کانون شعر و ادب دانشگاه شریف

«تو چشم مایی، مردِ نازنینِ ادبیاتِ شریف»


🔸 همیشه می‌گفتید: «به باغ جهان برگ اندُه مپوی». اما حالا نمی‌توانیم استاد؛ سرمای امسال از جنس دیگریست، پاییز امسال بوی خون می‌دهد. همیشه می‌گفتید: «تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید؟ تو یکی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز». اما دیدید استاد؟ این جماعت که صلح و دوستی نمی‌فهمند. اینان «را چه سود از باغ و درخت، که با یاس‌ها به داس سخن گفته»‌اند؟ صلح تک‌نفره سخت است استاد، ای کاش همه به صلح بودند.
 
🔸 اما امروز دل همه‌ٔ ما دو چندان آشوب شد. استاد #سعید_رحیمی که همۀ ما با کلا‌س‌های ادبی پربار ایشان آشناییم، این مرد زلال و خوش‌نام دانشگاه شریف، در هم‌کف ساختمان ابن‌سینا مورد ضرب‌وشتم افراد لباس شخصی و حراست قرار گرفتند. 

🔸 سکوت مسئولین دانشگاه در برابر این اتفاق، چیزی جز صحه‌گذاشتن بر رفتارهای قلدرمآبانهٔ حراست و حضور غیرقانونی مأموران امنیتی در فضای دانشگاه نیست. دانشگاهی که امروز دیگر فرقی با پادگان نداشت. ادبیات چاله‌میدانی آقایان در سالن جابر و خط‌ونشان‌کشیدن رفقایشان برای دانشجویان در محیط دانشگاه، خود حاکی از عجز و فقدان فرهنگ آن‌هاست. 

🔸 یک‌ روز دست روی دخترانمان بلند می‌کنید، و یک ‌روز دست روی استادانمان. آن‌چه امروز اتفاق افتاد، لکهٔ ننگ دیگری بر کارنامهٔ ریاست دانشگاه باقی گذاشت. آقایان، روز دانشجو را به ما تبریک نگویید! روز ما روز آزادی دوستانِ در بندمان است. 

🔸 روز ما روزی‌ست که دستادست، سرود آزادی را از جان فریاد برکشیم و در آستان پیروزی؛ به نالایقی و همراهی شما با بازوی سرکوب، شهادت دهیم. که هیچ‌گاه شکست را بر ما چیرگی نیست، که هیچ‌گاه فریاد ما فریادِ بیهودگی نبوده‌است، چرا که ما از عشق و شعر، رویین‌تنیم. 

🔸 استاد رحیمی عزیز، تعهد شما نسبت‌به دانشجویانتان ستودنیست. کانون شعر و ادب دانشگاه شریف، دفاع شما از دانشجویان را ارج می‌نهد و رفتار دژخیمانهٔ حراست‌نماهای دانشگاه را محکوم می‌کند. مقطوع باد دستی که به روی استاد عزیز ما بلند شد. این روز سیاه هیچ‌گاه از یاد جامعهٔ ادبی شریف نخواهدرفت.

برای استادی که با ما ماند،
برای استادی که کنار ما ایستاد،
برای مرد نازنینِ ادبیاتِ شریف، استاد #سعید_رحیمی.

@ksasharif

www.tg-me.com/us/کانون شعر و ادب دانشگاه شریف/com.ksasharif/3040

7.6K viewsedited  Dec 6, 2022 at 21:01

«تو چشم مایی، مردِ نازنینِ ادبیاتِ شریف»


🔸 همیشه می‌گفتید: «به باغ جهان برگ اندُه مپوی». اما حالا نمی‌توانیم استاد؛ سرمای امسال از جنس دیگریست، پاییز امسال بوی خون می‌دهد. همیشه می‌گفتید: «تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید؟ تو یکی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز». اما دیدید استاد؟ این جماعت که صلح و دوستی نمی‌فهمند. اینان «را چه سود از باغ و درخت، که با یاس‌ها به داس سخن گفته»‌اند؟ صلح تک‌نفره سخت است استاد، ای کاش همه به صلح بودند.
 
🔸 اما امروز دل همه‌ٔ ما دو چندان آشوب شد. استاد #سعید_رحیمی که همۀ ما با کلا‌س‌های ادبی پربار ایشان آشناییم، این مرد زلال و خوش‌نام دانشگاه شریف، در هم‌کف ساختمان ابن‌سینا مورد ضرب‌وشتم افراد لباس شخصی و حراست قرار گرفتند. 

🔸 سکوت مسئولین دانشگاه در برابر این اتفاق، چیزی جز صحه‌گذاشتن بر رفتارهای قلدرمآبانهٔ حراست و حضور غیرقانونی مأموران امنیتی در فضای دانشگاه نیست. دانشگاهی که امروز دیگر فرقی با پادگان نداشت. ادبیات چاله‌میدانی آقایان در سالن جابر و خط‌ونشان‌کشیدن رفقایشان برای دانشجویان در محیط دانشگاه، خود حاکی از عجز و فقدان فرهنگ آن‌هاست. 

🔸 یک‌ روز دست روی دخترانمان بلند می‌کنید، و یک ‌روز دست روی استادانمان. آن‌چه امروز اتفاق افتاد، لکهٔ ننگ دیگری بر کارنامهٔ ریاست دانشگاه باقی گذاشت. آقایان، روز دانشجو را به ما تبریک نگویید! روز ما روز آزادی دوستانِ در بندمان است. 

🔸 روز ما روزی‌ست که دستادست، سرود آزادی را از جان فریاد برکشیم و در آستان پیروزی؛ به نالایقی و همراهی شما با بازوی سرکوب، شهادت دهیم. که هیچ‌گاه شکست را بر ما چیرگی نیست، که هیچ‌گاه فریاد ما فریادِ بیهودگی نبوده‌است، چرا که ما از عشق و شعر، رویین‌تنیم. 

🔸 استاد رحیمی عزیز، تعهد شما نسبت‌به دانشجویانتان ستودنیست. کانون شعر و ادب دانشگاه شریف، دفاع شما از دانشجویان را ارج می‌نهد و رفتار دژخیمانهٔ حراست‌نماهای دانشگاه را محکوم می‌کند. مقطوع باد دستی که به روی استاد عزیز ما بلند شد. این روز سیاه هیچ‌گاه از یاد جامعهٔ ادبی شریف نخواهدرفت.

برای استادی که با ما ماند،
برای استادی که کنار ما ایستاد،
برای مرد نازنینِ ادبیاتِ شریف، استاد #سعید_رحیمی.

@ksasharif

BY کانون شعر و ادب دانشگاه شریف