یک دقیقه با سلامت روان

کاهش آسیب. بخش دوم

رویکرد مقابل کاهش آسیب چیست؟
برای این که دقیق‌تر متوجه این رویکرد شویم، خوب است به رویکرد مقابل کاهش آسیب هم نگاهی بکنیم. اگر نخواهیم کاهش آسیب انجام دهیم باید چکار کنیم؟ لابد همین کاری که تا حالا می‌کردیم. کافی است به شعارهای آرمان‌گرایانه برخی مدیران دقت کنیم. این رویکرد معتقد است که باید مشکل را به‌طور کامل حذف یا ریشه‌کن کرد. در واقع نوعی رویکرد آرمان‌گرایانه و غیرمنعطف و سخت‌گیرانه نسبت به موضوع است که حاضر به هیچ گونه نرمش یا تعدیل هم نیست. این رویکرد به نمره ای کمتر از 20 راضی نمی‌شود و هر گونه انعطاف را نادیده گرفتن آرمان‌ها و نشانه ضعف و تسلیم قلمداد می‌کند.
این رویکرد استفاده از نیروی قهری را برای حذف مظاهر و مصادیق خواستار می‌شود و معتقد است که با جدیت، سخت‌گیری و مجازات می‌توان مشکل را حل کرد. ساده و تک‌عاملی دیدن مشکلات، عدم اعتماد به یافته‌های علمی، تکیه بر نیروی قهریه، انتساب ناکامی به عوامل بیرونی از مشخصات این رویکرد است.

نتیجه به‌کارگیری این رویکردها:
به کارگیری رویکرد کاهش آسیب به‌طور معمول با پذیرش سطحی از آسیب تلاش می‌کند جلوی گسترش، تعمیق و تشدید مشکل را بگیرد و با پذیرش مشکل به‌عنوان یک واقعیت پس از مدتی  مشکل محدود و قابل کنترل می‌شود و سیر کاهنده پیدا خواهد کرد.
اما رویکرد دوم در کوتاه مدت منجر به کاهش نشانه‌های ظاهری مشکل می‌شود. اما با توجه به باقی ماندن ریشه های آن، رفتار به‌طور معمول زیرزمینی شده  و به حیات خود ادامه می‌دهد و به‌تدریج از نظر وسعت و شدت افزایش پیدا می‌کند. زیرزمینی شدن رفتار به‌خودی‌خود منجر به عدم امکان نظارت خانواده، جامعه و نهادهای نظارتی و کاهش امکان مداخله به موقع می‌شود. بنابراین به‌طور معمول به شکست می‌انجامد.

اتخاذ رویکرد کاهش آسیب وظیفه چه کسی است؟
مدیران و سیاستگذاران باید رویکرد کاهش آسیب را انتخاب و برای پیاده کردن آن تلاش کنند. اما اتخاذ این رویکرد نیاز به در نظر گرفتن پیش‌نیازهایی دارد که در ادامه به ذکر آنها می‌پردازیم.
باید در نظر داشته باشیم، وقتی با شرایطی روبرو می‌شویم که گروه زیادی از مردم قانونی را رعایت نمی‌کنند، نیاز به بررسی و تجدید نظر در آن قانون به طور جدی حس می‌شود و اگر مدیران به این امر توجه نکنند، فاصله بین مردم و مدیران افزایش یافته و مشکل مردم با قانون تبدیل به مشکل با قانون‌گزار خواهد شد.

پیش نیازها و مسیر اقدام:
اصلاح نگرش مدیران و تصمیم گیران، اطمینان از وجود عزم لازم برای مداخله، دعوت از گروه‌های مرتبط ذینفع شامل متخصصان و غیرمتخصصان، تدوین گزینه‌ها و برنامه‌ریزی برای اجرای آزمایشی و ارزیابی.

 #دکتر_سید_وحید_شریعت
#کاهش_آسیب

@OneminMH

www.tg-me.com/us/یک دقیقه با سلامت روان/com.oneminMH/144

1.4K viewsApr 3, 2023 at 19:02

کاهش آسیب. بخش دوم

رویکرد مقابل کاهش آسیب چیست؟
برای این که دقیق‌تر متوجه این رویکرد شویم، خوب است به رویکرد مقابل کاهش آسیب هم نگاهی بکنیم. اگر نخواهیم کاهش آسیب انجام دهیم باید چکار کنیم؟ لابد همین کاری که تا حالا می‌کردیم. کافی است به شعارهای آرمان‌گرایانه برخی مدیران دقت کنیم. این رویکرد معتقد است که باید مشکل را به‌طور کامل حذف یا ریشه‌کن کرد. در واقع نوعی رویکرد آرمان‌گرایانه و غیرمنعطف و سخت‌گیرانه نسبت به موضوع است که حاضر به هیچ گونه نرمش یا تعدیل هم نیست. این رویکرد به نمره ای کمتر از 20 راضی نمی‌شود و هر گونه انعطاف را نادیده گرفتن آرمان‌ها و نشانه ضعف و تسلیم قلمداد می‌کند.
این رویکرد استفاده از نیروی قهری را برای حذف مظاهر و مصادیق خواستار می‌شود و معتقد است که با جدیت، سخت‌گیری و مجازات می‌توان مشکل را حل کرد. ساده و تک‌عاملی دیدن مشکلات، عدم اعتماد به یافته‌های علمی، تکیه بر نیروی قهریه، انتساب ناکامی به عوامل بیرونی از مشخصات این رویکرد است.

نتیجه به‌کارگیری این رویکردها:
به کارگیری رویکرد کاهش آسیب به‌طور معمول با پذیرش سطحی از آسیب تلاش می‌کند جلوی گسترش، تعمیق و تشدید مشکل را بگیرد و با پذیرش مشکل به‌عنوان یک واقعیت پس از مدتی  مشکل محدود و قابل کنترل می‌شود و سیر کاهنده پیدا خواهد کرد.
اما رویکرد دوم در کوتاه مدت منجر به کاهش نشانه‌های ظاهری مشکل می‌شود. اما با توجه به باقی ماندن ریشه های آن، رفتار به‌طور معمول زیرزمینی شده  و به حیات خود ادامه می‌دهد و به‌تدریج از نظر وسعت و شدت افزایش پیدا می‌کند. زیرزمینی شدن رفتار به‌خودی‌خود منجر به عدم امکان نظارت خانواده، جامعه و نهادهای نظارتی و کاهش امکان مداخله به موقع می‌شود. بنابراین به‌طور معمول به شکست می‌انجامد.

اتخاذ رویکرد کاهش آسیب وظیفه چه کسی است؟
مدیران و سیاستگذاران باید رویکرد کاهش آسیب را انتخاب و برای پیاده کردن آن تلاش کنند. اما اتخاذ این رویکرد نیاز به در نظر گرفتن پیش‌نیازهایی دارد که در ادامه به ذکر آنها می‌پردازیم.
باید در نظر داشته باشیم، وقتی با شرایطی روبرو می‌شویم که گروه زیادی از مردم قانونی را رعایت نمی‌کنند، نیاز به بررسی و تجدید نظر در آن قانون به طور جدی حس می‌شود و اگر مدیران به این امر توجه نکنند، فاصله بین مردم و مدیران افزایش یافته و مشکل مردم با قانون تبدیل به مشکل با قانون‌گزار خواهد شد.

پیش نیازها و مسیر اقدام:
اصلاح نگرش مدیران و تصمیم گیران، اطمینان از وجود عزم لازم برای مداخله، دعوت از گروه‌های مرتبط ذینفع شامل متخصصان و غیرمتخصصان، تدوین گزینه‌ها و برنامه‌ریزی برای اجرای آزمایشی و ارزیابی.

 #دکتر_سید_وحید_شریعت
#کاهش_آسیب

@OneminMH

BY یک دقیقه با سلامت روان