tg-me.com/family95/49023
Last Update:
📚کتاب خودشناسی آلن دوباتن رو مطالعه می کردم؛
صفحه 22 اون نوشته بود:
"وقتی خودمون رو به اندازه کافی دوست داشته باشیم، راحت‌تر می‌تونیم به درخواست غیرمنطقی دیگران "نه" بگیم؛ اون موقع دیگه دیوانه‌وار سعی نمی‌کنیم همه رو راضی نگه داریم".
صفحه 23 اون نوشته بود:
"نکتهٔ طنزآمیز اما اساسا امید برانگیز ماجرا اینه که اکثر ماها خیلی خوب می‌دونیم که چطور برای غریبه‌های اطرافمون دوست‌های خوبی باشیم، اما به خودمون که میرسه نابلدیم".
صفحه 25 نوشته بود:
"باید بدونیم که عشق شرافتمندانه به خویشتن با خودخواهی فرق داره: عشق به خویشتن یعنی احساس صحیح احترام به خودمون".
"نکته این نیست که هیچوقت خودمون رو قضاوت نکنیم، نکته اینه که یاد بگیریم برای خودمون قاضی بهتری باشیم".
صفحه 26 نوشته بود:
وقتی یک رابطهٔ عاشقانه دردی از ما دوا نمی‌کنه (و شایدم پر از آسیب و حس ناکافی بودن‌هاست)، آیا اونقدر خودمون رو دوست داریم که به سرعت این رابطه رو تموم کنیم!؟ یا اینکه اونقدر با خودمون بد تا می‌کنیم که آسیب تو رابطه رو حق خودمون می‌دونیم!
صفحه 31 نوشته بود:
جاه‌طلبی‌ای که خودش رو نشناسه، به شکل اضطراب بروز می‌کنه. حسادت به لباس کینه در میاد؛ عصبانیت به خشم تبدیل میشه؛ اندوه به تدریج به افسردگی میرسه. اموری که انکارشون کردیم، روان‌مون رو تحت فشار قرار میده...
صفحه 33 نوشته بود:
نباید خودمون رو سرزنش کنیم که چرا چندان از ذهن‌مون سر در نمیاریم. این معضل در خود معماری مغز ریشه داره؛ چرا که مغز اندامیه که طی هزاران سال نه برای غربال‌گری درون‌نگرانهٔ عواطف،بلکه برای تصمیم‌گیری‌های سریع و غریزی تکامل پیدا کرده.
صفحه 35 نوشته بود:
میزان عشق ما به خودمون وقتی معلوم میشه که با تهدیدهای دیگران روبه رو میشیم. وقتی غریبه‌ای رو میبینیم که چیزایی داره که ما نداریم (شغل بهتر، همسر دلپسندتر و....)، وقتی عشق ما به خودمون کم باشه، به احتمال زیاد همونجا حس کم ارزشی وجودمون رو پر می‌کنه.
صفحه 39 نوشته بود:
از موانع مهم دستیابی به خودشناسی اینه که یه نیمه ذهن ما عادت داره به نیمه دیگه دروغ بگه.همه ما به دلیل قابل‌فهمی به خودمون دروغ میگیم: دلیلشم اینه که می‌خواییم از درد اجتناب کنیم.از اونجایی که همه ما شکننده‌ایم،تو روندن افکار آزارنده به ناخودآگاه خبره شدیم…
و در نهایت یک جای دیگه نوشته بود؛
"رفقای خوب، بدون اینکه تو حرف‌هاشون تملقی در کار باشه، تمام دغدغه‌شون اینه که مشکلات حل و فصل بشن. اونها هیچ اشکالی تو این نمیبینن که به شکل نامتعارفی از نقاط قوت ما تعریف کنن و روی اونها تأکید کنن، خاصیت ذهن ما اینه که وقتی دچار مشکلات میشیم…
نقاط قوت‌مون رو فراموش می‌کنیم. اما دوست خوب تو چنین تله‌ای نمی‌افته؛ اینجور رفقا میتونن دشواری‌ها رو تصدیق کنن، ولی در عین حال خاطره شایستگی‌های ما رو هم تو ذهن داشته باشند. دوست خوب دلسوز ماست؛ وقتی شکست می‌خوریم ما رو درک می‌کنه و تو مصیبت‌ها اونه که همراه میاد…
@family95
BY خانواده💓روانشناسی💓مشاوره
Warning: Undefined variable $i in /var/www/tg-me/post.php on line 280
Share with your friend now:
tg-me.com/family95/49023