راهیانِ حق

سلام الله علیکم🌹🌹🌹نکته ها

💎راه و منتهای سعادت(قسمت اول)‏

قرآن كريم می‏فرمايد: «هرگاه می‏خواهيد وارد خانه ‏هايى بشويد از درِ آن خانه‏ ها وارد شويد.» «بقره189» اين دستورالعمل ابتدا خيلى ساده و كوچك به نظر مى‏رسد، زيرا هركسى براى خود اين اندازه شعور و ادراك قائل هست كه اگر خواست وارد محوطه‏ اى بشود از قبيل يك خانه مسكونى و يا يك اداره، ببيند درِ آن خانه يا اداره كجاست و از در داخل شود نه از ديوار. ولى اين يك قاعده و اصل كلى است. انسان بايد توجه داشته باشد كه تنها خانه و يا اداره نيست كه درِ ورودى و ديوارهاى بلند دارد و راه ورود آن منحصراً آن يك يا چند در است. اساساً زندگى و خوشبختى مانند يك محل و يك ساختمان كه از خشت و گل بنا شده، درهايى دارد و انسان بايد اولًا آن درها را بشناسد و ثانياً خود را عادت دهد كه هميشه از راه راست و مستقيم و درِ ورودى زندگى وارد زندگى شود و سعادت و خوشبختى را جستجو نمايد. اين قاعده كه: «مپيچ از ره راست بر راه كج- چو در هست حاجت به ديوار نيست» يك قاعده كلى است در زندگى بشر. چشم بصيرت می‏خواهد كه راههاى صحيح ورود در محوطه زندگى را بشناسد و پشت ديوار و حصار زندگى معطل و متحير نماند.
بسيارى از افراد مردم در همه عمر در پشت ديوار و حصار زندگى و سعادت و خوشبختى معطل مانده‏اند و میگويند: ما كه از زندگى چيزى نفهميديم، زندگى بی‏معناست. اين افراد هميشه در حيرت و سرگردانى بسر می‏برند و گاهى اين تحير و سرگردانى و بدبينى را به حساب حساسيت ذهن و درّاكيت فهم خود مى‏گذارند و با يك دنيا غرور و كبر مى‏گويند: اين ما هستيم كه به بيهوده بودن زندگى و دروغ بودن سعادت و خوشبختى و اصالت رنج و بدبختى پى برده‏ايم و اما ديگران چون به قدر ما حس و درك ندارند، نمی‏فهمند. اين اشخاص نمی‏دانند كه خودشان مانند كوران بی ‏بصرى هستند كه در پشت ديوار زندگى معطل مانده ‏اند و نتوانسته‏ اند در همه عمر درِ ورودى اصلى را پيدا كنند. اينها از همان اول، راه را چاه و چاه را راه تصور كرده‏اند و روى همين تصور غلط، لحظه به لحظه از راه دورتر شده و هميشه در سياه چال‏هاى زندگى بسر برده‏اند.

www.tg-me.com/us/راهیانِ حق/com.raheanhagh/17081

771 viewsMay 13 at 22:38

سلام الله علیکم🌹🌹🌹نکته ها

💎راه و منتهای سعادت(قسمت اول)‏

قرآن كريم می‏فرمايد: «هرگاه می‏خواهيد وارد خانه ‏هايى بشويد از درِ آن خانه‏ ها وارد شويد.» «بقره189» اين دستورالعمل ابتدا خيلى ساده و كوچك به نظر مى‏رسد، زيرا هركسى براى خود اين اندازه شعور و ادراك قائل هست كه اگر خواست وارد محوطه‏ اى بشود از قبيل يك خانه مسكونى و يا يك اداره، ببيند درِ آن خانه يا اداره كجاست و از در داخل شود نه از ديوار. ولى اين يك قاعده و اصل كلى است. انسان بايد توجه داشته باشد كه تنها خانه و يا اداره نيست كه درِ ورودى و ديوارهاى بلند دارد و راه ورود آن منحصراً آن يك يا چند در است. اساساً زندگى و خوشبختى مانند يك محل و يك ساختمان كه از خشت و گل بنا شده، درهايى دارد و انسان بايد اولًا آن درها را بشناسد و ثانياً خود را عادت دهد كه هميشه از راه راست و مستقيم و درِ ورودى زندگى وارد زندگى شود و سعادت و خوشبختى را جستجو نمايد. اين قاعده كه: «مپيچ از ره راست بر راه كج- چو در هست حاجت به ديوار نيست» يك قاعده كلى است در زندگى بشر. چشم بصيرت می‏خواهد كه راههاى صحيح ورود در محوطه زندگى را بشناسد و پشت ديوار و حصار زندگى معطل و متحير نماند.
بسيارى از افراد مردم در همه عمر در پشت ديوار و حصار زندگى و سعادت و خوشبختى معطل مانده‏اند و میگويند: ما كه از زندگى چيزى نفهميديم، زندگى بی‏معناست. اين افراد هميشه در حيرت و سرگردانى بسر می‏برند و گاهى اين تحير و سرگردانى و بدبينى را به حساب حساسيت ذهن و درّاكيت فهم خود مى‏گذارند و با يك دنيا غرور و كبر مى‏گويند: اين ما هستيم كه به بيهوده بودن زندگى و دروغ بودن سعادت و خوشبختى و اصالت رنج و بدبختى پى برده‏ايم و اما ديگران چون به قدر ما حس و درك ندارند، نمی‏فهمند. اين اشخاص نمی‏دانند كه خودشان مانند كوران بی ‏بصرى هستند كه در پشت ديوار زندگى معطل مانده ‏اند و نتوانسته‏ اند در همه عمر درِ ورودى اصلى را پيدا كنند. اينها از همان اول، راه را چاه و چاه را راه تصور كرده‏اند و روى همين تصور غلط، لحظه به لحظه از راه دورتر شده و هميشه در سياه چال‏هاى زندگى بسر برده‏اند.

BY راهیانِ حق