فراموش کرده بودند این کلام امام
معصوم را که:
«لا یُقاسُ بِنا أَحَد»
هیچ‌کس با ما قابل قیاس نیست
قیاس هیچ‌کس با ما جایز نیست.

هربار از شما نوشتم؛ تیتـر این بود «آفرین اقای وزیر» آفرین که آن روز در نشستِ بغداد، خلافِ پروتکل‌های مرسوم را اجرا کردی و در صفِ اول ایستادی و گفتی جایگاه اصلیِ ایران اینجاست!
آفرین که بی‌لُکنت از غزه دفاع کردی؛ آفرین علاوه بر ملتِ ایران، وزیر کودکانِ فلسطینی هم بودی. آفرین که آن‌روز به آن خانم وزیر خارجهٔ بلژیک که برای ناامنیِ ایران مو قیچی کرده بود؛ سلامی هدف‌دار دادی و علیکمِ سلام‌ت را لبخند زدی. آفرین آقای وزیر که نمی‌دانستیم جانباز شیمیایی بودی! آفرین آقای وزیر! گفتند به حَج نرفتی و گفتی تا مشکلِ حجِ مردم حل نشود؛ نمی‌توانم بروم. آفرین که مجریِ سیاستِ همسایگی‌مان بودی و مانندِ خیلی‌ها برایِ کرشمهٔ غربی‌ها غرورِ ما را لِه نکردی. از تو ممنونم که زُمُختیِ سیاست؛ مهربانی‌ت را هدف نگرفت. آفرین که بدونِ ترس همراهِ سیدِ شهیدِ ما؛ در قلبِ غرب از میان وحوشِ برانداز قدم برداشتی و از احدی نترسیدی. از زحماتِ سیاست‌خارجیِ سید بود که در اوج اغتشاشات نایب‌رئیس مجمع عمومی سازمان ملل شدیم؛ و چه وزیرِ اَمینی بودی برایِ این سیاستِ مقتدرانهٔ عزتمندانه!

راستی آقای وزیر!
امروز وزیر امور خارجهٔ مصر برای اولین‌بار به ایران آمده بود، پادشاه بحرین از روسیه خواهش کرده تا واسطهٔ ارتباط با ایران شود؛ در مجمعِ عمومی سازمان‌ملل بخاطرِ شما و سید یک‌دقیقه سکوت کردند؛ یک‌چهارمِ جهان را بخاطرتان عزایِ عمومی اعلام کردند، شما مُجری امانت‌دارِ زبانِ دنیا بلدِ سید بودی؛ در میانِ جماعتی که از ترسِ اخمِ غــربی‌ها نَسَبِ خود را هم انکار می‌کنند؛ من به شما جورِ دیگری افتخار می‌کنم؛ گفتی بخاطرِ امام‌حسین؛ نامَت را حسین گذاشتند. خســته ‌نباشی آقای حسین! آقایِ وزیرِ مُجاهدِ انقلابی…

چه خوش باشم چه ناخوش کتاب پناهِ من است
اما زمانِ غمِ سنگین تنها کتاب‌هایی آرامم می‌کند که از او «جَل َّجلالُه» بگویند.
برای زندگی گفتارهای تفسیری امام موسی صدر است و تفسیر سوره‌های ناس، فلق، اخلاص، نصر، کوثر، ماعون، فیل و قریش، همزه، عصر، تکاثر، عادیات، زلزله، بینه، قدر، علق و دخان را در بردارد.

عمل مثبت عملی است که برای خداوند و در راه او انجام گرفته باشد، متناسب با جهان است و با جاودانگی جهان جاودانه می‌شود و همراه با کاروان هستی به راه خود ادامه می‌دهد.

ایمان به خدا مستلزم پذیرفتن مسئولیت‌های اجتماعی
است و این از ژرفای ایمان است.

اگر آدمی در راه حق گام بردارد، جاودانه خواهد ماند.

ایمان ما با زندگی عادی ما کاملا در پیوند است.

•برای‌زندگی، امام‌موسی‌صدر•

آن‌چه در رفح رخ می‌دهد، ترجمه‌ی روی زمینِ دموکراسی غربی است. نسل‌کشی پشت نقاب «حقوق بشر»

حسین علیه‌السلام انتهای حزن جهان است و ما در میان تمام اندوهِ‌مان قلب محزون‌مان را با کربلا تسلی می‌دهیم.

شب ۲۳ ذی‌القعده شبی است که هیچ کسی از در خانه امام رضا علیه‌السلام دست خالی نمی رود، علت آن هم این است که در عالم مکاشفه‌ای امام رضا علیه‌السلام را میبیند که در جایی نشسته اند و زواری که دسته دسته به زیارت ایشان می آیند، هر کدام به شکل یک حیوان هستند و ایشان در همانجا یک منبری گذاشته اند و زوار که وارد می شوند ایشان دستی بروی سرشان می‌کشند و چهره‌ها عوض می شود و به صورت موجه وارد حرم می‌شوند.

• شیخ حسنعلی نخودکی •

و وَفِّقْنِی لِقَبُولِ مَا قَضَیتَ لِی وَ عَلَی.
و چنان کن که قبول آنچه بر من مقدر کرده‌ای،
چه مرا سود دهد و چه زیان، برایم آسان باشد.

•صحیفهٔ‌سجادیه، دعای۱۴ام•

بیادتون و دعاگوی شما رفقا؛ خصوصا مجیب و حنین🤍

خدای رزق‌های لایحتسب به جان نشستنی.