ادب‌سار

🔷💠🔹🔹
@AdabSar

فِرزان ( فلسفه‌ی) خوانِ هفت سین نوروز

💥چرا "هفت"؟
شماره‌ی هفت در زبان باستانی به نام ”امرداد” است. امرداد چمار( معنی) جاودانگی و بی‌مرگی نام داشت و از آنجایی که این شماره ماناک ( معنی) زیبای زندگی و جاودانگی را می‌داد، هفت واژه را به نشانه‌ی آن برگزیده و بر خوان نوروزی می‌چینند.

به بازگفتی، هفت "سین"، نشانه‌ی هفت دانه گیاهی است که می‌‌توان با آن سبزه‌ی نوروز را بسیجید: جو، ماش، نرسک، ارزن، لوبیا، نخود و گندم.

زمان پارسیانِ کهن، مردم از هر هفت دانه، سبزه می‌پروراندند (ده روز پیش از نوروز) آوَندهای( ظروف) آن را بر سر درِ خانه‌های خود می‌گذاشتند و هر کدام که بیشتر و بهتر سبز می‌شد، نشانه‌ی پر باریِ آن رُستنی برای کاشت در آن سال بود.

هفت در میان شماره‌ها از مهندی (بزرگی/اهمیت) و ارزش ویژه‌ای برخوردار است.
هفت، برای ایران و ایرانیان باستان ورجاوند(مقدس) بود و از آن برای گوهرهای پایدارِ درونی، سرهالی(سرحالی) و نیک‌شگونی یاد می‌شد.

مانند هفت رنگِ رنگین‌کمان، دوران کودکی ۷ سال است، هفت‌خان رستم در شاهنامه، هفت آسمان، هفت روز هفته، هفت فرشته،
هفت شهر ایشک( عشق) در فرزانگی (عرفان) ، هفت پیکر و...

💥چرا "سین"؟
بنا به بازگفتی بسیار نادرست، هفت "سین" نخستین‌بار هفت "شین" بود. گزینه‌‌های هفت‌ "شین"، از شهد (شیره درختان)، شیر، شراب، شکر، شمع، شمشاد و شابه (میوه به‌ویژه سیب) بود.
ولی پس از باشندگی اسلام به شوند نارواییِ گسارش" شراب" این هفت "شین" به هفت "سین" ترادیسید( تبدیل شد).
این گفتار از بُن نادرست است، زیرا پیش از اسلام، ایرانیان واژگانی چون شراب و شهد و شمع و شکر نداشتند!!

به گفته‌ای، "سین"، واژه‌ی نخست نام هفت فرشته باستانی پارسی است. همه‌ی آن‌ها دارای ویژگی‌های نیکو بودند.

پاینده ایران سرافراز 🌹
فرستنده: #آرتاباز #نوروز

@AdabSar
🔷💠🔹🔹

www.tg-me.com/it/ادب‌سار/com.AdabSar/10502

8.4K viewsedited  Mar 30, 2018 at 19:05

🔷💠🔹🔹
@AdabSar

فِرزان ( فلسفه‌ی) خوانِ هفت سین نوروز

💥چرا "هفت"؟
شماره‌ی هفت در زبان باستانی به نام ”امرداد” است. امرداد چمار( معنی) جاودانگی و بی‌مرگی نام داشت و از آنجایی که این شماره ماناک ( معنی) زیبای زندگی و جاودانگی را می‌داد، هفت واژه را به نشانه‌ی آن برگزیده و بر خوان نوروزی می‌چینند.

به بازگفتی، هفت "سین"، نشانه‌ی هفت دانه گیاهی است که می‌‌توان با آن سبزه‌ی نوروز را بسیجید: جو، ماش، نرسک، ارزن، لوبیا، نخود و گندم.

زمان پارسیانِ کهن، مردم از هر هفت دانه، سبزه می‌پروراندند (ده روز پیش از نوروز) آوَندهای( ظروف) آن را بر سر درِ خانه‌های خود می‌گذاشتند و هر کدام که بیشتر و بهتر سبز می‌شد، نشانه‌ی پر باریِ آن رُستنی برای کاشت در آن سال بود.

هفت در میان شماره‌ها از مهندی (بزرگی/اهمیت) و ارزش ویژه‌ای برخوردار است.
هفت، برای ایران و ایرانیان باستان ورجاوند(مقدس) بود و از آن برای گوهرهای پایدارِ درونی، سرهالی(سرحالی) و نیک‌شگونی یاد می‌شد.

مانند هفت رنگِ رنگین‌کمان، دوران کودکی ۷ سال است، هفت‌خان رستم در شاهنامه، هفت آسمان، هفت روز هفته، هفت فرشته،
هفت شهر ایشک( عشق) در فرزانگی (عرفان) ، هفت پیکر و...

💥چرا "سین"؟
بنا به بازگفتی بسیار نادرست، هفت "سین" نخستین‌بار هفت "شین" بود. گزینه‌‌های هفت‌ "شین"، از شهد (شیره درختان)، شیر، شراب، شکر، شمع، شمشاد و شابه (میوه به‌ویژه سیب) بود.
ولی پس از باشندگی اسلام به شوند نارواییِ گسارش" شراب" این هفت "شین" به هفت "سین" ترادیسید( تبدیل شد).
این گفتار از بُن نادرست است، زیرا پیش از اسلام، ایرانیان واژگانی چون شراب و شهد و شمع و شکر نداشتند!!

به گفته‌ای، "سین"، واژه‌ی نخست نام هفت فرشته باستانی پارسی است. همه‌ی آن‌ها دارای ویژگی‌های نیکو بودند.

پاینده ایران سرافراز 🌹
فرستنده: #آرتاباز #نوروز

@AdabSar
🔷💠🔹🔹

BY ادب‌سار