پرچنان

پرچنان

آواره نشدن👇👇👇

گمان دارم حدوداً آدمی اخلاقی هستم. یا شاید دوست دارم اینگونه باشم و یا حتی میشود اینگونه هم دید که شاید دوست دارم اینگونه در نظرگاه مردم خود را نشان دهم، هر کدام از اینها باشد یعنی کردار و پندار اخلاق حضوری در اندیشه ام دارد که یا بروز یافته یا بصورت نمایشی درآمده یا ادا و اطوار شده است.

باری، بروم سر داستان خود:
در مسیر رکاب زنی عصرگاهان به شهری رسیدیم و قرار شد شب را در بوم گردی باشیم و صبحگاهان آنجا را تَرک کنیم. سحرگاهان که چشم باز کردیم و آسمان سیاه و قیر اندود مشاهده شد، به سرعت به گوشی موبایل مراجعه کرده و پیش‌بینی آب و هوای آن روز را دیدیم. تا انتهای شب باران بود و باز هم باران.
تصمیم گرفتیم آن روز را در همان بوم گردی بمانیم و یک روز بیشتر باشیم. با مسئول آنجا تماس گرفتم که زنی فعال و اکتیو بود. همین که خواسته ام را بیان کردم پاسخ داد آنجا را برای امروز اجاره داده است اما فرصتی گرفت تا کمکمان کند.
دقایقی بعد تلفنم زنگ خورد، خانم مسئول بود.
بعضی از تُرکان هستند که تُن صدایشان بلند است و اگر بخواهند فارسی نیز صحبت کنند، صدا از حد معمول خود نیز حتی فراتر خواهد رفت. ایشان از آن دسته بودند.
پشت تلفن با همان تُن صدای بلند اقداماتش را تشریح کرد:
زنگ زدم به آنها که رزرو کرده و حتی پولش را پرداخت کرده بودند، دروغ گفتم که کابل های برق اتصالی کرده و ساختمان برق ندارد. بخاطر شما دروغ گفتم ها، و من زیر لب شرمگینانه از دروغ او تشکر میکنم!! سپس ادامه داد بخاطر شماها دروغ گفتم که آواره نشوید. دلم( با غلظت این واژه را بخوانید) براتون سوخت، دیدم آواره میشوید ( چند بار این واژه آواره را تکرار میکند) دلم براتون سوخت بخاطر شما دروغ گفتم و من هم شرمگینانه از دروغ او سپاسگزاری میکنم!

تا آخر برنامه این جمله دلم براتون سوخت دیدم آواره می‌شوید را و با اضافه کردن بیچاره ها در آخر جمله، با لحن و صدای او بیان میکردم و خنده ام می‌گرفت و از این متعجب بودم که چگونه از دروغ های او بسیار تشکر کردم!!

حالا شاید مقدمه ای که نوشتم و اینکه چه هستم یا چه نیستم برجسته شود.
گویا اخلاقی بودن یعنی هزینه خیلی زیادی ندادن.
باران این روزهای مشهد مرا یاد آن روزم انداخت که فردی دلش برایمان سوخت و نخواست آواره شویم پس بخاطر ما دروغ گفت.

پی نوشت:
هزینه برنامه هفت روزه ما و حمل و نقل با ماشین سواری در برنامه رکاب زنی تبریز دور سهند نزدیک شش میلیون تومان شد.

https://www.tg-me.com/us/پرچنان/com.parrchenan

www.tg-me.com/us/پرچنان/com.parrchenan/6132

267 viewsسهیل رضازاده, edited  May 19 at 03:42

گمان دارم حدوداً آدمی اخلاقی هستم. یا شاید دوست دارم اینگونه باشم و یا حتی میشود اینگونه هم دید که شاید دوست دارم اینگونه در نظرگاه مردم خود را نشان دهم، هر کدام از اینها باشد یعنی کردار و پندار اخلاق حضوری در اندیشه ام دارد که یا بروز یافته یا بصورت نمایشی درآمده یا ادا و اطوار شده است.

باری، بروم سر داستان خود:
در مسیر رکاب زنی عصرگاهان به شهری رسیدیم و قرار شد شب را در بوم گردی باشیم و صبحگاهان آنجا را تَرک کنیم. سحرگاهان که چشم باز کردیم و آسمان سیاه و قیر اندود مشاهده شد، به سرعت به گوشی موبایل مراجعه کرده و پیش‌بینی آب و هوای آن روز را دیدیم. تا انتهای شب باران بود و باز هم باران.
تصمیم گرفتیم آن روز را در همان بوم گردی بمانیم و یک روز بیشتر باشیم. با مسئول آنجا تماس گرفتم که زنی فعال و اکتیو بود. همین که خواسته ام را بیان کردم پاسخ داد آنجا را برای امروز اجاره داده است اما فرصتی گرفت تا کمکمان کند.
دقایقی بعد تلفنم زنگ خورد، خانم مسئول بود.
بعضی از تُرکان هستند که تُن صدایشان بلند است و اگر بخواهند فارسی نیز صحبت کنند، صدا از حد معمول خود نیز حتی فراتر خواهد رفت. ایشان از آن دسته بودند.
پشت تلفن با همان تُن صدای بلند اقداماتش را تشریح کرد:
زنگ زدم به آنها که رزرو کرده و حتی پولش را پرداخت کرده بودند، دروغ گفتم که کابل های برق اتصالی کرده و ساختمان برق ندارد. بخاطر شما دروغ گفتم ها، و من زیر لب شرمگینانه از دروغ او تشکر میکنم!! سپس ادامه داد بخاطر شماها دروغ گفتم که آواره نشوید. دلم( با غلظت این واژه را بخوانید) براتون سوخت، دیدم آواره میشوید ( چند بار این واژه آواره را تکرار میکند) دلم براتون سوخت بخاطر شما دروغ گفتم و من هم شرمگینانه از دروغ او سپاسگزاری میکنم!

تا آخر برنامه این جمله دلم براتون سوخت دیدم آواره می‌شوید را و با اضافه کردن بیچاره ها در آخر جمله، با لحن و صدای او بیان میکردم و خنده ام می‌گرفت و از این متعجب بودم که چگونه از دروغ های او بسیار تشکر کردم!!

حالا شاید مقدمه ای که نوشتم و اینکه چه هستم یا چه نیستم برجسته شود.
گویا اخلاقی بودن یعنی هزینه خیلی زیادی ندادن.
باران این روزهای مشهد مرا یاد آن روزم انداخت که فردی دلش برایمان سوخت و نخواست آواره شویم پس بخاطر ما دروغ گفت.

پی نوشت:
هزینه برنامه هفت روزه ما و حمل و نقل با ماشین سواری در برنامه رکاب زنی تبریز دور سهند نزدیک شش میلیون تومان شد.

https://www.tg-me.com/us/پرچنان/com.parrchenan

BY پرچنان