalty

(۱)

BY خروج و اعتراض و وفاداری