Giltaj

(ادامه سرمقاله گیله وا شماره 177)
تا وقتی طبیعت و انسان رابطه بینابینی و درستی با هم نداشته باشند خواهی نخواهی زندگی بر انسان خوش نخواهد گذشت. بی مهری و تجاوز انسان به طبیعت، خاک در چشم فروکردن است. سوء مدیریت در استفاده درست از طبیعت به خسران های بزرگ و غیر قابل جبران یا سخت جبران می انجامد.
@giltaj
جهان هم اکنون از این موضوع به سختی رنج می برد و به خاطر بروز همین بحران در دخل و تصرف طبیعت است که بخشی از تغییرات جوّی پدید آمده است و می بینیم در معیارهای وسیع جهانی برای مهار آن نشست های سالانه برگزار می کنند و تمهیداتی در نظر می گیرند.
در ایران اما وضع بسیار بحرانی است و فاجعه ای بزرگ در حال تکوین است که سوء مدیریت بر طبیعت - بگیرید منابع طبیعی - که به باور مؤمنان چون موهبت های الهی تلقی می شود مصداق دیگری دارد. سابق که با این موهبت های الهی بی واسطه عمل می شد و انسان مؤمن حد خود را به خاطر خلوصی که با خدا داشت می شناخت رفتارش خالصانه و عادلانه بود. اما از زمانی که آن را به واسطه و با تعریف انفال از طریق حکمرانی مذهبی و توسط شخص یا اشخاصی مدیریت کرد که میانه شان با خدا شعاری و مجازی است، از درجه خلوص آن کاسته و بر ناخالصی ها افزوده شد. تعرض و تجاوز و دست اندازی و تغییر و غارت به نفع طیفی محدود و با مطامع شخصی، هدف شد. نتیجه آن گردید که تغییرات آب و هوایی پدید آید. رودها و تالاب ها و دریاچه ها خشک شوند، فرونشست زمین حاصل شود و طبیعت در مقابله با انسان کم آورد و واکنش منفی نشان دهد یعنی که ادامه زیست را دشوار کرده در مخاطره بیندازد و عاقبت کمر به نابودی انسان ببندد. همان انسانی که بدون آن هیچ ارزشی ندارد. پیداست در این بازه هستی چون انسان است که به طبیعت نیاز دارد بیشترین ضرر را هم او متحمل می شود.
گیلان که پاره ای از ایران است ناگزیر در این چنبره بحران فرو افتاده است و موهبت های برشمرده آن تحت الشعاع بی مهری، تجاوز و سوء مدیریت انسانی یک به یک آسیب دیده اند. فرونشست دریا ناشی از مداخلات مستقیم و غیر مستقیم انسان یعنی پسروی آب و پسروی آب یعنی حجم آب کم و تبخیر بیشتر و ریزش حداقل برف و باران، خشکی هوا و فقدان نم و رطوبت و مرگ تدریجی جنگل ها و مراتع در طول زمان، اگر عوامل انسانی آن یعنی سوء مدیریت بر جنگل، خصوصی سازی، قاچاق بی رویه چوب هم همراه باشد چه بدتر! سریعتر!
مرگ تالاب انزلی به خاطر ورود سموم کشاورزی و شیرابه های صنعتی و رسوب زباله های خشک رها در رودها یعنی امحاء یکی دیگر از موهبت ها، یعنی کفران نعمت که از مؤمنان بعید است. هم اکنون عمق آب تالاب در قسمت اعظم آن از 80 سانتی متر هم کمتر شده است.
بستر بیمار سفیدرود و منابع تاراج شده شن و ماسه آن که بستر تخم ریزی آبزیان را از میان برده است؛ دامنه های جنگلی تصرف شده از سوی رانت خواران دولتی و بخش خصوصی وابسته و بی کفایتی مسئولان محلی؛ مراتع ییلاقی مورد تجاوز برای تجارت پرسود ویلاسازی؛ و بالاخره فروش هر چه بیشتر اراضی حاصلخیز کشاورزی بر اثر نیاز و فقر و فاقه کشاورزان گیلانی و تغییر کاربری آن ها؛ ساخت مسکن و ویلا و چه و چه، نابودی کشاورزی و دامداری را به دنبال دارد. وقتی مواهب الهی یا طبیعی گیلان بر اثر سوءمدیریت دولتی و ناتوانی مدیران اجرایی و فشار عده ای رانت خوار وابسته، آزمند و سودجو و ناآگاهی افراد محلی یکی یکی از میان برود، طبیعی است که این اقلیم دیگر پاسخگوی یک زندگی راحت، آرام و معمولی برای باشندگان خود نخواهد بود چه برسد به این که جوابگوی سیل مهاجران استان های دیگر باشد که آن ها نیز به خاطر برآیند تجاوزکارانه انسان و سوء مدیریت حاکمان، محکوم به چنین مهاجرتی هستند.
سرزمینی کوچک با جمعیت بسیار و طبیعتی شکننده با مدیریتی ناتوان و ناکارآمد، اگر به خود نیاید، فرونشست اجتماعی، فرهنگی، اخلاقی و روانی و به طور کلی زیستی آن همراه فرونشست طبیعت آن دور از ذهن نیست.
ما در هر حال در عصر فرونشست ها زندگی می کنیم و چه بد!
گیله وا
@giltaj

www.tg-me.com/us/Giltaj/com.giltaj/3151

704 viewsMar 5 at 06:08

(ادامه سرمقاله گیله وا شماره 177)
تا وقتی طبیعت و انسان رابطه بینابینی و درستی با هم نداشته باشند خواهی نخواهی زندگی بر انسان خوش نخواهد گذشت. بی مهری و تجاوز انسان به طبیعت، خاک در چشم فروکردن است. سوء مدیریت در استفاده درست از طبیعت به خسران های بزرگ و غیر قابل جبران یا سخت جبران می انجامد.
@giltaj
جهان هم اکنون از این موضوع به سختی رنج می برد و به خاطر بروز همین بحران در دخل و تصرف طبیعت است که بخشی از تغییرات جوّی پدید آمده است و می بینیم در معیارهای وسیع جهانی برای مهار آن نشست های سالانه برگزار می کنند و تمهیداتی در نظر می گیرند.
در ایران اما وضع بسیار بحرانی است و فاجعه ای بزرگ در حال تکوین است که سوء مدیریت بر طبیعت - بگیرید منابع طبیعی - که به باور مؤمنان چون موهبت های الهی تلقی می شود مصداق دیگری دارد. سابق که با این موهبت های الهی بی واسطه عمل می شد و انسان مؤمن حد خود را به خاطر خلوصی که با خدا داشت می شناخت رفتارش خالصانه و عادلانه بود. اما از زمانی که آن را به واسطه و با تعریف انفال از طریق حکمرانی مذهبی و توسط شخص یا اشخاصی مدیریت کرد که میانه شان با خدا شعاری و مجازی است، از درجه خلوص آن کاسته و بر ناخالصی ها افزوده شد. تعرض و تجاوز و دست اندازی و تغییر و غارت به نفع طیفی محدود و با مطامع شخصی، هدف شد. نتیجه آن گردید که تغییرات آب و هوایی پدید آید. رودها و تالاب ها و دریاچه ها خشک شوند، فرونشست زمین حاصل شود و طبیعت در مقابله با انسان کم آورد و واکنش منفی نشان دهد یعنی که ادامه زیست را دشوار کرده در مخاطره بیندازد و عاقبت کمر به نابودی انسان ببندد. همان انسانی که بدون آن هیچ ارزشی ندارد. پیداست در این بازه هستی چون انسان است که به طبیعت نیاز دارد بیشترین ضرر را هم او متحمل می شود.
گیلان که پاره ای از ایران است ناگزیر در این چنبره بحران فرو افتاده است و موهبت های برشمرده آن تحت الشعاع بی مهری، تجاوز و سوء مدیریت انسانی یک به یک آسیب دیده اند. فرونشست دریا ناشی از مداخلات مستقیم و غیر مستقیم انسان یعنی پسروی آب و پسروی آب یعنی حجم آب کم و تبخیر بیشتر و ریزش حداقل برف و باران، خشکی هوا و فقدان نم و رطوبت و مرگ تدریجی جنگل ها و مراتع در طول زمان، اگر عوامل انسانی آن یعنی سوء مدیریت بر جنگل، خصوصی سازی، قاچاق بی رویه چوب هم همراه باشد چه بدتر! سریعتر!
مرگ تالاب انزلی به خاطر ورود سموم کشاورزی و شیرابه های صنعتی و رسوب زباله های خشک رها در رودها یعنی امحاء یکی دیگر از موهبت ها، یعنی کفران نعمت که از مؤمنان بعید است. هم اکنون عمق آب تالاب در قسمت اعظم آن از 80 سانتی متر هم کمتر شده است.
بستر بیمار سفیدرود و منابع تاراج شده شن و ماسه آن که بستر تخم ریزی آبزیان را از میان برده است؛ دامنه های جنگلی تصرف شده از سوی رانت خواران دولتی و بخش خصوصی وابسته و بی کفایتی مسئولان محلی؛ مراتع ییلاقی مورد تجاوز برای تجارت پرسود ویلاسازی؛ و بالاخره فروش هر چه بیشتر اراضی حاصلخیز کشاورزی بر اثر نیاز و فقر و فاقه کشاورزان گیلانی و تغییر کاربری آن ها؛ ساخت مسکن و ویلا و چه و چه، نابودی کشاورزی و دامداری را به دنبال دارد. وقتی مواهب الهی یا طبیعی گیلان بر اثر سوءمدیریت دولتی و ناتوانی مدیران اجرایی و فشار عده ای رانت خوار وابسته، آزمند و سودجو و ناآگاهی افراد محلی یکی یکی از میان برود، طبیعی است که این اقلیم دیگر پاسخگوی یک زندگی راحت، آرام و معمولی برای باشندگان خود نخواهد بود چه برسد به این که جوابگوی سیل مهاجران استان های دیگر باشد که آن ها نیز به خاطر برآیند تجاوزکارانه انسان و سوء مدیریت حاکمان، محکوم به چنین مهاجرتی هستند.
سرزمینی کوچک با جمعیت بسیار و طبیعتی شکننده با مدیریتی ناتوان و ناکارآمد، اگر به خود نیاید، فرونشست اجتماعی، فرهنگی، اخلاقی و روانی و به طور کلی زیستی آن همراه فرونشست طبیعت آن دور از ذهن نیست.
ما در هر حال در عصر فرونشست ها زندگی می کنیم و چه بد!
گیله وا
@giltaj

BY Giltaj