فرهاد شفتی

نه مدبرانه، که مادرانه خوب بودن ☝️

🍃 فیلم "مریم مجدلیه" (۲۰۱۸) به کارگردانی گارت دیویس، و با مشاورت پروفسور جون تیلور متخصص تاریخ مسیحیت در کینگز کالج لندن، روایتی متفاوت از این شخصیت رازآمیز انجیل و حواریون حضرت عیسی است. شخصیتی که به نظر می‌رسد کلیسا از اول با او مشکل داشت، و شاید برای همین در اوایل قرن شش میلادی به تدریج این نظریه شهرت گرفت که او همان زن گناه‌کاری بوده است که مسیح از سنگ‌سار نجاتش داد، و بدینسان نماد توبه‌کاران راستین شد. این تلقی از مریم مجدلیه با آغاز قرن بیستم رو به ضعف نهاد و سرانجام در ۲۰۱۶ پاپ فرانسیس او را حواری حواریون اعلام کرد، و به این شکل مقام مریم مجدلیه در کلیسای کاتولیک از یک گناه‌کار توبه داده شده، به یک قدیسه ارتقاء یافت.

🍃 روایت فیلم "مریم مجدلیه" اما از این فراتر می‌رود. این روایت بر مبنای آنچه به "انجیل مریم مجدلیه" مشهور است تصویر شده است، متن کهنی که در اواخر قرن ۱۹ در مصر کشف شد. مهمترین تفاوت این روایت با دیگر روایت‌های انجیلی این است که در اینجا این مریم است که پیام عیسی را به درستی درک کرده است در حالی که برخی حواریون، از جمله پطرس که از مهم‌ترین ایشان است، در درک این پیام دچار اشتباه شده‌اند. مریم می‌داند که آن ملکوتی که مسیح وعده داد در درون انسان‌ها شکل می‌گیرد، در حالی که پطرس و تنی چند از حواریون منتظر معجزه‌ی نهایی مسیح و نازل شدن بساط ملکوت از آسمان‌ها بودند.

🍃 صرف نظر از اینکه این فیلم تا چه حد بر مبنای مستندات تاریخی است، و با اغماض از چشمان سبز واکین فینیکس که نقش مسیح را بازی می‌کند، حال و هوای متفاوت این فیلم را دوست داشتم. به خصوص تصویری که از تفاوت مریم با پطرس نمایش داده شد برایم جالب بود. در یکی از صحنه‌های فیلم، اختلاف دیدگاهی بین مریم و پطرس تصویر شده است که به نظرم یکی از تفاوت‌های اصلی مدبرانه خوب بودن و مادرانه خوب بودن است.

🍃 داستان اینگونه است که مسیح، پطرس و مریم را برای تبلیغ پیام الهی خود به سامریه می‌فرستد. در راه به دهکده‌ای برمی‌خورند که اهالی آن در اثر حمله‌ی سربازان رومی یا کشته شده‌اند و یا در بستر مرگ می‌باشند. مریم بدون لحظه‎ای تردید مشغول کمک به بازماندگان می‌شود، در حالی که پطرس مدام به او تذکر می‌دهد که آنها برای اینکار به اینجا نیامده‌اند، بلکه به دستور مسیح باید در پی تبلیغ دین و یافتن پیروان بیشتر باشند. پطرس مجبور می‌شود در تیمار اهالی دهکده به مریم کمک کند تا زودتر راهی شوند. در پایان این بخش از داستان، پطرس مریم را ستایش می‌کند و می‌گوید کاری که او کرد "ترحم" بود.

🍃 در این ماجرا مریم یک کلمه هم با پطرس بحث نمی‌کند. انگار برای او آنچه باید انجام داد آنقدر بدیهی است که نیازی به توجیه ندارد. او در واکنش به سخنان پطرس تنها به او نگاه می‌کند. انگار که با نگاه به پطرس می‌گوید: مگر نه اینکه هدف تمام این سفرها و تبلیغ‌ها و بر پیروان افزودن‌ها، نجات انسان‌ها از رنج است؟ این‌ها نیز انسان‌های رنجوراند و ما در همین‌جا می‌توانیم از رنج آنها بکاهیم. وسیله را هدف نپنداریم، برای رسیدن به خوبی بد نشویم، به بهانه‌ی کمک به انسان‌ها از انسانیت فاصله نگیریم، پطرس، این ترحم نیست، بلکه همان وظیفه‌ای است که برایش این همه راه آمده‌ایم. این نه مدبرانه که مادرانه خوب بودن است.

#خوبی #فیلم #هنر
@farhadshafti

www.tg-me.com/us/فرهاد شفتی/com.farhadshafti/349

8.5K viewsedited  Mar 27, 2022 at 18:08

نه مدبرانه، که مادرانه خوب بودن ☝️

🍃 فیلم "مریم مجدلیه" (۲۰۱۸) به کارگردانی گارت دیویس، و با مشاورت پروفسور جون تیلور متخصص تاریخ مسیحیت در کینگز کالج لندن، روایتی متفاوت از این شخصیت رازآمیز انجیل و حواریون حضرت عیسی است. شخصیتی که به نظر می‌رسد کلیسا از اول با او مشکل داشت، و شاید برای همین در اوایل قرن شش میلادی به تدریج این نظریه شهرت گرفت که او همان زن گناه‌کاری بوده است که مسیح از سنگ‌سار نجاتش داد، و بدینسان نماد توبه‌کاران راستین شد. این تلقی از مریم مجدلیه با آغاز قرن بیستم رو به ضعف نهاد و سرانجام در ۲۰۱۶ پاپ فرانسیس او را حواری حواریون اعلام کرد، و به این شکل مقام مریم مجدلیه در کلیسای کاتولیک از یک گناه‌کار توبه داده شده، به یک قدیسه ارتقاء یافت.

🍃 روایت فیلم "مریم مجدلیه" اما از این فراتر می‌رود. این روایت بر مبنای آنچه به "انجیل مریم مجدلیه" مشهور است تصویر شده است، متن کهنی که در اواخر قرن ۱۹ در مصر کشف شد. مهمترین تفاوت این روایت با دیگر روایت‌های انجیلی این است که در اینجا این مریم است که پیام عیسی را به درستی درک کرده است در حالی که برخی حواریون، از جمله پطرس که از مهم‌ترین ایشان است، در درک این پیام دچار اشتباه شده‌اند. مریم می‌داند که آن ملکوتی که مسیح وعده داد در درون انسان‌ها شکل می‌گیرد، در حالی که پطرس و تنی چند از حواریون منتظر معجزه‌ی نهایی مسیح و نازل شدن بساط ملکوت از آسمان‌ها بودند.

🍃 صرف نظر از اینکه این فیلم تا چه حد بر مبنای مستندات تاریخی است، و با اغماض از چشمان سبز واکین فینیکس که نقش مسیح را بازی می‌کند، حال و هوای متفاوت این فیلم را دوست داشتم. به خصوص تصویری که از تفاوت مریم با پطرس نمایش داده شد برایم جالب بود. در یکی از صحنه‌های فیلم، اختلاف دیدگاهی بین مریم و پطرس تصویر شده است که به نظرم یکی از تفاوت‌های اصلی مدبرانه خوب بودن و مادرانه خوب بودن است.

🍃 داستان اینگونه است که مسیح، پطرس و مریم را برای تبلیغ پیام الهی خود به سامریه می‌فرستد. در راه به دهکده‌ای برمی‌خورند که اهالی آن در اثر حمله‌ی سربازان رومی یا کشته شده‌اند و یا در بستر مرگ می‌باشند. مریم بدون لحظه‎ای تردید مشغول کمک به بازماندگان می‌شود، در حالی که پطرس مدام به او تذکر می‌دهد که آنها برای اینکار به اینجا نیامده‌اند، بلکه به دستور مسیح باید در پی تبلیغ دین و یافتن پیروان بیشتر باشند. پطرس مجبور می‌شود در تیمار اهالی دهکده به مریم کمک کند تا زودتر راهی شوند. در پایان این بخش از داستان، پطرس مریم را ستایش می‌کند و می‌گوید کاری که او کرد "ترحم" بود.

🍃 در این ماجرا مریم یک کلمه هم با پطرس بحث نمی‌کند. انگار برای او آنچه باید انجام داد آنقدر بدیهی است که نیازی به توجیه ندارد. او در واکنش به سخنان پطرس تنها به او نگاه می‌کند. انگار که با نگاه به پطرس می‌گوید: مگر نه اینکه هدف تمام این سفرها و تبلیغ‌ها و بر پیروان افزودن‌ها، نجات انسان‌ها از رنج است؟ این‌ها نیز انسان‌های رنجوراند و ما در همین‌جا می‌توانیم از رنج آنها بکاهیم. وسیله را هدف نپنداریم، برای رسیدن به خوبی بد نشویم، به بهانه‌ی کمک به انسان‌ها از انسانیت فاصله نگیریم، پطرس، این ترحم نیست، بلکه همان وظیفه‌ای است که برایش این همه راه آمده‌ایم. این نه مدبرانه که مادرانه خوب بودن است.

#خوبی #فیلم #هنر
@farhadshafti

BY فرهاد شفتی