شعر، موسیقی و گردشگری

🍀
به مناسبت روز بزرگداشت #فردوسی با عرض تبریک، این نکته را خدمتتان عرض می‌کنم که شعر زیر که غالباً به فردوسی نسبت داده شده است از فردوسی نیست از #مصطفی_سرخوش دبیر ادبیات دبیرستان البرز در چند دهه قبل است:

در این خاک زرخیز ایران زمین
نبودند جز مردمی پاک دین

همه دینشان مردی و داد بود
وز آن کشور آزاد و آباد بود

چو مهر و وفا بود خود کیششان
گنه بود آزار کس پیششان

همه بندۀ ناب یزدان پاک
همه دل پر از مهر این آب و خاک

پدر در پدر آریایی نژاد
ز پشت فریدون نیکو نهاد

بزرگی به مردی و فرهنگ بود
گدایی در این بوم و بر ننگ بود

کجا رفت آن دانش و هوش ما؟
که شد مهر میهن فراموش ما

که انداخت آتش در این بوستان
کز آن سوخت جان و دل دوستان؟

چه کردیم کین گونه گشتیم خار؟
خرد را فکندیم این سان زکار

نبود این چنین کشور و دین ما
کجا رفت آیین دیرین ما؟

به یزدان که این کشور آباد بود
همه جای مردان آزاد بود

در این کشور آزادگی ارز داشت
کشاورز خود خانه و مرز داشت

گرانمایه بود آن‌که بودی دبیر
گرامی بدان کس که بودی دلیر

نه دشمن در این بوم و بر لانه داشت
نه بیگانه جایی در این خانه داشت

از آن روز دشمن به ما چیره گشت
که مارا روان و خرد تیره گشت

از آن روز این خانه ویرانه شد
که نان‌آورش مردِ بیگانه شد

چو ناکس به ده کدخدایی کند
کشاورز باید گدایی کند

به یزدان که گر ما خرد داشتیم
کجا این سر انجام بد داشتیم

بسوزد در آتش گرت جان و تن
به از زندگی کردن و زیستن

اگر مایۀ زندگی بندگی‌ست
دو صد بار مردن به از زندگی‌ست

بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم
برون سر از این بار ننگ آوریم

#مصطفی_سرخوش
@pakruh
@andishehsarapub

www.tg-me.com/us/telegram/com.pakruh/156

2.2K viewsedited  May 15, 2018 at 15:08

🍀
به مناسبت روز بزرگداشت #فردوسی با عرض تبریک، این نکته را خدمتتان عرض می‌کنم که شعر زیر که غالباً به فردوسی نسبت داده شده است از فردوسی نیست از #مصطفی_سرخوش دبیر ادبیات دبیرستان البرز در چند دهه قبل است:

در این خاک زرخیز ایران زمین
نبودند جز مردمی پاک دین

همه دینشان مردی و داد بود
وز آن کشور آزاد و آباد بود

چو مهر و وفا بود خود کیششان
گنه بود آزار کس پیششان

همه بندۀ ناب یزدان پاک
همه دل پر از مهر این آب و خاک

پدر در پدر آریایی نژاد
ز پشت فریدون نیکو نهاد

بزرگی به مردی و فرهنگ بود
گدایی در این بوم و بر ننگ بود

کجا رفت آن دانش و هوش ما؟
که شد مهر میهن فراموش ما

که انداخت آتش در این بوستان
کز آن سوخت جان و دل دوستان؟

چه کردیم کین گونه گشتیم خار؟
خرد را فکندیم این سان زکار

نبود این چنین کشور و دین ما
کجا رفت آیین دیرین ما؟

به یزدان که این کشور آباد بود
همه جای مردان آزاد بود

در این کشور آزادگی ارز داشت
کشاورز خود خانه و مرز داشت

گرانمایه بود آن‌که بودی دبیر
گرامی بدان کس که بودی دلیر

نه دشمن در این بوم و بر لانه داشت
نه بیگانه جایی در این خانه داشت

از آن روز دشمن به ما چیره گشت
که مارا روان و خرد تیره گشت

از آن روز این خانه ویرانه شد
که نان‌آورش مردِ بیگانه شد

چو ناکس به ده کدخدایی کند
کشاورز باید گدایی کند

به یزدان که گر ما خرد داشتیم
کجا این سر انجام بد داشتیم

بسوزد در آتش گرت جان و تن
به از زندگی کردن و زیستن

اگر مایۀ زندگی بندگی‌ست
دو صد بار مردن به از زندگی‌ست

بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم
برون سر از این بار ننگ آوریم

#مصطفی_سرخوش
@pakruh
@andishehsarapub

BY شعر، موسیقی و گردشگری