پارادوکس

💢 نشر نو و توان بی‌مرز بی‌حرمت دیدن دیگری (بخش 2)
ادامه از اینجا
سوم اینکه، رویه‌ای که نشر نو تاکنون در انتشار کتاب‌های من داشته موجب شده حدود بیست کتاب دیگر من که به‌موجب قراردادی که سال نود و سه بسته شده در قرارداد نشر نو هستند معلق بمانند و من، به دلیل آنکه مطلقاً نمی‌دانم ناشر چه نقشه‌ای برای این کتاب‌ها دارد، نتوانسته‌ام ترجمه‌ی آنها را آغاز کنم. بسیاری از این کتاب‌ها اکنون توسط ناشران دیگر ترجمه و منتشر شده‌اند (و مترجمان کتاب، خوب می‌دانند که انتشار ترجمه‌ی کتابی که در حال ترجمه‌اش هستید یا جزء برنامه‌ی ترجمه‌ی شماست به‌هیچ‌وجه تجربه‌ی خوشایندی نیست؛ هرچند شخصاً، بنا بر ملاحظات مختلف، تصمیم گرفته‌ام که هرگز به خاطر انتشار ترجمه‌ی یک کتاب، از برنامه‌ی خودم برای ترجمه‌ی آن کتاب منصرف نشوم).
چهارم اینکه، مشکل نشر نو فقط تأخیر در انتشار نیست. از ابتدای همکاری تاکنون حتی یک بار حق‌الترجمه‌ی کتاب‌های من طبق قرارداد پرداخت نشده است. همین الان که دارم این مطلب را می‌نویسم حق‌الترجمه‌ی کتاب‌هایی که در فروردین، خرداد، تیر، و مرداد امسال منتشر شده‌اند (و طبق قرارداد باید حداکثر سه‌ماهه پرداخت می‌شد) هنوز به حساب من واریز نشده است. حق‌الترجمه فروش الکترونیکی کتاب‌هایم در طاقچه و فیدیبو یک سال و نیم است واریز نشده‌اند. با این حال، من هیچ‌گاه بابت تأخیر در پرداخت حق‌الترجمه شکایتی (نه در فضای عمومی نه خصوصی) نکرده‌ام. اگر امروز دیگر توان سکوت ندارم به این دلیل است که عملکرد «نشر نو» از پایمال‌کردن حقوق من فراتر رفته و به چیزی از جنس «توهین وحشیانه» تبدیل شده است. البته درباره‌ی تأخیر در «انتشار» کتاب‌هایم (از آنجا که به‌معنای لگدمال کردن حقوق معنوی نیز بوده) حساسیت بیشتری داشته‌ام و بارها، به زبان‌ها و شیوه‌های مسالمت‌جویانه، خواسته‌ام که به عملکرد توهین‌آمیزشان خاتمه دهند، اما شاید شما هم با من موافق باشید که «بیش از هفت سال صبر» برای آزمودنِ شیوه‌ی مسالمت‌جویانه کافی است!
.
پنج: داستان بسیار مفصل‌تر از آن است که در کمتر از یک کتاب مستقل بگنجد. اما از آنجا که آن «روی کوه پول نشستگان عرصه‌ی فرهنگ» مترصد اند تا کوچک‌ترین حرف بی‌سند من را علم عثمان کنند و به دست وکلایشان برسانند و آزارگری را در قلمروی دیگر ادامه دهد، فعلاً به همین اکتفا می‌کنم و از این پس، فقط از طریق مراجع قانونی پیگیر احقاق حقوق خودم و پس‌گرفتن همه‌ی کتاب‌های خودم از نشر نو خواهم بود.
.
شش: سخنی با علاقه‌مندان به کتاب: پایمال‌شدن حقوق مترجمان و نویسندگان، فقط به مترجمان و نویسندگان آسیب نمی‌زند، بلکه بیش از آن، به‌ضرر عاشقان کتاب است. اینکه مترجمان و نویسندگانی که برای خواننده احترام قائل اند بی‌دفاع بمانند، نتیجه‌ای جز دلسردی آنها و رونق‌گرفتن کار کسانی که با هر شرایطی برای انتشار کتاب‌هایشان کنار می‌آیند ندارد. سخن حتی بر سر «اخلاق» نیست؛ بی‌تفاوتی در برابر بدمستی‌های «روی کوه پول نشستگان عرصه‌ی کتاب» دودش به چشم شما هم می‌رود.

🌐 کانال «پارادوکس»:
🆔 @paradoxizer

Telegram

پارادوکس

💢 نشر نو و توان بی‌مرز بی‌حرمت دیدن دیگری
✍️ مهدی خسروانی

1️⃣ کاملاً طبیعی است که گاه از خصلت‌هایی که در آدم‌ها می‌بینیم متعجب شویم، اما برخی آدم‌ها ما را با نوع جدیدی از تجربه‌ی «شگفت‌زدگی» آشنا می‌کنند. برای نمونه، همه‌ی ما با پدیده‌ی «دروغ‌گوییِ سیاستمداران»…

www.tg-me.com/us/telegram/com.paradoxizer/347

4.3K viewsmehdi khosravani, edited  Feb 25 at 16:18

💢 نشر نو و توان بی‌مرز بی‌حرمت دیدن دیگری (بخش 2)
ادامه از اینجا
سوم اینکه، رویه‌ای که نشر نو تاکنون در انتشار کتاب‌های من داشته موجب شده حدود بیست کتاب دیگر من که به‌موجب قراردادی که سال نود و سه بسته شده در قرارداد نشر نو هستند معلق بمانند و من، به دلیل آنکه مطلقاً نمی‌دانم ناشر چه نقشه‌ای برای این کتاب‌ها دارد، نتوانسته‌ام ترجمه‌ی آنها را آغاز کنم. بسیاری از این کتاب‌ها اکنون توسط ناشران دیگر ترجمه و منتشر شده‌اند (و مترجمان کتاب، خوب می‌دانند که انتشار ترجمه‌ی کتابی که در حال ترجمه‌اش هستید یا جزء برنامه‌ی ترجمه‌ی شماست به‌هیچ‌وجه تجربه‌ی خوشایندی نیست؛ هرچند شخصاً، بنا بر ملاحظات مختلف، تصمیم گرفته‌ام که هرگز به خاطر انتشار ترجمه‌ی یک کتاب، از برنامه‌ی خودم برای ترجمه‌ی آن کتاب منصرف نشوم).
چهارم اینکه، مشکل نشر نو فقط تأخیر در انتشار نیست. از ابتدای همکاری تاکنون حتی یک بار حق‌الترجمه‌ی کتاب‌های من طبق قرارداد پرداخت نشده است. همین الان که دارم این مطلب را می‌نویسم حق‌الترجمه‌ی کتاب‌هایی که در فروردین، خرداد، تیر، و مرداد امسال منتشر شده‌اند (و طبق قرارداد باید حداکثر سه‌ماهه پرداخت می‌شد) هنوز به حساب من واریز نشده است. حق‌الترجمه فروش الکترونیکی کتاب‌هایم در طاقچه و فیدیبو یک سال و نیم است واریز نشده‌اند. با این حال، من هیچ‌گاه بابت تأخیر در پرداخت حق‌الترجمه شکایتی (نه در فضای عمومی نه خصوصی) نکرده‌ام. اگر امروز دیگر توان سکوت ندارم به این دلیل است که عملکرد «نشر نو» از پایمال‌کردن حقوق من فراتر رفته و به چیزی از جنس «توهین وحشیانه» تبدیل شده است. البته درباره‌ی تأخیر در «انتشار» کتاب‌هایم (از آنجا که به‌معنای لگدمال کردن حقوق معنوی نیز بوده) حساسیت بیشتری داشته‌ام و بارها، به زبان‌ها و شیوه‌های مسالمت‌جویانه، خواسته‌ام که به عملکرد توهین‌آمیزشان خاتمه دهند، اما شاید شما هم با من موافق باشید که «بیش از هفت سال صبر» برای آزمودنِ شیوه‌ی مسالمت‌جویانه کافی است!
.
پنج: داستان بسیار مفصل‌تر از آن است که در کمتر از یک کتاب مستقل بگنجد. اما از آنجا که آن «روی کوه پول نشستگان عرصه‌ی فرهنگ» مترصد اند تا کوچک‌ترین حرف بی‌سند من را علم عثمان کنند و به دست وکلایشان برسانند و آزارگری را در قلمروی دیگر ادامه دهد، فعلاً به همین اکتفا می‌کنم و از این پس، فقط از طریق مراجع قانونی پیگیر احقاق حقوق خودم و پس‌گرفتن همه‌ی کتاب‌های خودم از نشر نو خواهم بود.
.
شش: سخنی با علاقه‌مندان به کتاب: پایمال‌شدن حقوق مترجمان و نویسندگان، فقط به مترجمان و نویسندگان آسیب نمی‌زند، بلکه بیش از آن، به‌ضرر عاشقان کتاب است. اینکه مترجمان و نویسندگانی که برای خواننده احترام قائل اند بی‌دفاع بمانند، نتیجه‌ای جز دلسردی آنها و رونق‌گرفتن کار کسانی که با هر شرایطی برای انتشار کتاب‌هایشان کنار می‌آیند ندارد. سخن حتی بر سر «اخلاق» نیست؛ بی‌تفاوتی در برابر بدمستی‌های «روی کوه پول نشستگان عرصه‌ی کتاب» دودش به چشم شما هم می‌رود.

🌐 کانال «پارادوکس»:
🆔 @paradoxizer

BY پارادوکس