چه چیز ببینیم، چه چیز بخوانیم ؟

گوش و جان به هر موسیقی و ذهن و روان به هر کتاب و فیلمی نسپاریم !

دستکم روزی نیم تا یکساعت به رقص درمانی، دست افشانی و پای کوبی بپردازید...

دیدار و دیتِ نخست، کجا و چه گونه باید باشد ؟

مصرف ماری جوانا و مشروباتِ الکلی در دیدار نخست، نشانه باکلاس، به روز و رمانتیک بودن نیست !

فیلم درمانی، بی گمان در دسترس ترین، آسان ترین و ارزان ترین شیوه مشاوره زناشویی و سکس تراپی است...

مراقب باشید همچون غمگین شیرمرد شرمگین، جهان پهلوان غلامرضا تختی، با شرم و حیای گزافه آمیز در زندگی زناشویی، " شهید شرمفارسی " نشوید !

شاید زندگی، بازیچه ای بی معنا و یک پوچی بی انتها در فاصله ی رخوتناک سرشار از ناکامی مابین دو درد زاده شدن و مردن است !

طبیب بهنام اوحدی ایران بد

شاید ریشه و سرچشمه ی جاودانه شدن عشق ورزیدن ها و دوست داشتن ها در همین ناکامی ها و نرسیدن ها بوده و خواهد بود !


طبیب بهنام اوحدی ایران بد

شاید با شمار نه چندان محدود و معدودی از آدمیان بتوان به همآغوشی و آمیزش پرداخت؛ اما بی گمان فقط با شمار بسیار اندک و انگشت شماری از ایشان، می توان عشق ورزی و فرزندآوری سالم و موفق داشت...

طبیب بهنام اوحدی ایران بد

می خواهم هر چه زودتر به باغی دور از شهرِ شلوغ - جنگلِ سیمان و آسفالت - پناه ببرم تا بتوانم کبوتر و خروس و مرغ و 《 شترمرغ 》 نگه بدارم و پناه گاهی کوچک در اندازه توانِ محدودم برای " سگ های بی گناهِ بی خانمان " بیافرینم !

این تصمیم، دقیقن راهبردِ " سومین بیست و پنج سالِ " زندگیِ من می باشد بلکه بتوانم در سایه ی زندگیِ آرام تر و شادتر به چهارمین بیست و پنج سالِ زندگی هم برسم !!

راهی که باید از سال ها پیش، در پیش می گرفتم تا به شادی و آرامش و هوا و فضایی پاک تر و بی شیله و پیله و بی شائبه و شالوده تر برسم !!!

دیگر تاب و توان زندگی در لانه و کاشانه - آپارتمان - ندارم و می خواهم یک " دهاتیِ ساده یِ روستانشین " باشم و یک روز هفته را به پیاده روی و اسب سواری بپردازم !!!!

دلم به شدت، هوسِ داشتنِ یک 《 زوج خانواده یِ شترمرغِ زن و شوهر 》 کرده است؛ متاسفانه تاکنون در زندگی ام، همواره حسرتِ داشتنِ شتر و شترمرغ را بر دوش کشیده ام !!!!!

تهران، از آنِ خودتان.

■ در آستانه هزار و چهارصد و چهار، یعنی پنجاه و دو سالگی، دیگر احساس می کنم باید روزهای تعطیلی ام را به دو روز در هفته افزایش دهم.

■ در آستانه هزار و چهارصد و چهارده خورشیدی، به شرط حیات در شصت و دو سالگی، بی گمان فقط هفته ای چهار روز در هفته کار خواهم کرد و روزهای تعطیلی خودم را از دو روز به سه روز در هفته افزایش خواهم داد.

■ در آستانه هزار و چهارصد و بیست‌ و چهار، به شرط بقا در هفتاد و دو سالگی - تا پایان عمر کاری ام - بی گمان فقط و فقط سه روز در هفته و آن هم به گونه یک روز در میان کار خواهم کرد.

● اگر هم زودتر مُردم، که ملالی نیست !
من عمرِ خودم را کرده ام و طلب چندانی از زندگیِ این دنیا ندارم !!