ISC97

📝📝6 درسی که از مشاهده بیش از 100 ارائه استارتاپی می توان یاد گرفت:

1- محصولی که فقط مشکل خودتون رو حل می کنه نه مشکل مشتری ها

خیلی از ایده ها و استارتاپ های موفق، ابتدا با رفع مشکل خودشون شروع می شوند، ولی در نظر گرفتن اینکه مشتری شما شبیه شما فکر می کند، مشکل را مثل شما می بیند و یا راه حل مشابهی با شما برای حل مشکل دارد، اشتباه است. نگاه مشتری شما و زاویه دید آن ها به مشکل با شما فرق می کند. پای خود را در کفش مشتری کنید، نیازها و مشکلات مشتری را از زاویه دید او ببینید و درد و نیاز آن ها را از زبان خودشان بشنوید. مفاهیمی مانند معتبرسازی ایده، مصاحبه کردن مشتریان، کشف کردن مشتری یا درست کردن MVP (کمینه محصول پذیرفتنی) برای این است که ابتدا محصول را نسازید و بعد متوجه این بشوید که محصول شما نیازی را برطرف نمی کند و مشتری نخواهد داشت.

2- عدم توانایی توضیح ارزش کلیدی استارتاپتون در 60 ثانیه

خیلی از شما اصطلاح Elevator Pitch را شنیده ایم، اگر در یک آسانسور با یک سرمایه گذار همراه شوید و فقط ۶۰ ثانیه وقت داشته باشید که تا ایده خود و دلیل اینکه ارزش سرمایه گذاری دارید را به او بگویید، چه خواهید گفت؟ اگر شما نتوانید ایده خود را در ۶۰ ثانیه طوری بیان کنید که همه متوجه شوند، احتمالا یک جای کار ایراد دارد. بطور کلی ارائه آسانسوری شامل معرفی مشکل، راه حل، مشتریان و معرفی تیم کارآفرین یا صاحبان ایده است.

3- نداشتن مزیت های رقابتی درست در مقابل رقبا و جایگاه یابی اشتباه در برابر رقبا

مزیت های نسبی مانند، داشتن SEO بهتر، داشتن ویژگی های بیشتر، مشتاق بودن تیم، داشتن افرادی که MBA یا دکترا دارند، سخت کار بودن و یا ارزان تر بودن، مزیت های رقابتی درست نیستند. اگر یه استارتاپ دیگه با سرمایه گذاری خیلی بیشتر بیاد و ویژگی های شما رو بزنه چی؟ با رقبای متن باز (Open Source) سر قیمت چی کار می کنید؟ اگر یکی از کارمنداتون با هارد حاوی کد ها و لیست مشتریان بره و یه استارتاپ دیگه بزنه با یک دهم قمیت چی؟ حقیقت اینکه که تمام چیزهایی که قابل خریده شدن و کپی شدن هستن نمی تونن مزیت رقابتی باشند، مزیت های رقابتی درست چیزهایی هستند که خاص شما هستند و شما هر کاری می کنید که دزدیده نشوند و یا از دستشون ندید و از Core Value Proposition یا ارزش هایی میان که شما برای مشتریانتون می سازید. مانند داشتن یک تیم کامل که روی بازار مسلط هستند، با هم کار کرده اند و چشم انداز واحدی دارند. ضمن اینکه درباره جایگاه یابی درست هم باید گفت، دو تا از اشتباهاتی که در این زمینه استارتاپ ها انجام می دهند، 1- خیال می کنند که یکتا بودن و خاص بودن به معنای نداشتن رقیب است و 2- شناساندن خودتون براساس رقبا به جای آن که پیام اصلی خودتان را برسانید. در میان این 100 ایده، تقریبا اغلب افراد جملات یکسانی مانند: “ما رقیب نداریم”، “هیچ کسی آن طوری که ما انجامش می دهیم، انجام نمی دهد” را به کار می برند. یکی از روش هایی که نشان می دهد شما در میان رقبا خاص هستید، داشتن مشتریان و بازار خاص (Niche) است، اگر رقبا بروی بازار A و B کار می کنند، شما بروی بازار C کار کنید. در ضمن معنای داشتن رقیب به معنای این نیست که دقیقا شرکتی کار شما را انجام دهد، به عنوان مثال در بازار سرگرمی می توان گفته یوتیوب و فیسبوک رقبای غیر مستقیم هم هستند چرا که در بازار سرگرمی، این دو در حال جلب مشتریان یک دیگر هستند و بازار مشترکی با هم دارند. درباره مورد دوم هم باید گفت که استارتاپ شما از طریق ارزش ها، نقاط قوت، مشتریان و محصولتان تعریف می شود، نه از طریق گذاشتن استارتاپ خود در کنار رقبا، اشتباهات رایجی که به عنوان مثال مشاهده شد: “ما تمام ویژگی های خوب رقبا رو در کنار هم گذاشتیم”، “ما شبیه رقیب الف هستیم، با فرق داشتن ب”، “ما شبیه الف هستیم، فقط ارزان تریم”.

4- نداشتن مشتری که حاضر باشد پول بدهد

شما برای شروع کردن نیازی به محاسبات پیچیده اقتصادی ندارید، اگر نتوانید 10 نفر رو پیدا کنید که به عنوان مشتری بهتون بگه ما این محصول رو می خریم، استارتاپتون محکوم به شکست است و جملاتی مانند: “استارتاپ من بازار میلیونی خواهد داشت”، “اینکه مشتریان من باید اول خود محصول را ببینند تا متوجه بشوند و بعد بخرند”، “من فروشنده خوبی نیستم و خود محصول آنقدر خوب خواهد بود که فروش می رود”، “دوستان و خانواده ام فکر می کنند که محصول خوبی است”، بهانه هستند. برای همین است که مربیان و بلاگرهای استارتاپی زیادی جملاتی مانند، “از ساختمان خارج شوید”(استیو بلنک)، “ایده خود را اعتبار سنجی کنید” (اریک رایز)، “به دنبال منطبق کردن محصول با نیاز مشتری خود باشید”(شان الیس) را مطرح می کنند.

5- عدم قابلیت گسترش پذیری (Scalability)

www.tg-me.com/us/ISC97/com.isc96/76

236 viewsSep 6, 2017 at 10:17

📝📝6 درسی که از مشاهده بیش از 100 ارائه استارتاپی می توان یاد گرفت:

1- محصولی که فقط مشکل خودتون رو حل می کنه نه مشکل مشتری ها

خیلی از ایده ها و استارتاپ های موفق، ابتدا با رفع مشکل خودشون شروع می شوند، ولی در نظر گرفتن اینکه مشتری شما شبیه شما فکر می کند، مشکل را مثل شما می بیند و یا راه حل مشابهی با شما برای حل مشکل دارد، اشتباه است. نگاه مشتری شما و زاویه دید آن ها به مشکل با شما فرق می کند. پای خود را در کفش مشتری کنید، نیازها و مشکلات مشتری را از زاویه دید او ببینید و درد و نیاز آن ها را از زبان خودشان بشنوید. مفاهیمی مانند معتبرسازی ایده، مصاحبه کردن مشتریان، کشف کردن مشتری یا درست کردن MVP (کمینه محصول پذیرفتنی) برای این است که ابتدا محصول را نسازید و بعد متوجه این بشوید که محصول شما نیازی را برطرف نمی کند و مشتری نخواهد داشت.

2- عدم توانایی توضیح ارزش کلیدی استارتاپتون در 60 ثانیه

خیلی از شما اصطلاح Elevator Pitch را شنیده ایم، اگر در یک آسانسور با یک سرمایه گذار همراه شوید و فقط ۶۰ ثانیه وقت داشته باشید که تا ایده خود و دلیل اینکه ارزش سرمایه گذاری دارید را به او بگویید، چه خواهید گفت؟ اگر شما نتوانید ایده خود را در ۶۰ ثانیه طوری بیان کنید که همه متوجه شوند، احتمالا یک جای کار ایراد دارد. بطور کلی ارائه آسانسوری شامل معرفی مشکل، راه حل، مشتریان و معرفی تیم کارآفرین یا صاحبان ایده است.

3- نداشتن مزیت های رقابتی درست در مقابل رقبا و جایگاه یابی اشتباه در برابر رقبا

مزیت های نسبی مانند، داشتن SEO بهتر، داشتن ویژگی های بیشتر، مشتاق بودن تیم، داشتن افرادی که MBA یا دکترا دارند، سخت کار بودن و یا ارزان تر بودن، مزیت های رقابتی درست نیستند. اگر یه استارتاپ دیگه با سرمایه گذاری خیلی بیشتر بیاد و ویژگی های شما رو بزنه چی؟ با رقبای متن باز (Open Source) سر قیمت چی کار می کنید؟ اگر یکی از کارمنداتون با هارد حاوی کد ها و لیست مشتریان بره و یه استارتاپ دیگه بزنه با یک دهم قمیت چی؟ حقیقت اینکه که تمام چیزهایی که قابل خریده شدن و کپی شدن هستن نمی تونن مزیت رقابتی باشند، مزیت های رقابتی درست چیزهایی هستند که خاص شما هستند و شما هر کاری می کنید که دزدیده نشوند و یا از دستشون ندید و از Core Value Proposition یا ارزش هایی میان که شما برای مشتریانتون می سازید. مانند داشتن یک تیم کامل که روی بازار مسلط هستند، با هم کار کرده اند و چشم انداز واحدی دارند. ضمن اینکه درباره جایگاه یابی درست هم باید گفت، دو تا از اشتباهاتی که در این زمینه استارتاپ ها انجام می دهند، 1- خیال می کنند که یکتا بودن و خاص بودن به معنای نداشتن رقیب است و 2- شناساندن خودتون براساس رقبا به جای آن که پیام اصلی خودتان را برسانید. در میان این 100 ایده، تقریبا اغلب افراد جملات یکسانی مانند: “ما رقیب نداریم”، “هیچ کسی آن طوری که ما انجامش می دهیم، انجام نمی دهد” را به کار می برند. یکی از روش هایی که نشان می دهد شما در میان رقبا خاص هستید، داشتن مشتریان و بازار خاص (Niche) است، اگر رقبا بروی بازار A و B کار می کنند، شما بروی بازار C کار کنید. در ضمن معنای داشتن رقیب به معنای این نیست که دقیقا شرکتی کار شما را انجام دهد، به عنوان مثال در بازار سرگرمی می توان گفته یوتیوب و فیسبوک رقبای غیر مستقیم هم هستند چرا که در بازار سرگرمی، این دو در حال جلب مشتریان یک دیگر هستند و بازار مشترکی با هم دارند. درباره مورد دوم هم باید گفت که استارتاپ شما از طریق ارزش ها، نقاط قوت، مشتریان و محصولتان تعریف می شود، نه از طریق گذاشتن استارتاپ خود در کنار رقبا، اشتباهات رایجی که به عنوان مثال مشاهده شد: “ما تمام ویژگی های خوب رقبا رو در کنار هم گذاشتیم”، “ما شبیه رقیب الف هستیم، با فرق داشتن ب”، “ما شبیه الف هستیم، فقط ارزان تریم”.

4- نداشتن مشتری که حاضر باشد پول بدهد

شما برای شروع کردن نیازی به محاسبات پیچیده اقتصادی ندارید، اگر نتوانید 10 نفر رو پیدا کنید که به عنوان مشتری بهتون بگه ما این محصول رو می خریم، استارتاپتون محکوم به شکست است و جملاتی مانند: “استارتاپ من بازار میلیونی خواهد داشت”، “اینکه مشتریان من باید اول خود محصول را ببینند تا متوجه بشوند و بعد بخرند”، “من فروشنده خوبی نیستم و خود محصول آنقدر خوب خواهد بود که فروش می رود”، “دوستان و خانواده ام فکر می کنند که محصول خوبی است”، بهانه هستند. برای همین است که مربیان و بلاگرهای استارتاپی زیادی جملاتی مانند، “از ساختمان خارج شوید”(استیو بلنک)، “ایده خود را اعتبار سنجی کنید” (اریک رایز)، “به دنبال منطبق کردن محصول با نیاز مشتری خود باشید”(شان الیس) را مطرح می کنند.

5- عدم قابلیت گسترش پذیری (Scalability)

BY ISC97