الله متعال مى فرمايد:{هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ }
(يونس:٦٧)
“الله شب را آفريد تا بياساييد و روز را روشنا نمود تا كسب و كار كنيد”
فلسفه پيدايش و جشن گرفتن شب يلدا ريشه در باور و توهمى جاهلانه دارد كه تاريكى را نماد شر و اهريمن و شب طولانى را نحس مى داند.
در ايران باستان مردم بر اساس اين باور غلط شب يلدا را بيدار مى مانند و با روشن كردن آتش به گمان خود از نحوست شب مى كاستند و بدين گونه با اهريمن ستيز مى كردند و منتظر طلوع و تولد خورشيد مى ماندند.
شب يلدا يادگار آن دوران و نماد آن باور نادرست است و قدمت و تاريخى مساوى دارند كه امروزه به جهلى مقدس تبديل گشته است،درست همانند اعراب جاهلى كه باورهاى نياكان جاهل تر از خود را مقدس مى شمردند.
آرى نه شب نحس است و نه تاريكى بدشگونى دارد بلكه همانند روز و روشنايى،شب نيز نعمتى است الهى.
آيا چنان باور و چنين جشنى سزاوار شما و مايه مباهات اهل خرد است؟
درود خدا بر محمد آخرین فرستاده الله، بر آل و اصحاب و پیروان شان باد.
(يونس:٦٧)
“الله شب را آفريد تا بياساييد و روز را روشنا نمود تا كسب و كار كنيد”
فلسفه پيدايش و جشن گرفتن شب يلدا ريشه در باور و توهمى جاهلانه دارد كه تاريكى را نماد شر و اهريمن و شب طولانى را نحس مى داند.
در ايران باستان مردم بر اساس اين باور غلط شب يلدا را بيدار مى مانند و با روشن كردن آتش به گمان خود از نحوست شب مى كاستند و بدين گونه با اهريمن ستيز مى كردند و منتظر طلوع و تولد خورشيد مى ماندند.
شب يلدا يادگار آن دوران و نماد آن باور نادرست است و قدمت و تاريخى مساوى دارند كه امروزه به جهلى مقدس تبديل گشته است،درست همانند اعراب جاهلى كه باورهاى نياكان جاهل تر از خود را مقدس مى شمردند.
آرى نه شب نحس است و نه تاريكى بدشگونى دارد بلكه همانند روز و روشنايى،شب نيز نعمتى است الهى.
آيا چنان باور و چنين جشنى سزاوار شما و مايه مباهات اهل خرد است؟
درود خدا بر محمد آخرین فرستاده الله، بر آل و اصحاب و پیروان شان باد.
الله متعال مى فرمايد:{هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ }
(يونس:٦٧)
“الله شب را آفريد تا بياساييد و روز را روشنا نمود تا كسب و كار كنيد”
فلسفه پيدايش و جشن گرفتن شب يلدا ريشه در باور و توهمى جاهلانه دارد كه تاريكى را نماد شر و اهريمن و شب طولانى را نحس مى داند.
در ايران باستان مردم بر اساس اين باور غلط شب يلدا را بيدار مى مانند و با روشن كردن آتش به گمان خود از نحوست شب مى كاستند و بدين گونه با اهريمن ستيز مى كردند و منتظر طلوع و تولد خورشيد مى ماندند.
(يونس:٦٧)
“الله شب را آفريد تا بياساييد و روز را روشنا نمود تا كسب و كار كنيد”
فلسفه پيدايش و جشن گرفتن شب يلدا ريشه در باور و توهمى جاهلانه دارد كه تاريكى را نماد شر و اهريمن و شب طولانى را نحس مى داند.
در ايران باستان مردم بر اساس اين باور غلط شب يلدا را بيدار مى مانند و با روشن كردن آتش به گمان خود از نحوست شب مى كاستند و بدين گونه با اهريمن ستيز مى كردند و منتظر طلوع و تولد خورشيد مى ماندند.
شب يلدا يادگار آن دوران و نماد آن باور نادرست است و قدمت و تاريخى مساوى دارند كه امروزه به جهلى مقدس تبديل گشته است،درست همانند اعراب جاهلى كه باورهاى نياكان جاهل تر از خود را مقدس مى شمردند.
آرى نه شب نحس است و نه تاريكى بدشگونى دارد بلكه همانند روز و روشنايى،شب نيز نعمتى است الهى.
آيا چنان باور و چنين جشنى سزاوار شما و مايه مباهات اهل خرد است؟
درود خدا بر محمد آخرین فرستاده الله، بر آل و اصحاب و پیروان شان باد.
آرى نه شب نحس است و نه تاريكى بدشگونى دارد بلكه همانند روز و روشنايى،شب نيز نعمتى است الهى.
آيا چنان باور و چنين جشنى سزاوار شما و مايه مباهات اهل خرد است؟
درود خدا بر محمد آخرین فرستاده الله، بر آل و اصحاب و پیروان شان باد.