اگر عید نبود، نوروز نبود...
اگر توالی روزها و شب‌ها نقطه سر سطر نداشت،
آدم‌ها ترک می‌خوردند
پوست پوست می‌شدند.

تصور کنید ده یا صد تا سیصد و شصت و پنج روز پشت سرهم و بی وقفه و لاینقطع چقدر می‌تواند روح و جسم را له کند...

آدم نیاز دارد که حتی اگر شده بصورت نمادین، گاهی ادای شروعی تازه را در بیاورد.

‏خدا برای حفاظت از شما
بعضی آدما رو از زندگیتون خارج میکنه؛
دنبالشون ندویید...

تو که نمی‌دانی امّا آدمی به نقطه‌ای می‌رسد که پی می‌برد قرار نیست «هیچ» اتفاق تازه‌ای رخ دهد امّا...
صبر می‌کند
صبر می‌کند
صبر...

من اگه بخوام تنهایی رو معنا کنم
میگم:
«بعد از شنیدن خبرهای خوب،
کسی رو نداشته باشی که براش تعریف کنی.»

برات آرزو میکنم یکی رو پیدا کنی که باعث شه دوباره از ته دل بخندی، غذاتو با اشتها بخوری و همه چیز برات قشنگ تر شه. یکی که باعث شه دوباره دیوونه باشی و شادی رو زیر پوستت احساس کنی. برات یکی رو آرزو می کنم که باعث شه با زندگی آشتی کنی ♥️

توی دنیا دو جور آدم هست
اولی میگه من با این شرایط و سختی‌ها زندگی کردم و چیزیم نشده، پس تو هم باید اینها رو تجربه کنی
دومی میگه من با این شرایط و سختی‌ها زندگی کردم و همه تلاشم رو می‌کنم که تو هیچوقت تجربه‌شون نکنی...
از نوع دوم باشیم.

از من چرا رنجیده ای ؟

بازم دلم گرفته شب تولدم شد.

۱۰۰ سال دیگه این موقع مردم منتظر شروع سال ۱۵۰۲ هستن و کسی به این فکر نمیکنه که ۱۰۰سال پیش تو وجود داشتی!
کسی به این فکر نمیکنه که آدمی به اسم تو اصلا وجود داشته یا نه !
۱۰۰سال دیگه از تو ، فقط نسلی مونده که وجود تو رو به یاد نمیاره!
اصلا چرا ۱۰۰ سال؟
شاید آخرین سالی باشه که من و تو زنده‌ایم!
پس
اون‌طوری که دوست داری زندگی کن!
هیچ‌کس قرار نیست جای تو زندگی کنه!
فرصتش فقط همین یک‌باره!
از خودت حالِ خوب برای دنیا به جا بذار!

تازگیا مد شده همه میگن میخوایم آدم‌های سمی زندگیمون رو کنار بذاریم ، ولی هیچکس نمیگه می‌خوام رو خودم کار کنم تا آدم بهتری باشم ! همه به شکل ناسیستی تصور میکنن بهترینن و بقیه مقصر و گناهکار ...
شاید خودت آدم سمی دیگرانی روی خودت کار کن

یادت باشه ...
تو سخت ترین روزات ... ، نه رفیق داری نه دوست ، نه فامیل ، نه دشمن ، هیچکس رو نداری فقط خودتی و اونی که تویی آیینه میبینی پس با خودت مهربون تر باش :)

یه اصطلاح تو روانشناسی هست به اسم "Anhdeonia"
به حالتی گفته میشه که چیزایی که قبلا شخص رو
خوشحال میکرد، دیگه تاثیری تو حالش نداره.
کاش هیچوقت دچارش نشیم.

اگر خانواده ای دارید که سطح فرهنگشون در این حده که به انتخابتون تو هرزمینه ای احترام میذارن و حرف هیچ غریبه ای براشون ارزش نداره ، شما یک انسان کاملا خوشبختید.

من همونم که برات میمیرم ...

هر وقت حالت بد بود؛
برو ماه رو ببین، دوش آب سرد بگیر، موزیک گوش بده، فیلم ببین، قدم بزن، بنویس، نقاشی بکش، با آدما حرف بزن، بیرون برو، برای خودت هدیه بخر، کلاس جدید برو، کتاب بخون، قهوه بخور، گل و گیاه بخر، بخواب، خوراکی بخر و …؛ اما نذار داخل خودت فرو بری. نذار ناراحتیت بشه، افسردگی و اون تو رو ببلعه. یادت باشه کسی برای نجات تو نمی‌آد. خودت خودتو نجات بده...

« وأسألك يا الله القوة لأقف وحدي دون أن أتكئ على كتف أحدهم. »

خدایا از تو قدرتی را طلب می‌کنم که به تنهایی روی پاهای خود بایستم بدون آن‌که روی شانه‌ی کسی تکیه کنم .

بال و پر زدنت ...

پدربزرگم حرف قشنگی میزد می‌گفت:
وقتی با یکی وارد رابطه شدی هرچقدر هم باهاش مشکل داشتی، یادت باشه هیچ‌وقت جلوی دیگران
بهش بی‌احترامی نکنی
به اون بی‌احترامی بشه، تو بی‌ارزش میشی!

خدا رو چه دیدی؛
شاید اون نا ممکنی که بهش فکر میکنی ممکن شد!
براتون از این غیر ممکن‌هایی که ممکن میشن آرزو میکنم