🏵 بی نام
📸عکاس : سید علی حسینی فر از سبزوار
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
📸عکاس : سید علی حسینی فر از سبزوار
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
🏵نقالی شاهنامه در خیابان / اصفهان
📸عکاس : مجید حجتی از اصفهان
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
📸عکاس : مجید حجتی از اصفهان
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
🏵نقالی | آرامگاه فردوسی
📸عکاس : داوود محمودی از مشهد
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
📸عکاس : داوود محمودی از مشهد
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
🏵ورزش پهلوانی در زورخانه
📸عکاس : مجید حجتی از اصفهان
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
📸عکاس : مجید حجتی از اصفهان
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
🏵آرامگاه فردوسی
📸عکاس : اردلان حسنعلی زاده از قوچان
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
📸عکاس : اردلان حسنعلی زاده از قوچان
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
🏵میراث پهلوانی .قوچان
📸عکاس : اردلان حسنعلی زاده از قوچان
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
📸عکاس : اردلان حسنعلی زاده از قوچان
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
🏵کشتی گرفتن رستم و سهراب
📸عکاس : علیرضا رجایی
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
📸عکاس : علیرضا رجایی
🔸از آثار برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
📢بخشی از عکسهای نخستین دوره جشنواره ملی عکس شاهنامه در دانشگاه لیدن هلند به نمایش درآمدند.
🔸همچنین در
🔹بزرگترین کنفرانس ایرانشناسی جهان در اروپا از دوشنبه 30 امرداد تا شنبه 4 امردادماه 1402 در دانشگاه لیدن هلند برگزار شد.
@shahnamehnegarkhane
🔸همچنین در
دهمین کنفرانس ایرانشناسی اروپا(ECIS) درباره جشنواره ملی عکس شاهنامه مطالبی از سوی فیروزه ملویل رئیس مرکز شاهنامه دانشگاه کمبریج ارائه شد.🔹بزرگترین کنفرانس ایرانشناسی جهان در اروپا از دوشنبه 30 امرداد تا شنبه 4 امردادماه 1402 در دانشگاه لیدن هلند برگزار شد.
@shahnamehnegarkhane
📢بخشی از عکسهای نخستین دوره جشنواره ملی عکس شاهنامه در دانشگاه لیدن هلند به نمایش درآمدند.
🔸همچنین در
🔹بزرگترین کنفرانس ایرانشناسی جهان در اروپا از دوشنبه 30 امرداد تا شنبه 4 امردادماه 1402 در دانشگاه لیدن هلند برگزار شد.
@shahnamehnegarkhane
🔸همچنین در
دهمین کنفرانس ایرانشناسی اروپا(ECIS) درباره جشنواره ملی عکس شاهنامه مطالبی از سوی فیروزه ملویل رئیس مرکز شاهنامه دانشگاه کمبریج ارائه شد.🔹بزرگترین کنفرانس ایرانشناسی جهان در اروپا از دوشنبه 30 امرداد تا شنبه 4 امردادماه 1402 در دانشگاه لیدن هلند برگزار شد.
@shahnamehnegarkhane
📢بخشی از عکسهای نخستین دوره جشنواره ملی عکس شاهنامه در دانشگاه لیدن هلند به نمایش درآمدند.
🔸همچنین در
🔹بزرگترین کنفرانس ایرانشناسی جهان در اروپا از دوشنبه 30 امرداد تا شنبه 4 امردادماه 1402 در دانشگاه لیدن هلند برگزار شد.
@shahnamehnegarkhane
🔸همچنین در
دهمین کنفرانس ایرانشناسی اروپا(ECIS) درباره جشنواره ملی عکس شاهنامه مطالبی از سوی فیروزه ملویل رئیس مرکز شاهنامه دانشگاه کمبریج ارائه شد.🔹بزرگترین کنفرانس ایرانشناسی جهان در اروپا از دوشنبه 30 امرداد تا شنبه 4 امردادماه 1402 در دانشگاه لیدن هلند برگزار شد.
@shahnamehnegarkhane
📢بخشی از عکسهای نخستین دوره جشنواره ملی عکس شاهنامه در دانشگاه لیدن هلند به نمایش درآمدند.
🔸همچنین در
🔹بزرگترین کنفرانس ایرانشناسی جهان در اروپا از دوشنبه 30 امرداد تا شنبه 4 امردادماه 1402 در دانشگاه لیدن هلند برگزار شد.
@shahnamehnegarkhane
🔸همچنین در
دهمین کنفرانس ایرانشناسی اروپا(ECIS) درباره جشنواره ملی عکس شاهنامه مطالبی از سوی فیروزه ملویل رئیس مرکز شاهنامه دانشگاه کمبریج ارائه شد.🔹بزرگترین کنفرانس ایرانشناسی جهان در اروپا از دوشنبه 30 امرداد تا شنبه 4 امردادماه 1402 در دانشگاه لیدن هلند برگزار شد.
@shahnamehnegarkhane
🏵حاشیه ای بر کتاب نگارخانه شاهنامه(کتاب نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه)
✍جلال خالقی مطلق
🗒هامبورگ، مهرماه ۱۳۹۶
نگارنده این سطور در زندگی خویش کتابهای مصوّر از شاهنامه و آثار دیگر ادب فارسی اثرِ نگاره گران دیروز و امروز بسیار دیده است، ولی کتاب حاضر بر دل او تأثیری دیگر داشت و احساسی را زنده کرد که غربی ها بدان “نوستالژی” می گویند. این اصطلاح در اصل به معنی “دلتنگی برای میهن” است، ولی امروزه عموما به معنی “دلتنگی و اشتیاق و میل و آرزو به گذشته” به کار می رود و شاید بتوان آنرا کوتاه “گذشته گرایی” و یا “گذشته یادی” و یا “گذشته دلی” گفت. در کتاب حاضر “نوستالژی” در هر دو معنی کهن و نوی آن بخوبی نمود می کند.
من بر ارزش هنری مینیاتورهای قدیمی واقفم. ولی از سوی دیگر، دیدن اینکه رستم با آن همه ابهّت و یال و کوپال در آن تصویرها با سرِ تراشیده و چشمهای مغولی، مانند کودکان یتیم در گوشه ای کِز کرده است، راستش چنگی به دل من نمی زند. در مقابل، بیشتر نگاره ها و تندیس های کتاب حاضر ادعائی در زمینه هنر رسمی و سنتی ندارند، بلکه مجموعه ای از هنر مردم است؛ ساده تر بگویم، سفره دل مردم است که اگر خوراکهای رنگین در کاسه های زرّین ندارد، ولی نان و پنیر و سبزی اش لذّتی ویژه دارد.
در این مجموعه گوئی فردوسی و شاهنامه اش جزو لاینفکّ زندگی مردم شده، فرزانه طوس با مردم در خانه و کوی و بازار در رفت و آمد و گفتگوست و در غم و شادی آنها شریک است.
یکجا تصویر حکیم را به دیوارکوچه یا خانه ای کشیده اند، چنانکه گوئی او بر رفتار مردم نظارت می کند.
در تصویری دیگر، بر طاقچه یک اطاق محقّر که انباشته از بوی فقر است، تصویر حکیم در کنار عکس پدر و پسر و برادر قرار گرفته و آنها را گلدان گلی، نه از هم جدا، بلکه به یکدیگر وصل کرده است، چنانکه انگار حکیم نیز یکی از اعضای خانواده است، عموجان یا پدربزرگ.
در عکسی دیگر، دختری جوان و زیبا با شور و هیجان سرگرم نقّالی است، چنانکه گوئی فریاد زنان می خواهد مردمی را که در این قرن کج آئین مدام در تلاش معاش روزانه اند، دمی به یاد تاریخ و فرهنگ گذشته شان بازخواند.
در تصویری دیگر، صحنه ای از شاهنامه را نشان می بینیم که دو پهلوان با یکدیگر گفتگو می کنند و زنان پنجره ها را گشوده و کنجکاوانه و پچ پچ کنان ناظر بر صحنه اند. این تصویر “نوستالژیک” بیننده را دور از این زمانه پرهیاهو، به روزگارِ مه آلودِ راز و رمزها می برد، روزگاری که خاطره آن در کسانی که انبان عمرشان پر از سال است، هنوز زنده است.
یکی از نگاره های بسیار دلپسند این کتاب، نمایش نخستین دیدار شبانه زال و رودابه است. در این نگاره تصویر رودابه را بر بالای سردرِ خانه ای می بینیم که گیسوی بلند خویش را به پائین افکنده و زال که تصویرش را بر پائین دیوار خانه کشیده اند، گیسوی رودابه را در دست دارد. آنچه بر زیبائی این تصویر می افزاید اینکه در عکسی که از این نگاره گرفته اند، زن و مرد جوانی از جلوی آن خانه در حال گذراند، بی آنکه نگاهی به آن نگاره بیاندازند. البته نه از بی اعتنائی، بلکه از اینرو که آن نگاره را قبلا بارها دیده اند و برایشان دیگر تازگی ندارد. ولی در بیننده با دیدن این عکس این احساس پدید میاید که گوئی داستان عشق زال و رودابه جزوی از زندگی روزانه مردم شده است. نگارنده با دیدن این عکس به یاد داستانی مشابه از روزگاران کهن افتاد:
بارسالار اسکندر مقدونی به نام خارس میتیلنی در پایان شرحی که از داستان زَریاد رِس و اُداتیس ( که روایت کهنتر داستان گشتاسپ و کتایون در شاهنامه است)، می نویسد: ایرانیان نام دختران خود را اُداتیس می گذارند و این داستان عاشقانه را به آواز می خوانند و پرده های آنرا در پرستشگاه ها و کاخ های شاهی و حتّی در خانه های خود می نگارند.
آری، دیدنِ نگاره نخستین دیدار شبانه زال و رودابه ـــ داستان عاشقانه ای که ثعالبی آنرا “احسن القصص” نامیده است ـــ ، بر بالای سردرِ و پائین دیوار آن خانه، نگارنده را به یاد توصیف خارس از آن داستان عاشقانه کهن انداخت و با خود گفتم که اهالی آن خانه لابد از بازماندگان همان مردمی هستند که نگاره عشق ورزی زریادرس و اُداتیس یا گشتاسپ و کتایون را بر دیوار خانه خود می کشیدند.
نگارنده در خانه ایرانیان تابلوهای خنک و بی محتوا بسیار دیده است. از جمله تابلوهائی که در آنها پیرمردی ژنده پوش و ژولیده موی که گویا خیّام یا حافظ است، نیم خیز شده تا دستش را به دامان زن جوان و رعنائی که سازی یا قرابه ای در دست دارد برساند. ای کاش صاحبان این هنرهای بازاری بهره اندکی از ذوق مردم آن خانه داشتند.
شما را نمی دانم، دیدن برخی از نگاره ها و تندیس های این کتاب مرا که عمری میان کوهِ کیومرث و آسیابِ یزدگرد همچون روحی سرگردان پَرسه می زنم، دلتنگِ روزگاران رفته کرد و در عین حال سپاسگزار گردآورندگان این مجموعه زیبا.
@shahnamehnegarkhane
✍جلال خالقی مطلق
🗒هامبورگ، مهرماه ۱۳۹۶
نگارنده این سطور در زندگی خویش کتابهای مصوّر از شاهنامه و آثار دیگر ادب فارسی اثرِ نگاره گران دیروز و امروز بسیار دیده است، ولی کتاب حاضر بر دل او تأثیری دیگر داشت و احساسی را زنده کرد که غربی ها بدان “نوستالژی” می گویند. این اصطلاح در اصل به معنی “دلتنگی برای میهن” است، ولی امروزه عموما به معنی “دلتنگی و اشتیاق و میل و آرزو به گذشته” به کار می رود و شاید بتوان آنرا کوتاه “گذشته گرایی” و یا “گذشته یادی” و یا “گذشته دلی” گفت. در کتاب حاضر “نوستالژی” در هر دو معنی کهن و نوی آن بخوبی نمود می کند.
من بر ارزش هنری مینیاتورهای قدیمی واقفم. ولی از سوی دیگر، دیدن اینکه رستم با آن همه ابهّت و یال و کوپال در آن تصویرها با سرِ تراشیده و چشمهای مغولی، مانند کودکان یتیم در گوشه ای کِز کرده است، راستش چنگی به دل من نمی زند. در مقابل، بیشتر نگاره ها و تندیس های کتاب حاضر ادعائی در زمینه هنر رسمی و سنتی ندارند، بلکه مجموعه ای از هنر مردم است؛ ساده تر بگویم، سفره دل مردم است که اگر خوراکهای رنگین در کاسه های زرّین ندارد، ولی نان و پنیر و سبزی اش لذّتی ویژه دارد.
در این مجموعه گوئی فردوسی و شاهنامه اش جزو لاینفکّ زندگی مردم شده، فرزانه طوس با مردم در خانه و کوی و بازار در رفت و آمد و گفتگوست و در غم و شادی آنها شریک است.
یکجا تصویر حکیم را به دیوارکوچه یا خانه ای کشیده اند، چنانکه گوئی او بر رفتار مردم نظارت می کند.
در تصویری دیگر، بر طاقچه یک اطاق محقّر که انباشته از بوی فقر است، تصویر حکیم در کنار عکس پدر و پسر و برادر قرار گرفته و آنها را گلدان گلی، نه از هم جدا، بلکه به یکدیگر وصل کرده است، چنانکه انگار حکیم نیز یکی از اعضای خانواده است، عموجان یا پدربزرگ.
در عکسی دیگر، دختری جوان و زیبا با شور و هیجان سرگرم نقّالی است، چنانکه گوئی فریاد زنان می خواهد مردمی را که در این قرن کج آئین مدام در تلاش معاش روزانه اند، دمی به یاد تاریخ و فرهنگ گذشته شان بازخواند.
در تصویری دیگر، صحنه ای از شاهنامه را نشان می بینیم که دو پهلوان با یکدیگر گفتگو می کنند و زنان پنجره ها را گشوده و کنجکاوانه و پچ پچ کنان ناظر بر صحنه اند. این تصویر “نوستالژیک” بیننده را دور از این زمانه پرهیاهو، به روزگارِ مه آلودِ راز و رمزها می برد، روزگاری که خاطره آن در کسانی که انبان عمرشان پر از سال است، هنوز زنده است.
یکی از نگاره های بسیار دلپسند این کتاب، نمایش نخستین دیدار شبانه زال و رودابه است. در این نگاره تصویر رودابه را بر بالای سردرِ خانه ای می بینیم که گیسوی بلند خویش را به پائین افکنده و زال که تصویرش را بر پائین دیوار خانه کشیده اند، گیسوی رودابه را در دست دارد. آنچه بر زیبائی این تصویر می افزاید اینکه در عکسی که از این نگاره گرفته اند، زن و مرد جوانی از جلوی آن خانه در حال گذراند، بی آنکه نگاهی به آن نگاره بیاندازند. البته نه از بی اعتنائی، بلکه از اینرو که آن نگاره را قبلا بارها دیده اند و برایشان دیگر تازگی ندارد. ولی در بیننده با دیدن این عکس این احساس پدید میاید که گوئی داستان عشق زال و رودابه جزوی از زندگی روزانه مردم شده است. نگارنده با دیدن این عکس به یاد داستانی مشابه از روزگاران کهن افتاد:
بارسالار اسکندر مقدونی به نام خارس میتیلنی در پایان شرحی که از داستان زَریاد رِس و اُداتیس ( که روایت کهنتر داستان گشتاسپ و کتایون در شاهنامه است)، می نویسد: ایرانیان نام دختران خود را اُداتیس می گذارند و این داستان عاشقانه را به آواز می خوانند و پرده های آنرا در پرستشگاه ها و کاخ های شاهی و حتّی در خانه های خود می نگارند.
آری، دیدنِ نگاره نخستین دیدار شبانه زال و رودابه ـــ داستان عاشقانه ای که ثعالبی آنرا “احسن القصص” نامیده است ـــ ، بر بالای سردرِ و پائین دیوار آن خانه، نگارنده را به یاد توصیف خارس از آن داستان عاشقانه کهن انداخت و با خود گفتم که اهالی آن خانه لابد از بازماندگان همان مردمی هستند که نگاره عشق ورزی زریادرس و اُداتیس یا گشتاسپ و کتایون را بر دیوار خانه خود می کشیدند.
نگارنده در خانه ایرانیان تابلوهای خنک و بی محتوا بسیار دیده است. از جمله تابلوهائی که در آنها پیرمردی ژنده پوش و ژولیده موی که گویا خیّام یا حافظ است، نیم خیز شده تا دستش را به دامان زن جوان و رعنائی که سازی یا قرابه ای در دست دارد برساند. ای کاش صاحبان این هنرهای بازاری بهره اندکی از ذوق مردم آن خانه داشتند.
شما را نمی دانم، دیدن برخی از نگاره ها و تندیس های این کتاب مرا که عمری میان کوهِ کیومرث و آسیابِ یزدگرد همچون روحی سرگردان پَرسه می زنم، دلتنگِ روزگاران رفته کرد و در عین حال سپاسگزار گردآورندگان این مجموعه زیبا.
@shahnamehnegarkhane
💠گفت‌و‌گوهایی با هنرمندان استان؛ به بهانه دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه
🎙حسین آذربایجانی
🔸هویت انسانی، مقوله‌ای چند بعدی است؛ یعنی در واقع ابعاد مختلف شناختی، روانی، عصبی، فرهنگی و اجتماعی دارد. بر اساس متون علمی؛ همه انسان‌ها به هنگام تولد، فارغ از اینکه در کجای زمین به دنیا می‌آیند و یا از چه تعلق قومی و قبیله‌ای برخوردارند، دارای ویژگی‌های یکسان نوع انسانی، در میان انواع موجودات زنده هستند و هیچ‌گونه تفاوت ماهوی با یکدیگر ندارند؛ بنابراین، مقوله هویت انسانی که در دوران رشد و تکوین انسان در جامعه شکل می‌گیرد، کاملأ اجتماعی و جامعه‌شناسانه است و ربطی به خون و نژاد و رنگ پوست و ... ندارد. هویت، از نظر اجتماعی و سیاسی چنان اهمیتی دارد که در روند تهاجم فرهنگی، نوک پیکان تمام حملات را متوجه خود می‌کند. یکی از مهمترین اهداف دشمنان یک ملت در هم شکستن هویت ملی و اجتماعی آن ملت است که اگر این هدف محقق شود، ملت متلاشی شده و در قهقرای سرنگونی و انحطاط می‌افتد. حکومت‌ها تلاش می‌کنند تا با ابزارهای مختلفی از جمله هنر، مولفه‌های هویت ملی و اجتماعی را تقویت کرده و از این طریق ملت خود را در برابر تهاجم‌های فرهنگی و هویتی دشمنان محافظت کنند. بر همین اساس و در همین راستاست اگر می‌بینیم بودجه‌های کلان فرهنگی و هنری در کشورهای توسعه‌یافته و توسعه‌طلب خرج می‌شود و محصولات فرهنگی و هنری آنان مرزها را در می‌نوردد. در کشور ما ولی هنر هم مثل بسیاری از مفاهیم و حوزه‌های دیگر اسیر چنگال مافیاهای مختلف است. در این میان چیزی که مغفول و مظلوم می‌ماند، هنر واقعی و هویت ملی ماست که از رهگذر بی‌توجهی و بی‌مبالاتی و همین‌طور عدم تخصص و شناخت مسئولان فرهنگی و هنری کشور به باد می‌رود و ظرفیت‌های عظیم آن برای هویت‌سازی و تقویت هویت ملی نسل جوان به فراموشی سپرده می‌شود.
🔹در قزوین جشنواره عکسی برگزار شد که عنوان «دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه» را بر پیشانی خود داشت. نمادی که برای همه ملت ایران و هر فارسی زبانی در هر جای دنیا نماد هویت ایرانی است و می‌تواند حصار محکم و نفوذناپذیری در برابر تهاجم خرده فرهنگ‌های بیگانه باشد اما... به همین بهانه گفت‌و‌گویی با رضا ازی محمدی، مجسمه‌ساز و متصدی موزه اسطوره‌ها و شاهنامه کردیم که عکسهای برگزیده این جشنواره در این موزه به نمایش درآمد. این مجسمه‌ساز به ولایت گفت: با ادب و احترام و با سپاس از زحمات شما، این همه تعلق خاطر برای حفظ و حراست و مصور کردن هویت ملی سرزمین ما ستودنی است. محمدی در گفت‌وگو با ولایت تصریح کرد: افتخار داشتم که مجموعه عکسهای برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه در موزه به نمایش درآید. مجموعه عکس‌ها نشان‌دهنده تاثیر و جایگاه شاهنامه در زندگی ما ایرانیان می‌باشد. با شاهنامه زندگی می‌کنیم، با شاهنامه ورزش می‌کنیم، نیاکان ما با شاهنامه ساعاتی خوشی را در میدان‌ها، زورخانه‌ها و قهوه‌خانه‌ها با نقالی و پرده‌خوانی‌ها گذرانده‌اند و این‌ها همه دلایل ماندن کشوری به نام ایران و زبانی به نام فارسی در گذر تاریخ است. جنابانی همچون آقای کوروش جوادی از این کیان چند هزار ساله حفظ و حراست می‌کنند و بنده بهترین‌ها را برای ایشان آرزومندم.
شاهنامه از نگاه دوربین‌ها
جشنواره ملی عکس شاهنامه به عنوان رویدادی فرهنگی و هنری در پیوند با شاهنامه و شاهکار همیشه جاودان فردوسی بزرگ با بنیانگذاری و دبیری کورش جوادی، هر دو سال یکبار از سوی باشگاه شاهنامه پژوهان و باشگاه نقالان با موضوعاتی مانند تندیس و آرامگاه فردوسی در توس، تندیس فردوسی در سراسر ایران و جهان، نقالی و هنرهای نمایشی در پیوند با شاهنامه، نقاشی‌های دیواری در پیوند با شاهنامه و نمود شاهنامه در زندگی ایرانیان برگزار می‌شود. این جشنواره در دور نخست خود از بین بیش از هزار و دویست عکس که از سراسر ایران به دبیرخانه جشنواره در تهران ارسال شد پنجاه و هفت عکس را به عنوان آثار منتخب برگزید که این آثار پس از نمایش در نمایشگاه‌هایی در تهران، دبی و آرامگاه فردوسی اکنون برای نخستین بار در فضای مجازی منتشر شدند. پنجاه و هفت عکس برگزیده نخستین جشنواره، در کتابی نفیس با عنوان نگارخانه شاهنامه و با مقدمه میرجلال‌الدین کزازی، جلال خالقی مطلق و قدمعلی سرامی به عنوان نخستین کتاب عکس شاهنامه به زودی روانه بازار شد. بخش‌هایی از یادداشت جلال خالقی مطلق شاهنامه پژوه برجسته که پس از تماشای آثار برگزیده دور نخست جشنواره با عنوان حاشیه‌ای بر کتاب نگارخانه شاهنامه به نگارش درآمده نوشته بود: نگارنده این سطور در زندگی خویش کتابهای مصوّر از شاهنامه و آثار دیگر ادب فارسی اثرِ نگار‌گران دیروز و امروز بسیار دیده است، ولی کتاب حاضر بر دل او تاثیری دیگر داشت و احساسی را زنده کرد که غربی‌ها بدان «نوستالژی» می‌گویند.
@shahnamehnegarkhane
🎙حسین آذربایجانی
🔸هویت انسانی، مقوله‌ای چند بعدی است؛ یعنی در واقع ابعاد مختلف شناختی، روانی، عصبی، فرهنگی و اجتماعی دارد. بر اساس متون علمی؛ همه انسان‌ها به هنگام تولد، فارغ از اینکه در کجای زمین به دنیا می‌آیند و یا از چه تعلق قومی و قبیله‌ای برخوردارند، دارای ویژگی‌های یکسان نوع انسانی، در میان انواع موجودات زنده هستند و هیچ‌گونه تفاوت ماهوی با یکدیگر ندارند؛ بنابراین، مقوله هویت انسانی که در دوران رشد و تکوین انسان در جامعه شکل می‌گیرد، کاملأ اجتماعی و جامعه‌شناسانه است و ربطی به خون و نژاد و رنگ پوست و ... ندارد. هویت، از نظر اجتماعی و سیاسی چنان اهمیتی دارد که در روند تهاجم فرهنگی، نوک پیکان تمام حملات را متوجه خود می‌کند. یکی از مهمترین اهداف دشمنان یک ملت در هم شکستن هویت ملی و اجتماعی آن ملت است که اگر این هدف محقق شود، ملت متلاشی شده و در قهقرای سرنگونی و انحطاط می‌افتد. حکومت‌ها تلاش می‌کنند تا با ابزارهای مختلفی از جمله هنر، مولفه‌های هویت ملی و اجتماعی را تقویت کرده و از این طریق ملت خود را در برابر تهاجم‌های فرهنگی و هویتی دشمنان محافظت کنند. بر همین اساس و در همین راستاست اگر می‌بینیم بودجه‌های کلان فرهنگی و هنری در کشورهای توسعه‌یافته و توسعه‌طلب خرج می‌شود و محصولات فرهنگی و هنری آنان مرزها را در می‌نوردد. در کشور ما ولی هنر هم مثل بسیاری از مفاهیم و حوزه‌های دیگر اسیر چنگال مافیاهای مختلف است. در این میان چیزی که مغفول و مظلوم می‌ماند، هنر واقعی و هویت ملی ماست که از رهگذر بی‌توجهی و بی‌مبالاتی و همین‌طور عدم تخصص و شناخت مسئولان فرهنگی و هنری کشور به باد می‌رود و ظرفیت‌های عظیم آن برای هویت‌سازی و تقویت هویت ملی نسل جوان به فراموشی سپرده می‌شود.
🔹در قزوین جشنواره عکسی برگزار شد که عنوان «دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه» را بر پیشانی خود داشت. نمادی که برای همه ملت ایران و هر فارسی زبانی در هر جای دنیا نماد هویت ایرانی است و می‌تواند حصار محکم و نفوذناپذیری در برابر تهاجم خرده فرهنگ‌های بیگانه باشد اما... به همین بهانه گفت‌و‌گویی با رضا ازی محمدی، مجسمه‌ساز و متصدی موزه اسطوره‌ها و شاهنامه کردیم که عکسهای برگزیده این جشنواره در این موزه به نمایش درآمد. این مجسمه‌ساز به ولایت گفت: با ادب و احترام و با سپاس از زحمات شما، این همه تعلق خاطر برای حفظ و حراست و مصور کردن هویت ملی سرزمین ما ستودنی است. محمدی در گفت‌وگو با ولایت تصریح کرد: افتخار داشتم که مجموعه عکسهای برگزیده دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه در موزه به نمایش درآید. مجموعه عکس‌ها نشان‌دهنده تاثیر و جایگاه شاهنامه در زندگی ما ایرانیان می‌باشد. با شاهنامه زندگی می‌کنیم، با شاهنامه ورزش می‌کنیم، نیاکان ما با شاهنامه ساعاتی خوشی را در میدان‌ها، زورخانه‌ها و قهوه‌خانه‌ها با نقالی و پرده‌خوانی‌ها گذرانده‌اند و این‌ها همه دلایل ماندن کشوری به نام ایران و زبانی به نام فارسی در گذر تاریخ است. جنابانی همچون آقای کوروش جوادی از این کیان چند هزار ساله حفظ و حراست می‌کنند و بنده بهترین‌ها را برای ایشان آرزومندم.
شاهنامه از نگاه دوربین‌ها
جشنواره ملی عکس شاهنامه به عنوان رویدادی فرهنگی و هنری در پیوند با شاهنامه و شاهکار همیشه جاودان فردوسی بزرگ با بنیانگذاری و دبیری کورش جوادی، هر دو سال یکبار از سوی باشگاه شاهنامه پژوهان و باشگاه نقالان با موضوعاتی مانند تندیس و آرامگاه فردوسی در توس، تندیس فردوسی در سراسر ایران و جهان، نقالی و هنرهای نمایشی در پیوند با شاهنامه، نقاشی‌های دیواری در پیوند با شاهنامه و نمود شاهنامه در زندگی ایرانیان برگزار می‌شود. این جشنواره در دور نخست خود از بین بیش از هزار و دویست عکس که از سراسر ایران به دبیرخانه جشنواره در تهران ارسال شد پنجاه و هفت عکس را به عنوان آثار منتخب برگزید که این آثار پس از نمایش در نمایشگاه‌هایی در تهران، دبی و آرامگاه فردوسی اکنون برای نخستین بار در فضای مجازی منتشر شدند. پنجاه و هفت عکس برگزیده نخستین جشنواره، در کتابی نفیس با عنوان نگارخانه شاهنامه و با مقدمه میرجلال‌الدین کزازی، جلال خالقی مطلق و قدمعلی سرامی به عنوان نخستین کتاب عکس شاهنامه به زودی روانه بازار شد. بخش‌هایی از یادداشت جلال خالقی مطلق شاهنامه پژوه برجسته که پس از تماشای آثار برگزیده دور نخست جشنواره با عنوان حاشیه‌ای بر کتاب نگارخانه شاهنامه به نگارش درآمده نوشته بود: نگارنده این سطور در زندگی خویش کتابهای مصوّر از شاهنامه و آثار دیگر ادب فارسی اثرِ نگار‌گران دیروز و امروز بسیار دیده است، ولی کتاب حاضر بر دل او تاثیری دیگر داشت و احساسی را زنده کرد که غربی‌ها بدان «نوستالژی» می‌گویند.
@shahnamehnegarkhane
📢بخشی از عکسهای نخستین دوره جشنواره ملی عکس شاهنامه در دانشگاه لیدن هلند به نمایش درآمدند.
🔸همچنین در
🔹بزرگترین کنفرانس ایرانشناسی جهان در اروپا از دوشنبه 30 امرداد تا شنبه 4 امردادماه 1402 در دانشگاه لیدن هلند برگزار شد.
@shahnamehnegarkhane
🔸همچنین در
دهمین کنفرانس ایرانشناسی اروپا(ECIS) درباره جشنواره ملی عکس شاهنامه مطالبی از سوی فیروزه ملویل رئیس مرکز شاهنامه دانشگاه کمبریج ارائه شد.🔹بزرگترین کنفرانس ایرانشناسی جهان در اروپا از دوشنبه 30 امرداد تا شنبه 4 امردادماه 1402 در دانشگاه لیدن هلند برگزار شد.
@shahnamehnegarkhane
Forwarded from جشنواره ملی عکس شاهنامه
📸عکس: #محسن_اسماعیل زاده از خراسان
🖋یکی از نگاره های بسیار دلپسند این کتاب، نمایش نخستین دیدار شبانه زال و رودابه است.
@shahnamehnegarkhane
#جلال_خالقی_مطلق
🖋یکی از نگاره های بسیار دلپسند این کتاب، نمایش نخستین دیدار شبانه زال و رودابه است.
@shahnamehnegarkhane
#جلال_خالقی_مطلق
Forwarded from جشنواره ملی عکس شاهنامه
🖋یکی از نگاره های بسیار دلپسند این کتاب، نمایش نخستین دیدار شبانه زال و رودابه است. در این نگاره تصویر رودابه را بر بالای سردرِ خانه ای می بینیم که گیسوی بلند خویش را به پایین افکنده و زال که تصویرش را بر پایین دیوار خانه کشیده اند، گیسوی رودابه را در دست دارد. آنچه بر زیبایی این تصویر می افزاید اینکه در عکسی که از این نگاره گرفته اند، زن و مرد جوانی از جلوی آن خانه در حال گذراند، بی آنکه نگاهی به آن نگاره بیاندازند. البته نه از بی اعتنایی، بلکه از این رو که آن نگاره را قبلا بارها دیده اند و برایشان دیگر تازگی ندارد. ولی در بیننده با دیدن این عکس این احساس پدید می آید که گویی داستان عشق زال و رودابه جزیی از زندگی روزانه مردم شده است…
@shahnamehnegarkhane
#جلال_خالقی_مطلق
(بخشی از مقدمه کتاب نگارخانه شاهنامه / آثار برگزیده نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه)
@shahnamehnegarkhane
#جلال_خالقی_مطلق
(بخشی از مقدمه کتاب نگارخانه شاهنامه / آثار برگزیده نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه)
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🏵جشنواره عکس شاهنامه
📸جشنواره عکس شاهنامه نگاهی است به شاهنامه از دریچه دوربین های عکاسی
@shahnamehnegarkhane
shahnamehnegarkhane.ir
📸جشنواره عکس شاهنامه نگاهی است به شاهنامه از دریچه دوربین های عکاسی
@shahnamehnegarkhane
shahnamehnegarkhane.ir
📸نگاهی دوباره به آثار برگزیده نخستین و دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه به مناسبت بزرگداشت فردوسی
🖼زنگ ورزش
📸عکاس : مهدی حاتمی از قوچان
🏵دبستان آیت الله سعیدی . خراسان رضوی . شهرستان قوچان
💎از عکس های برگزیده نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
Www.shahnamehnegarkhane.ir
🖼زنگ ورزش
📸عکاس : مهدی حاتمی از قوچان
🏵دبستان آیت الله سعیدی . خراسان رضوی . شهرستان قوچان
💎از عکس های برگزیده نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه
@shahnamehnegarkhane
Www.shahnamehnegarkhane.ir
🏵متن کامل یادداشت جلال خالقی مطلق بر کتاب نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه
🔸این یادداشت به مناسبت روز بزرگداشت فردوسی و برای نخستین بار در فضای مجازی منتشر می شود
🔹کتاب جشنواره ملی عکس شاهنامه دربردارنده ۵۷ عکس برگزیده نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه است. این آثار از بین بیش از ۱۲۰۰ عکس از سوی داوران نخستین دوره جشنواره ملی عکس شاهنامه برگزیده و سپس در نمایشگاه هایی در تهران، آرامگاه فردوسی و چند شهر دیگر به نمایش درآمدند. کتاب نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه با مقدمه سه تن از برجسته ترین شاهنامه پژوهان جلال خالقی مطلق، میرجلال الدین کزازی و قدمعلی سرامی منتشر شده است. این سه استاد شاهنامه پژوه پس از مشاهده ۵۷ عکس برگزیده دور نخست یادداشت هایی را برای مقدمه این کتاب نوشتند. پیش از این نسخه انگلیسی این کتاب از سوی دانشگاه کمبریج و نسخه دیجیتالی آن در ایران منتشر شده بود. آنچه در ادامه می آید یادداشت جلال خالقی مطلق بر کتاب نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه است که برای نخستین بار در فضای مجازی منتشر می شود.
برای خواندن متن کامل این یادداشت اینجا بزنید
@shahnamehnegarkhane
Www.shahnamehnegarkhane.ir
🔸این یادداشت به مناسبت روز بزرگداشت فردوسی و برای نخستین بار در فضای مجازی منتشر می شود
🔹کتاب جشنواره ملی عکس شاهنامه دربردارنده ۵۷ عکس برگزیده نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه است. این آثار از بین بیش از ۱۲۰۰ عکس از سوی داوران نخستین دوره جشنواره ملی عکس شاهنامه برگزیده و سپس در نمایشگاه هایی در تهران، آرامگاه فردوسی و چند شهر دیگر به نمایش درآمدند. کتاب نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه با مقدمه سه تن از برجسته ترین شاهنامه پژوهان جلال خالقی مطلق، میرجلال الدین کزازی و قدمعلی سرامی منتشر شده است. این سه استاد شاهنامه پژوه پس از مشاهده ۵۷ عکس برگزیده دور نخست یادداشت هایی را برای مقدمه این کتاب نوشتند. پیش از این نسخه انگلیسی این کتاب از سوی دانشگاه کمبریج و نسخه دیجیتالی آن در ایران منتشر شده بود. آنچه در ادامه می آید یادداشت جلال خالقی مطلق بر کتاب نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه است که برای نخستین بار در فضای مجازی منتشر می شود.
برای خواندن متن کامل این یادداشت اینجا بزنید
@shahnamehnegarkhane
Www.shahnamehnegarkhane.ir