Telegram Group & Telegram Channel
#روز_معلم_1403

در جا زدن خواسته‌های معلمان پس از دهه‌ها تلاش صنفی

محمدرضا نیک‌نژاد/ صفحه نخست روزنامه همدلی/ 12 اردیبهشت 1403

12 اردیبهشت 1340 است و  معلمان به خاطر لایحه بودجه‌ای که در آن افزایش دستمزد مورد درخواست فرهنگیان اعمال نشده، دست به اعتراض‌های آشتی‌جویانه گسترده‌ای زده‌اند. آن‌چه بیش از روزهای پیش به چشم می‌آید شمار چشمگیرخانم ‌معلم‌هاست که در گوشه‌ای از میدان بهارستان تهران ایستاده‌اند و گاه‌گداری شعارهای صنفی سر می‌دهند. آقا معلم‌ها در برابر ساختمان مجلس ایستاده و شعارهای تندتری می‌دهند. نیروهای امنیتی نیز در برابر ساختمان مجلس به ردیف ایستاده و برخی نیز در کنار ماشین‌های آب‌پاش آماده باشند. با بیشتر‌شدن شمار معلمان، تنش در میدان افزایش می‌یابد، شعارها تندتر می‌شود و درگیری بالا می‌گیرد. ماشین‌های آب‌پاش وارد کارزار می‌شوند و برای پراکندن معلمان کار خود را آغاز می‌کنند. جنگ و گریزی در میدان درگرفته است و خانم‌معلمان هم دست به کار می‌شوند و در درگیری‌ها شرکت می‌کنند. یکی از ماشین‌های آب‌پاش به سوی آن‌ها می‌رود و به آن‌ها آب می‌پاشد. این کار آقا معلم‌ها را به خشم می‌آورد و سبب حمله آن‌ها به ماشین و مامورهای آن می‌شود. یکی دو تن از معلمان بر روی ماشین می‌جهند و آب را به سوی نیروهای امنیتی می‌گیرند.

این کار شجاعانه «سرگرد ناصر شهرستانی» فرمانده پاسگاه بهارستان را از کوره به در می‌کند. او به سوی ماشین آب پاش یورش می‌برد و با تفنگ کمری‌اش چندین تیر شلیک می‌کند. در دم خون، سنگ فرش‌های میدان را رنگین می‌کند و چند تن از آموزگاران نقش بر زمین می‌شوند. پس از چند ساعت یکی از آن‌ها به نام «دکتر ابوالحسن خانعلی» دبیر فلسفه دبیرستان جامی، جان خود را از دست می‌دهد. این رویداد، اعتراض‌ها را دامنه‌دارتر و مدارس را چندین هفته تعطیل می‌کند و فشارهای سیاسی، سبب سقوط دولت می‌شود. دولت تازه، یکی از سرکرده‌های فرهنگیان، به نام محمد درخشش، را به وزارت آموزش‌و‌پرورش برمی‌گزیند. از آن پس دوازدهم اردیبهشت، روز معلم نام‌گذاری می‌شود و تا چند سال فرهنگیان، روز شهادت «خانعلی» و روز پیروزی بزرگ خویش را گرامی می‌دارند. اما با گذشت زمان و حساسیت حکومت شاه به آن رویداد و فشارهای امنیتی، این روز به آرامی از تقویم‌های رسمی پاک شد. اما شلیک یک تیر در واپسین دقیقه‌های یازدهم اردیبهشت 1358 این روز را در تقویم‌های رسمی کشور برگرداند. هنگامی که آیت‌الله مطهری، از رهبران نامی انقلاب اسلامی، از دیدار با برخی از رهبران انقلاب باز می‌گشت به ضرب گلوله جان باخت و از آن پس روز و هفته معلم به رسمیت شناخته شد.

اما رویدادهای دوازدهم اردیبهشتِ سال چهل نخستین کنش ثبت شده صنفی آموزگاران در تاریخ نیست. نخستین اعتراض صنفی فرهنگیان پس از مشروطیت و در سال 1300 بود که در اعتراض به عدم پرداخت شش ماهه حقوق انجام گرفت. دومین کنش گروهی فرهنگیان در فروردین 1331 با عنوان «نخستین کنفرانس کشوری آموزگاران ایران» زیر فشارهای اداری فراوان در تهران برگزار شد. اما با روی کار آمدن دولت کودتا و چیرگی گام به گام حکومت شاه، فرهنگیان مانند دیگر گروه های اجتماعی چندان فرصتی برای چنین کنش‌های مدنی- تشکیلاتی را نیافتند تا 12 اردیبهشت سال 40.
پس از انقلاب 57 نیز با توجه به درگیری‌های سال‌های نخست و جنگ تا اندازه‌ی فراوانی پیگیری‌های صنفی معلمان را به محاق برد. اما هم گام با پویا شدن جامعه ایران در دهه هفتاد، معلمان نیز دوباره پا به میدان گذاردند و همچنان خواسته‌های صنفی خود را پیگیری کردند.

اما نکته اندیشه برانگیز در کنش‌های چندین دهه‌ای معلمان آن است که با گذشت زمان شوربختانه کیفت و کمیت خواسته‌های آنان چندان تفاوتی نکرده‌ چراکه از سوی فرادستان پاسخ درخوری نیافته‌است. برای نمونه بررسی قطعنامه اقتصادی «نخستین کنفرانس کشوری آموزگاران ایران» به طنز تلخ و شگفتی بر می‌خوریم! در این قطعنامه می‌بینیم که بسیاری از خواسته‌های اقتصادی فرهنگیان پس از 72 سال همچنان تا امروز پا برجا هستند و این همانندی نشان می‌دهد که آموزش در کشور در این زمینه دچار سکونی خطرخیز است. با هشدار جدی به دست‌اندرکاران برای پیگیری خواسته‌های این گروه اجتماعی تاثیر گذار، یادداشت را با آوردن 5 بند این قطعنامه پایان می‌دهم.

- تصویب و اجرای فوری آیین‌نامه خدمات فنی معلمین و تقلیل ساعات کار آنان

- بالابردن اِشل حقوق معلمین به‌طوری‌که حداقل حقوق آنان 2500 ریال باشد و ...

- پرداخت اضافات و ترفیعات سال‌های 27-28-29-30

- تصویب فوری لایحه اصلاحی قانون آموزش و پرورش همگانی با توجه به پیشنهاد منطقی فارغ التحصیلان دانشسراهای ایران(معلمان)

- تبدیل قرارداد کنونی بیمه(که برآورنده حوائج فرهنگیان نیست) به‌قرارداد آبرومندی که مفید به‌حال آنان باشد... و اجرای بیمه خانوادگی فرهنگیان در سراسر کشور.



tg-me.com/moalempress1/53234
Create:
Last Update:

#روز_معلم_1403

در جا زدن خواسته‌های معلمان پس از دهه‌ها تلاش صنفی

محمدرضا نیک‌نژاد/ صفحه نخست روزنامه همدلی/ 12 اردیبهشت 1403

12 اردیبهشت 1340 است و  معلمان به خاطر لایحه بودجه‌ای که در آن افزایش دستمزد مورد درخواست فرهنگیان اعمال نشده، دست به اعتراض‌های آشتی‌جویانه گسترده‌ای زده‌اند. آن‌چه بیش از روزهای پیش به چشم می‌آید شمار چشمگیرخانم ‌معلم‌هاست که در گوشه‌ای از میدان بهارستان تهران ایستاده‌اند و گاه‌گداری شعارهای صنفی سر می‌دهند. آقا معلم‌ها در برابر ساختمان مجلس ایستاده و شعارهای تندتری می‌دهند. نیروهای امنیتی نیز در برابر ساختمان مجلس به ردیف ایستاده و برخی نیز در کنار ماشین‌های آب‌پاش آماده باشند. با بیشتر‌شدن شمار معلمان، تنش در میدان افزایش می‌یابد، شعارها تندتر می‌شود و درگیری بالا می‌گیرد. ماشین‌های آب‌پاش وارد کارزار می‌شوند و برای پراکندن معلمان کار خود را آغاز می‌کنند. جنگ و گریزی در میدان درگرفته است و خانم‌معلمان هم دست به کار می‌شوند و در درگیری‌ها شرکت می‌کنند. یکی از ماشین‌های آب‌پاش به سوی آن‌ها می‌رود و به آن‌ها آب می‌پاشد. این کار آقا معلم‌ها را به خشم می‌آورد و سبب حمله آن‌ها به ماشین و مامورهای آن می‌شود. یکی دو تن از معلمان بر روی ماشین می‌جهند و آب را به سوی نیروهای امنیتی می‌گیرند.

این کار شجاعانه «سرگرد ناصر شهرستانی» فرمانده پاسگاه بهارستان را از کوره به در می‌کند. او به سوی ماشین آب پاش یورش می‌برد و با تفنگ کمری‌اش چندین تیر شلیک می‌کند. در دم خون، سنگ فرش‌های میدان را رنگین می‌کند و چند تن از آموزگاران نقش بر زمین می‌شوند. پس از چند ساعت یکی از آن‌ها به نام «دکتر ابوالحسن خانعلی» دبیر فلسفه دبیرستان جامی، جان خود را از دست می‌دهد. این رویداد، اعتراض‌ها را دامنه‌دارتر و مدارس را چندین هفته تعطیل می‌کند و فشارهای سیاسی، سبب سقوط دولت می‌شود. دولت تازه، یکی از سرکرده‌های فرهنگیان، به نام محمد درخشش، را به وزارت آموزش‌و‌پرورش برمی‌گزیند. از آن پس دوازدهم اردیبهشت، روز معلم نام‌گذاری می‌شود و تا چند سال فرهنگیان، روز شهادت «خانعلی» و روز پیروزی بزرگ خویش را گرامی می‌دارند. اما با گذشت زمان و حساسیت حکومت شاه به آن رویداد و فشارهای امنیتی، این روز به آرامی از تقویم‌های رسمی پاک شد. اما شلیک یک تیر در واپسین دقیقه‌های یازدهم اردیبهشت 1358 این روز را در تقویم‌های رسمی کشور برگرداند. هنگامی که آیت‌الله مطهری، از رهبران نامی انقلاب اسلامی، از دیدار با برخی از رهبران انقلاب باز می‌گشت به ضرب گلوله جان باخت و از آن پس روز و هفته معلم به رسمیت شناخته شد.

اما رویدادهای دوازدهم اردیبهشتِ سال چهل نخستین کنش ثبت شده صنفی آموزگاران در تاریخ نیست. نخستین اعتراض صنفی فرهنگیان پس از مشروطیت و در سال 1300 بود که در اعتراض به عدم پرداخت شش ماهه حقوق انجام گرفت. دومین کنش گروهی فرهنگیان در فروردین 1331 با عنوان «نخستین کنفرانس کشوری آموزگاران ایران» زیر فشارهای اداری فراوان در تهران برگزار شد. اما با روی کار آمدن دولت کودتا و چیرگی گام به گام حکومت شاه، فرهنگیان مانند دیگر گروه های اجتماعی چندان فرصتی برای چنین کنش‌های مدنی- تشکیلاتی را نیافتند تا 12 اردیبهشت سال 40.
پس از انقلاب 57 نیز با توجه به درگیری‌های سال‌های نخست و جنگ تا اندازه‌ی فراوانی پیگیری‌های صنفی معلمان را به محاق برد. اما هم گام با پویا شدن جامعه ایران در دهه هفتاد، معلمان نیز دوباره پا به میدان گذاردند و همچنان خواسته‌های صنفی خود را پیگیری کردند.

اما نکته اندیشه برانگیز در کنش‌های چندین دهه‌ای معلمان آن است که با گذشت زمان شوربختانه کیفت و کمیت خواسته‌های آنان چندان تفاوتی نکرده‌ چراکه از سوی فرادستان پاسخ درخوری نیافته‌است. برای نمونه بررسی قطعنامه اقتصادی «نخستین کنفرانس کشوری آموزگاران ایران» به طنز تلخ و شگفتی بر می‌خوریم! در این قطعنامه می‌بینیم که بسیاری از خواسته‌های اقتصادی فرهنگیان پس از 72 سال همچنان تا امروز پا برجا هستند و این همانندی نشان می‌دهد که آموزش در کشور در این زمینه دچار سکونی خطرخیز است. با هشدار جدی به دست‌اندرکاران برای پیگیری خواسته‌های این گروه اجتماعی تاثیر گذار، یادداشت را با آوردن 5 بند این قطعنامه پایان می‌دهم.

- تصویب و اجرای فوری آیین‌نامه خدمات فنی معلمین و تقلیل ساعات کار آنان

- بالابردن اِشل حقوق معلمین به‌طوری‌که حداقل حقوق آنان 2500 ریال باشد و ...

- پرداخت اضافات و ترفیعات سال‌های 27-28-29-30

- تصویب فوری لایحه اصلاحی قانون آموزش و پرورش همگانی با توجه به پیشنهاد منطقی فارغ التحصیلان دانشسراهای ایران(معلمان)

- تبدیل قرارداد کنونی بیمه(که برآورنده حوائج فرهنگیان نیست) به‌قرارداد آبرومندی که مفید به‌حال آنان باشد... و اجرای بیمه خانوادگی فرهنگیان در سراسر کشور.

BY اخبار معلم


Warning: Undefined variable $i in /var/www/tg-me/post.php on line 280

Share with your friend now:
tg-me.com/moalempress1/53234

View MORE
Open in Telegram


اخبار معلم Telegram | DID YOU KNOW?

Date: |

At a time when the Indian stock market is peaking and has rallied immensely compared to global markets, there are companies that have not performed in the last 10 years. These are definitely a minor portion of the market considering there are hundreds of stocks that have turned multibagger since 2020. What went wrong with these stocks? Reasons vary from corporate governance, sectoral weakness, company specific and so on. But the more important question is, are these stocks worth buying?

What Is Bitcoin?

Bitcoin is a decentralized digital currency that you can buy, sell and exchange directly, without an intermediary like a bank. Bitcoin’s creator, Satoshi Nakamoto, originally described the need for “an electronic payment system based on cryptographic proof instead of trust.” Each and every Bitcoin transaction that’s ever been made exists on a public ledger accessible to everyone, making transactions hard to reverse and difficult to fake. That’s by design: Core to their decentralized nature, Bitcoins aren’t backed by the government or any issuing institution, and there’s nothing to guarantee their value besides the proof baked in the heart of the system. “The reason why it’s worth money is simply because we, as people, decided it has value—same as gold,” says Anton Mozgovoy, co-founder & CEO of digital financial service company Holyheld.

اخبار معلم from us


Telegram اخبار معلم
FROM USA