تو از صبر می‌رویی
من از غم؛
تو سبز تر
من زرد تر..

خاطِره ای مَخدوش دَر حصارِ مَغز!

ای تمامیِ دروازه‌های جهان!
مرا به بازیافتنِ فریادِ گم‌شده‌ی
خویش مددی کنید!

- احمدشاملو

«همه آدم‌ها اعتیاد دارند و‌ تمام معتادها در آرزوی یک‌ چیزند: گریز از واقعیت‌.»

درون ما چیزی هست که اسم ندارد، ما همین چیز بی‌نام و نشان هستیم.

در نهایت شبی که سیاهیا هجوم‌میارن همیشه تنهایی.

بدهم تکیه به تو شانه شدن را بلدی؟
گرمی ثانیه‌ای خانه شدن را بلدی؟
مرغ عشقی شده دل میل پریدن دارد
بال و پر در قدمت لانه شدن را بلدی؟
می‌نویسم من عاشق فقط از قصه تو
در غزل‌های من افسانه شدن را بلدی؟

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست،
ما تجربه کردیم کسی یار کسی نیست.
جایی که برادر به برادر نکند رحم،
بیگانه برای تو برادر شدنی نیست.
دیدی که هیچ کسی مرا یاد نکرد،
جز غم که هزار آفرین بر غم باد.

نور خورشید منو ذوب کرد بابام فک کرد بچش ستارست.

اَما مَن
هرگِز به جآیی که اَز رَنج آن گُریخته اَم بآز نمی‌گَردم!-