رساله مرجع عالیقدرحضرت آیت‌الله‌العظمی فاضلی بهسودی (مدظله العالی)

🔹🔹🔹
احكام شكار كردن با اسلحه
مسأله 2770) اگر حيوان حلال گوشت وحشى را با اسلحه شكار كنند و بميرد با پنج شرط حلال و بدنش پاك است:
اول: آن‌که اسلحة شكار مثل كارد و شمشير برنده باشد، يا مثل نيزه و تير، تيز باشد كه به واسطة تيز بودن، بدن حيوان را پاره كند و اگر به وسيلة دام يا چوب و سنگ و مانند اينها حيوانى را شكار كنند پاك نمی‌شود و خوردن آن هم حرام است. اگر حيوانى را با تفنگ شكار كنند، چنانچه گلوله آن تيز باشد كه در بدن حيوان فرو رود و آن را پاره كند پاك و حلال است و اگر گلوله تيز نباشد بلكه با فشار در بدن حيوان فرو رود و حيوان را بكشد يا به واسطه حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حيوان بميرد پاك و حلال بودنش اشكال دارد.
دوم: كسى كه شكار می‌کند بايد مسلمان باشد يا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد. اگر كافر يا كسى كه در حكم كافر است مانند غلاّت و خوارج و نواصب، حيوانى را شكار نمايد، آن شكار حلال نيست.
سوم: اسلحه را براى شكار كردن حيوان به‌كار برد و اگر مثلاً جایى را نشان كند و اتفاقاً حيوانى را بكشد، آن حيوان پاك نيست و خوردن آن هم حرام است.
چهارم: در وقت به‌كار بردن اسلحه نام خدا را ببرد و چنانچه عمداً نام خدا را نبرد شكار حلال نمی‌شود ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد.
پنجم: وقتى به حيوان برسد كه مرده باشد، يا اگر زنده است به اندازة سر بريدن آن وقت نباشد، چنانچه به اندازة سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد، حرام است.
مسأله 2771) اگر دو نفر حيوانى را شكار كنند، يكى از آنان مسلمان و ديگرى كافر باشد يا يكى از آن دو، نام خدا را ببرد و ديگرى عمداً نام خدا را نبرد، آن حيوان حلال نيست.
مسأله 2772) اگر بعد از آن‌که حيوانى را تير زدند مثلاً در آب بيفتد و انسان بداند كه حيوان به واسطة تير و افتادن در آب جان داده، حلال نيست، بلكه اگر نداند كه جان دادن آن فقط به واسطة تير بوده، حلال نمی‌باشد.
مسأله 2773) اگر با سگ غصبى يا اسلحة غصبى حيوان را شكار كند شكار حلال است و مال خود او می‌شود ولى گذشته از این‌که گناه كرده، بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد.
مسأله 2774) اگر با شمشير يا چيز ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح است با شرط‌هاى كه در مسأله (2770) گفته شد، حيوانى را دو قسمت كنند، و سر و گردن در يك قسمت بماند و انسان وقتى برسد كه حيوان جان داده باشد، هر دو قسمت حلال است. همچنين است اگر حيوان زنده باشد ولى به اندازة سر بريدن وقت نباشد، اما اگر به اندازة سر بريدن وقت باشد و ممكن باشد كه مقدارى زنده بماند، قسمتى كه سر و گردن ندارد حرام و قسمتى كه سر و گردن دارد، اگر سر آن را به دستورى كه در شرع معين شده ببرند حلال وگرنه آنهم حرام می‌باشد.
مسأله 2775) اگر با چوب يا سنگ يا چيز ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح نيست، حيوانى را دو قسمت كنند، قسمتى كه سر و گردن ندارد حرام است و قسمتى كه سر و گردن دارد، اگر زنده باشد و ممكن باشد كه مقدارى زنده بماند، و سر آن را به دستورى كه در شرع معين شده ببرند حلال وگرنه آن قسمت هم حرام می‌باشد.
مسأله 2776) اگر حيوانى را شكار كنند، يا سر ببرند و بچه زنده‌اى از آن بيرون آيد، چنانچه آن بچه را به دستورى كه در شرع معين شده سر ببرند حلال وگرنه حرام می‌باشد.
مسأله 2777) اگر حيوانى را شكار كنند يا سر ببرند و بچه مرده‌اى از شكمش بيرون آورند، چنانچه خلقت آن بچه كامل باشد و مو يا پشم در بدن رویيده باشد و به واسطة شکار یا سر بریدن مادرش مرده باشد پاك و حلال است.

www.tg-me.com/us/رساله مرجع عالیقدرحضرت آیت‌الله‌العظمی فاضلی بهسودی مدظله العالی /com.resalehFazeli/278

164 viewsApr 5, 2020 at 12:59

🔹🔹🔹
احكام شكار كردن با اسلحه
مسأله 2770) اگر حيوان حلال گوشت وحشى را با اسلحه شكار كنند و بميرد با پنج شرط حلال و بدنش پاك است:
اول: آن‌که اسلحة شكار مثل كارد و شمشير برنده باشد، يا مثل نيزه و تير، تيز باشد كه به واسطة تيز بودن، بدن حيوان را پاره كند و اگر به وسيلة دام يا چوب و سنگ و مانند اينها حيوانى را شكار كنند پاك نمی‌شود و خوردن آن هم حرام است. اگر حيوانى را با تفنگ شكار كنند، چنانچه گلوله آن تيز باشد كه در بدن حيوان فرو رود و آن را پاره كند پاك و حلال است و اگر گلوله تيز نباشد بلكه با فشار در بدن حيوان فرو رود و حيوان را بكشد يا به واسطه حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حيوان بميرد پاك و حلال بودنش اشكال دارد.
دوم: كسى كه شكار می‌کند بايد مسلمان باشد يا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد. اگر كافر يا كسى كه در حكم كافر است مانند غلاّت و خوارج و نواصب، حيوانى را شكار نمايد، آن شكار حلال نيست.
سوم: اسلحه را براى شكار كردن حيوان به‌كار برد و اگر مثلاً جایى را نشان كند و اتفاقاً حيوانى را بكشد، آن حيوان پاك نيست و خوردن آن هم حرام است.
چهارم: در وقت به‌كار بردن اسلحه نام خدا را ببرد و چنانچه عمداً نام خدا را نبرد شكار حلال نمی‌شود ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد.
پنجم: وقتى به حيوان برسد كه مرده باشد، يا اگر زنده است به اندازة سر بريدن آن وقت نباشد، چنانچه به اندازة سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد، حرام است.
مسأله 2771) اگر دو نفر حيوانى را شكار كنند، يكى از آنان مسلمان و ديگرى كافر باشد يا يكى از آن دو، نام خدا را ببرد و ديگرى عمداً نام خدا را نبرد، آن حيوان حلال نيست.
مسأله 2772) اگر بعد از آن‌که حيوانى را تير زدند مثلاً در آب بيفتد و انسان بداند كه حيوان به واسطة تير و افتادن در آب جان داده، حلال نيست، بلكه اگر نداند كه جان دادن آن فقط به واسطة تير بوده، حلال نمی‌باشد.
مسأله 2773) اگر با سگ غصبى يا اسلحة غصبى حيوان را شكار كند شكار حلال است و مال خود او می‌شود ولى گذشته از این‌که گناه كرده، بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد.
مسأله 2774) اگر با شمشير يا چيز ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح است با شرط‌هاى كه در مسأله (2770) گفته شد، حيوانى را دو قسمت كنند، و سر و گردن در يك قسمت بماند و انسان وقتى برسد كه حيوان جان داده باشد، هر دو قسمت حلال است. همچنين است اگر حيوان زنده باشد ولى به اندازة سر بريدن وقت نباشد، اما اگر به اندازة سر بريدن وقت باشد و ممكن باشد كه مقدارى زنده بماند، قسمتى كه سر و گردن ندارد حرام و قسمتى كه سر و گردن دارد، اگر سر آن را به دستورى كه در شرع معين شده ببرند حلال وگرنه آنهم حرام می‌باشد.
مسأله 2775) اگر با چوب يا سنگ يا چيز ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح نيست، حيوانى را دو قسمت كنند، قسمتى كه سر و گردن ندارد حرام است و قسمتى كه سر و گردن دارد، اگر زنده باشد و ممكن باشد كه مقدارى زنده بماند، و سر آن را به دستورى كه در شرع معين شده ببرند حلال وگرنه آن قسمت هم حرام می‌باشد.
مسأله 2776) اگر حيوانى را شكار كنند، يا سر ببرند و بچه زنده‌اى از آن بيرون آيد، چنانچه آن بچه را به دستورى كه در شرع معين شده سر ببرند حلال وگرنه حرام می‌باشد.
مسأله 2777) اگر حيوانى را شكار كنند يا سر ببرند و بچه مرده‌اى از شكمش بيرون آورند، چنانچه خلقت آن بچه كامل باشد و مو يا پشم در بدن رویيده باشد و به واسطة شکار یا سر بریدن مادرش مرده باشد پاك و حلال است.

BY رساله مرجع عالیقدرحضرت آیت‌الله‌العظمی فاضلی بهسودی (مدظله العالی)