‍ #جشن_فروردگان، نیایش برای روان پاکانِ درگذشته، نوزدهم فروردین

«فَروَردینگان» یا «فرودُگ» یکی از جشن‌های ماهانه‌ی زرتشتی است. روز برگزاری این جشن نوزدهم فروردین‌ ماه است.

#فروردینگان جشنی است برای یادبود درگذشتگان و از آنجا که در دین زرتشت، آیین‌های سوگواری به اشکالی که  می‌شناسیم، وجود ندارد، این مراسم به صورت جشن برگزار می‌شود و مردم روان درگذشتگان را هم در شادی خود شریک می‌کنند.
در گاه‌شماری زرتشتی روز نوزدهم هر ماه «فروردین» نام دارد و نوزدهم فروردین جشنی برگزار می‌شد، به نام «فروردینگان» که به آن «فرودگ» نیز می‌گویند. فروردین به معنای فروهرها، ماه فروردین، ماه فروهرها و این جشن در بزرگداشت فروهرهاست.

فَرَوَهَر (frawahr) که گونه اوستایی آن فروشی (fravashi) و گونه پارسی باستان آن فرورتی (fra-vrti-) است، یکی از نیروهای باطنی است که به عقیده‌ی مزدیسنان پیش از پدید آمدن موجودات، وجود داشته و پس از مرگ و نابودی آنها، به عالم بالا رفته و پایدار می‌ماند. این نیروی معنوی که آن را می‌توان جوهر حیات نامید، فناپذیر و زوالی نیست.
در دوران باستان، فروردگان جشن فروهرها بود و ظاهراً در آن هنگام ده روز و ده شب برگزار می‌شد. بعدها جشن «همسپثمیدیه» به یادبود آفرینش انسان تخصیص یافت. جشن‌های نوروزی و ماه فروردین با فروهرها پیوند خورده‌ است، چون عقیده بر این است که در این ایام، فروهرها به زمین فرود می‌آیند و به خانه‌های سابق خویش می‌روند. پس مردم باید برای پیشواز آنان خانه را پاکیزه کنند، برای هدایت آنان آتش بیفروزند و در این روزها، بوهای خوش در آتش نهند و روان‌ها را ستایش کنند و اوستا بخوانند تا روان‌ها آسایش داشته باشند و با شادی و نشاط باشند و برکت ارزانی دارند.
در این روزها، به هیچ کاری نباید دست زد، مگر انجام وظایف و کار نیک تا اینکه فروشی‌ها با رضایت خاطر به جای‌های خویش برگردند و خوبی بخواهند و در پایان جشن، روان‌ها را بدرود می‌گویند.

جشن فروردینگان در یزد
در روز نوزدهم فروردین، روز #جشن_فروردینگان مراسم خاصی در بزرگداشت روان درگذشتگان برگزار می‌شد که هنوز در میان هموطنان زرتشتی، به خصوص در یزد، با تشریفات خاصی برگزار می‌شود. در این جشن که امروزه بیشتر به جشن فرودگ معروف است، زرتشتیان سر مزار درگذشتگان خود (در تهران به قصر فیروزه، گورستان زرتشتیان) می‌روند و برای خشنودی روان‌ها عود و کندر آتش می‌زنند و گل و گیاه و میوه و شمع و لرک بر سر مزار می‌گذارند.
لرک مخلوطی است از هفت میوه خشک خام از قبیل پسته خام، بادام خام، فندق خام، برگه، انجیر خشک، خرما، توت. ترکیبات لرک به مناسبت‌های مختلف تغییر می‌کند. لرک مراسم درگذشته با لرک مراسم عروسی و سدره‌پوشی متفاوت است. در لرک شادی، پسته و بادام و فندق بو داده‌ است، انجیر و خرما و توت ندارد و نقل هم حتماً به آن اضافه می‌شود. معمولاً برای مراسم عقد (گواگ‌گیران)، لرک را داخل تور بسته‌بندی و بعد از مراسم بین نزدیکان توزیع می‌کنند.
در جشن فرودگ، هفت موبد وارد می‌شوند و می‌نشینند. لرک‌ها را در چادرشب‌هایی می‌ریزند و جلو‌ی موبدان می‌گذارند. چند «موبدیار» هم حضور دارند. موبدان شروع به اوستاخوانی می‌کنند، بیشتر هم سرودهایی از فروردین یشت می‌خوانند و به این ترتیب، لرک را تبرک می‌کنند.
سپس، موبدیاران چادرشب‌ها را به کمر می‌بندند و لرک را بین مردم تقسیم می‌کنند. اگر کسی هم نذری دارد، در این روز نذرش را میان مردم پخش می‌کند. این مراسم در واقع گونه‌ای دعا یا در اصطلاح مسلمانان، فاتحه دسته جمعی برای شادی ارواح درگذشتگان است.

در کتاب پهلوی «بندهش» آنجا که «درباره چگونگی گیاهان» سخن به میان می‌آید، از میان گل‌ها، «بُستان ‌افروز» یا «بوستان افروز» یا «بوی‌ستان ‌ابروز» گل ویژه فروردین معرفی شده و آمده است: «… این را نیز گوید که هر گلی از آن امشاسپندی است؛ و باشد که گوید:… بُستان ‌افروز فروردین را … خویش است…». نام های دیگر گل «بُستان ‌افروز»، «تاج خروس» یا «زلف عروسان» است.

🌺🍃🌺
@kheradsarayeferdowsi

خردمند و دانا و روشن‌روان
تنش ز این جهان است و جان ز آن جهان
 
مردان خردمند و دانا و روشن روان  از آن دست که شاهنامه می پسندد زیاد نیستند. یکی از آن کم‌یابان نایابان دکتر محمود مدبری استاد خردمند و دانادل دانشگاه کرمان بود که هم شاهنامه می‌دانست، بی‌آن‌که به روی کسی بیاورد، و هم خرد و دانایی داشت و از همه برتر روشن‌دل و روشن‌روان هم بود. تنش زین  جهان بود - که ای کاش باز هم می‌بود - و جانش از آن جهان. «گل آن جهانی است نگنجد درین جهان».
دریغ که جامعۀ ادبی ما دانای خردمندی را از دست داد که آدمیت و اخلاق را به کمال داشت. مدبری یاور خردسرای فردوسی و هم قلم پاژ بود پس ما حق داریم در اندوه نبودن او همراه خاندان گرامی اش و نیز دانشگاه کرمان و خانوادۀ بزرگ ادبیات کشور سوگوار باشیم و برای روان پاکش در رواق­های جنان آرامش ابدی آرزو کنیم.

محمدجعفر یاحقی  
مدیر مؤسسۀ فرهنگی خردسرای فردوسی

@kheradsarayeferdowsi       

پوشۀ شنیداری نشست «داستان من و شاهنامه» | دکتر محمود مدبری

(گفت‌وگوی دکتر #خلیل_کهریزی و #منوچهر_فروزنده_فرد با دکتر #محمود_مدبری با حضور استاد #مصطفی_جیحونی)

جمعه ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۰

به مناسبت روز بزرگداشت فردوسی و پاسداشت زبان فارسی

@kheradsarayeferdowsi

به بهانه ۲۵ فروردین، روز بزرگداشت عطار نیشابوری؛

که در صد قرن چون عطار ناید

بیست و پنجم فروردین‌ماه روز بزرگداشت عطار، شاعر شهیر نیشابوری بهانه‌ خوبی برای گفت‌وگو با چند تن از استادان شعر و ادبیات پارسی خراسان در خصوص آثار و اندیشه‌های این شاعر بلندآوازه است.

گفت و گوی ایبنا با چندتن از شعرا استادان زبان و ادبیات پارسی


دکتر علیرضا قیامتی
دکتر حسین صالحی
دکتر محمدرضا سرسالاری

👇🏻👇🏻👇🏻
ibna.ir/x6m4j

@kheradsarayeferdowsi

گروه زبان و ادبیات فارسی خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌کند:

📔نقد و بررسی کتاب آهنگ شعر فارسی

با حضور نویسندهٔ کتاب:
#دکتر_جواد_محقق_نیشابوری

سخنرانان:
#دکتر_پرویز_عباسی_داکانی
#دکتر_روح_الله_هادی
#دکتر_مصطفی_گرجی


🗓 سه‌شنبه ۲۸ فروردین‌ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۷

🏡 تهران، خیابان نجات‌الهی (ویلا)، نبش خیابان ورشو، خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی، سالن حافظ

🔹برنامه به صورت حضوری برگزار می گردد.

🔹ورود برای عموم آزاد و رایگان است.



@kheradsarayeferdowsi

🔸حلقه مفقوده انجمن‌های ادبی؛از مشهد تا هرات و بخارا

🔹تاریخچه انجمن‌های ادبی در خراسان به‌روزگار دور برمی‌گردد. بر اساس آن‎چه از گفتار پژوهشگران این حوزه برمی‌آید، خراسان بزرگ را می‌توان جزو پیشتازان این عرصه دانست. انجمن‌هایی که آوازه آن‌ها به گوش بسیاری از فارسی‌زبانان کشورهای دوردست رسیده و..

گفت و گو با دکتر علیرضا قیامتی، استاد ادب فارسی و مهدی زمانی، رئیس هیئت مدیرهٔ خردسرای فردوسی درباره پیشینه تاریخی و شرایط کنونی انجمن‌های ادبی«خراسان بزرگ» را در روزنامه خراسان بخوانید

@kheradsarayeferdowsi

آیین بزرگداشت شیخ فریدالدین عطار نیشابوری
و نکوداشت مقام عطار پژوه شهیر استاد دکتر رضا اشرف‌زاده

🔹سخنرانی سرشار از شوق و شناخت و عشق‌ورزی استاد دکتر رضا اشرف‌زاده

مشهد، دانشگاه فرهنگیان، تالار ابن‌هیثم،
۲۸ فروردین‌ماه ۱۴۰۳

@kheradsarayeferdowsi

آیین بزرگداشت شیخ فریدالدین عطار نیشابوری
و نکوداشت مقام عطار پژوه شهیر استاد دکتر رضا اشرف‌زاده

🔹سخنرانی دکتر سیدمهدی زرقانی
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی 
با موضوع مختارنامه عطار

مشهد، دانشگاه فرهنگیان، تالار ابن‌هیثم،
۲۸ فروردین‌ماه ۱۴۰۳

@kheradsarayeferdowsi

آیین بزرگداشت شیخ فریدالدین عطار نیشابوری
و نکوداشت مقام عطار پژوه شهیر استاد دکتر رضا اشرف‌زاده

🔹سخنرانی دکتر علیرضا قیامتی
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید بهشتی مشهد 
با موضوع عطار

🔅کیش عشق یک دین واحد است
🔅سوز عرفانی در کلام عطار
🔅شعر عطار خارج از دربار و در میان مردم و مملو از آزادگی
🔅عطار یاد کننده فردوسی و زبان فارسی
اوشاهنامه را بهشت عدن می‌داند
خطَم دادند بر فردوس اعلی
که فردوسی به فردوس است اولی


مشهد، دانشگاه فرهنگیان، تالار ابن‌هیثم،
۲۸ فروردین‌ماه ۱۴۰۳

@kheradsarayeferdowsi

مؤسسهٔ فرهنگی خردسرای فردوسی با همکاری شهرداری طرقبه برگزار می‌کنند:

مهربانی ز من آموز و گرم عمر نماند
بر سر تربت سعدی بطلب مهرگیا را

با یادکرد سیزدهمین سال درگذشت نیکوکار خردمند، واقف جاوید‌نام دکتر اصغر مینو
روز بزرگداشت پادشاه ملک سخنوری سعدی شیرازی را گرامی می‌داریم.
یادکرد دو شیرازی در خردسرای فردوسی به معنی گستردگی چتر فراگیر زبان پارسی در دوسوی این سرزمین اهورایی است. مینو از شیراز بود، به سعدی عشق می­‌ورزید و برای بلندی نام ایران و فردوسی گام پیش نهاده بود.
برآنیم که روز پنجشنبه ۳۰ فروردین از ساعت ۱۶ تا ۱۷ بر مزار دکتر مینو واقع در عنبران ۲۰ گرد بیاییم و پس از ادای احترام به روان بهشت­‌آشیان آن زنده­‌نام از ساعت ۱۷ در سالن پارک بهمن طرقبه به پیشگاه پادشاه سخن سعدی شیرازی سر فرود بیاوریم.

سخنرانان:

- مهندس مهدی زمانی
- مهندس هادی قائمی
- دکتر حامد مهراد
تقدیر از پیشکسوت آیین‌های پهلوانی و زورخانه‌ای، پهلوان رستم و مرشد کشوری، مهدی ارغوانی



زمان: پنجشنبه ۳۰ فروردین ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۷ تا ۱۹
مکان: طرقبه، بعد از معلم ۸، پارک جنگلی بهمن، مجتمع فرهنگی هنری بهمن


@kheradsarayeferdowsi

‍ ‍ یکم اردیبهشت‌ماه روز بزرگداشت سعدی

زبان سعدی

بسیاری از بزرگان ادب بر این عقیده‌اند که #زبان_فارسی امروزه که شاید بیش از صد سال است روی به سادگی نهاده و گسترش یافته و خود را برای بیان مفاهیم دقیق علمی و ادبی و فلسفی امروز آماده کرده و می‌کند، زبانی است که پایه‌های آن بر اساس گفتۀ سعدی و زبان این گویندۀ بی‌نظیر و روش‌هایی که وی در سخن گفتن مراعات کرده استوار است.

شادروان محمّدعلی فروغی در مقدمه‌ای که بر گلستان تصحیح‌شدۀ خویش نگاشته چنین گوید:
«گاهی شنیده می‌شود که اهل ذوق اعجاب می‌کنند که سعدی هفتصد سال پیش به زبان امروزی ما سخن گفته است، ولی حق این است که سعدی هفتصد سال پیش به زبان امروزی ما سخن نگفته است، بلکه ما پس از هفتصد سال به زبانی که از سعدی آموخته‌ایم سخن می‌گوییم، یعنی سعدی شیوۀ نثر فارسی را چنان دلنشین ساخته که زبان او زبان رایج فارسی شده است و ای‌کاش ایرانیان قدر این نعمت بدانند و در شیوۀ بیان دست از دامان شیخ برندارند که به فرمودۀ خود او "حد همین است سخندانی و زیبایی را" و من نویسندگان بزرگ سراغ دارم (ازجمله میرزا ابوالقاسم قائم‌مقام) که اعتراف می‌کنند که در نویسندگی هرچه دارند از شیخ سعدی دارند.»

به گمان من این حقیقتی است روشن و آشکار که بر قلم توانای مرحوم فروغی جاری شده است. سعدی معلّم اوّل زبان فارسی است و فارسی امروزی ما به زبان سعدی بیش از زبان هر شاعر یا نثرنویس دیگری ماننده است و نیز بنده عقیده دارد که تا امروز هیچ فارسی‌زبانی اعم از شاعر یا نثرنویس وجود ندارد که مانند سعدی روح زبان فارسی را دریافته و به رموز و ریزه‌کاری‌های آن تسلّط داشته باشد. به عبارت دیگر تاکنون هیچ فارسی‌زبانی این زبان دلپذیر و شیوا را به فصاحت و زیبایی سعدی تکلّم نکرده است و شاید بتوان حدس زد که از این پس نیز کمتر کسی پیدا خواهد شد که به اندازۀ شیخ اجل بدین زبان مسلّط باشد و این اندازه عبارات و استعارات و الفاظ و معانی زبان فارسی را مسخّر خویش بتواند ساخت.

برگرفته از: «زبان سعدی و پیوند آن با زندگی»، محمدجعفر محجوب، ایران‌نامه، سال سوم، صص ۵۸۷-۶۲۳.


@kheradsarayeferdowsi

بیچـاره کسی که از تو ببرید
آسوده تنی که با تو پیوست

• آواز: استاد محمدرضا شجریان
• گروه موسیقی آوا
• کنسرت بزرگداشت حضرت سعدی
• اجرای سال ۱۳۸۷ شمسی

💠💠

@kheradsarayeferdowsi

‍ ‍ دکتر جواد محقق نیشابوری در بخشِ «تغییراتِ آوایی از رهگذرِ اختیاراتِ شاعریِ» کتابِ «آهنگِ شعرِ فارسی» می‌نویسد که «هیچ عقلِ کُل و اختیاردهنده‌ای وجود ندارد بلکه همه چیز در بستر طبیعیِ زبان رخ می‌دهد و اگر شاعر می‌تواند از این تغییرات استفاده کند دلیلِ آن، این است که گوشِ فارسی‌زبانان - و از جمله خودِ شاعر - آن را عیب نمی‌شمرد. پس عروضیان فقط به تبیین و تفسیر آن چیزی می‌پردازند که به طور طبیعی در زبان رخ می‌دهد».

✅خرید کتاب از سایت کافه کتاب آفتاب امکان پذیر است
🌱🏡
www.abook.ir

#دکتر_جواد_محقق_نیشابوری
#آهنگ_شعر_فارسی

@kheradsarayeferdowsi

‍ #بزرگداشت_فردوسی:

همایش شاهنامه و امر سیاسی
(ضرورت، روش‌شناسی و نتایج نظریه‌پردازی علمی از شاهنامهٔ فردوسی)
               ( ۲۳ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳)


#برگزارکنندگان:

- انجمن علوم سیاسی ایران
- انجمن مطالعات صلح ایران
- - مؤسسه فرهنگی خردسرای فردوسی
-  خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی

#سخنرانان:
🔹ژاله آموزگار
🔹اصغر دادبه
🔹میرجلال‌الدین کزازی
🔹حمید احمدی
🔹محمود فراستخواه
🔹محمدجعفر یاحقی
🔹علیرضا قیامتی
🔹یامان حکمت تقی‌آبادی
🔹ماندانا تیشه‌یار
🔹احمد بستانی
🔹رضا نجف‌زاده
🔹جواد رنجبر درخشیلر
🔹مهدی فدایی مهربانی

🔸زمان: يكشنبه ۲۳ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۵

🔸مکان: تهران، خیابان نجات‌الهی (ویلا)، نبش خیابان ورشو، خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی


@kheradsarayeferdowsi

‍ مراسم تقدیر از

دکتر سلمان ساکت
رئیس پیشین مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد

با سخنرانی:
دکتر علی حائریان اردکانی
دکتر رحمت‌الله فتاحی
دکتر علیرضا کوچکی
دکتر سعید مرتضوی
دکتر محمّدرضا هاشمی
دکتر محمّدجعفر یاحقی


🔶زمان: چهارشنبه، ۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳
🔶ساعت: ۱۱:۴۵ ظهر
🔶مکان: پردیس دانشگاه فردوسی مشهد، جنب سلف یاس، باشگاه مفاخر و پیشکسوتان دانشگاه


@kheradsarayeferdowsi

‍ ‍ پنجم اردیبهشت‌ماه
سال‌روز درگذشت استاد محمدعلی اسلامی ندوشن

#ایران شاید سخت‌جان‌ترین کشورهای دنیاست. دوره‌هایی بوده است که با نیمه‌جانی زندگی کرده، اما از نفس نیفتاده و چون بیمارانی که می‌خواهند نزدیکان خود را بیازمایند، درست در همان لحظه که همه از او امید برگرفته بودند، چشم گشوده است و زندگی را سرگرفته.
به‌رغم تلخ‌کامی‌ها ما حق داریم که به کشور خود بنازیم. کمر ما زیر بار تاریخ خم شده است، ولی همین تاریخ به ما نیرو می‌دهد و ما را بازمی‌دارد که از پای درافتیم. قوم ایرانی در سراسر تاریخ خود از اندیشیدن و چاره جستن بازنایستاده.

دلیل زنده بودن ملّتی همین است. آن‌همه مردان غیرتمند، آن‌همه گوینده و نویسنده و حکیم و عارف، آن‌همه سرهای ناآرام پروردۀ این آب و خاک‌اند. به تولای نام اینان است که ما به ایرانی بودن افتخار می‌کنیم. چه موهبتی از این بزرگ‌تر که کسی بتواند فردوسی و خیّام و حافظ و مولوی را به زبان خود آنان بخواند؟
و برای آنکه بتوان آنان را تا مغز استخوان احساس کرد همان بس نیست که #فارسی بیاموزند، باید #ایرانی بود.

نباید بگذاریم که مشکل‌های گذرنده و نهیب‌های زمانه گذشته را از یاد ما ببرد. ما امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند آنیم که از شکوه و غنای گذشتۀ خود الهام بگیریم؛ زیرا در آستانۀ تحوّلی هستیم. خوشبختانه ضربه‌هایی که بر سر ایران فرود آمده است هرگز بدان گونه نبوده که او را از گذشتۀ خود جدا سازد. حملۀ تازیان شاهنشاهی ساسانی را از هم فروریخت. کاخ‌ها خراب شد و گنج‌ها بر باد رفت، اما روح ایرانی مسخّر نگردید. عرب و ترک و غز و مغول و تاتار چون میهمانانی بودند که چند صباحی بر سر سفرۀ ایران نشستند. اینان آمدند و رفتند بی آنکه بتوانند ایران را با خود ببرند. در همان زمان‌هایی که پیکر ایران لخته‌لخته شده بود و هر پارۀ آن در سلطۀ حاکم خودی یا بیگانه بود، روح او پهناور و تجزیه‌ناپذیر مانده بود. ایران واقعی تا بدانجا گسترده می‌شد که تمدّن و فرهنگ و زبان او در زیر نگین داشت. ایران همواره استوارتر و ریشه‌دارتر از آن بوده است که به نژاد یا مسلک سلطان یا خان یا فاتحی اعتنا کند. قلمرو ایران قلمرو فرهنگی بوده و تمدّن و زبان مرزهای او را مشخص می‌داشته است.

تاریخ جاودان هر ملتی تاریخ تمدن و فکر اوست؛ مابقی وقایع گذرنده‌ای هستند که ارزش آنها سنجیده نمی‌شود مگر در کمکی که به بهبود زندگی و تأمین رفاه مردم زمان خود کرده‌اند. تاریخ واقعی تاریخ سیر بشریت به سوی ارتقاء است. ازاین‌رو ما چون به گذشتۀ خود نگاه می‌افکنیم چندان بدان کاری نداریم که در فلان عهد چه کسی بر ایران فرمان می‌رانده یا مرزبانان ایران در کدام خط پاسداری می‌کرده‌اند. سیر معنوی قوم ایرانی و جنبش‌ها و کوشش‌های او برای ما مهم است.
ما دوران اعتلای ایران را دورانی می‌دانیم که تمدن و فرهنگ به شکفتگی گراییده و دوران انحطاط ورا دورانی می‌دانیم که تمدن و فرهنگ دستخوش رکود و فساد گردیده.  

برگرفته از:
ایران را از یاد نبریم، محمدعلی اسلامی ندوشن، یغما؛ سال سیزدهم، فروردین‌ماه ۱۳۳۹، شمارۀ اول، ص ۲-۳.

@kheradsarayeferdowsi

جلسه دفاع
رساله دکتری زبان و ادبیات فارسی (گرایش ادبیات حماسی)

 با عنوان:
تحلیل و نقد رابطه انسان و طبیعت در اقتباس‌های شاهنامهٔ فردوسی برای کودکان و نوجوانان با رویکرد بوم‌گرا


استاد راهنمای اول:
دکتر محمد جعفر یاحقی
(استاد زبان و ادبیات فارسی
دانشگاه فردوسی مشهد)


استاد راهنمای دوم:
دکتر زهرا پارساپور
(دانشیار زبان و ادبیات فارسی
پژوهشکده علوم انسانی و مطالعات فرهنگی)

استاد مشاور:
دکتر مه‌دخت پورخالقی چترودی
(استاد زبان و ادبیات فارسی
دانشگاه فردوسی مشهد)

داور گروه زبان و ادبیات فارسی:
دکتر محمدجواد مهدوی
(استادیار زبان و ادبیات فارسی
دانشگاه فردوسی مشهد)

استادان داور (مدعو): 
دکتر کمال‌الدین ناصری
(دانشیار گروه مرتع و آب‌خیزداری
دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست
دانشگاه فردوسی مشهد)

دکتر هیوا حسن‌پور
(استادیار زبان و ادبیات فارسی
دانشگاه کردستان)


دانشجو:
فاطمه محمدزاده

گاه: ۱۲ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳- ساعت ۱۱:۳۰ ظهر

جایگاه: تالار کتابخانهٔ قطب علمی فردوسی و شاهنامه دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد

@kheradsarayeferdowsi

‍ #بزرگداشت_فردوسی:

همایش ملی بزرگداشت فردوسی و سعدی در یزد
               ( ۱۳ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳)


#برگزارکنندگان:
- خردسرای فردوسی یزد
- انجمن شاهنامه چکامه مهر یزد
- مؤسسهٔ فرهنگی خردسرای فردوسی


#سخنرانان:
🔹دکتر محمدجعفر یاحقی (مدیر خردسرای فردوسی)
🔹دکتر علیرضا قیامتی (قائم‌مقام مؤسسهٔ خردسرای فردوسی)

🔸با اجرای نقالی و شاهنامه‌خوانی، شعرخوانی و  موسیقی زنده

🔸زمان: پنجشنبه ۱۳ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۹

🔸مکان: یزد، قاسم‌آباد، بلوار فردوسی، تالار هلال احمر یزد


@kheradsarayeferdowsi

📕 نقد و بررسی کتاب کارنامهٔ فیّاض

دربارهٔ دکتر علی‌اکبر فیّاض، بنیان‌گذار و مؤسس دانشکدهٔ ادبیات و دانشکدهٔ الهیات دانشگاه فردوسی مشهد

با حضور و سخنرانی:
دکتر محمدجعفر یاحقی
دکتر عبدالرحیم قنوات
دکتر بهرام پروین گنابادی
دکتر سلمان ساکت (نویسندهٔ کتاب)

زمان:
چهارشنبه، ۱۲ اردی‌بهشت‌ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۷

مکان:
مشهد، سه‌راه ادبیات، مجتمع دکتر علی شریعتی، جهاد دانشگاهی مشهد (دانشکدهٔ ادبیات سابق)، تالار فردوسی


@kheradsarayeferdowsi

‍ دهم اردیبهشت‌ماه، روز ملی خلیج فارس

ز پوچ جهان هیچ اگر دوست دارم
تو را، ای کهن بوم و بر دوست دارم

تو را، ای کهن پیر جاویدْ برنا
تو را دوست دارم، اگر دوست دارم

تو را، ای گرانمایه، دیرینه ایران
تو را ای گرامی گهر دوست دارم...


کهنه‌ترین نامی که از خلیج فارس به جای مانده است، نامی است که آسوریان پیش از ورود نژاد آریا به فلات ایران، بر این دریا گذاشته‌اند. در کتیبه‌های کهن آسوری، از این دریا به نام «نارمرتو»، به معنی رود تلخ یاد شده است.

در کتیبه‌‌ای از داریوش کبیر در تنگهٔ سوئز یافته‌اند، در بیان صدور دستور داریوش برای حفر ترعهٔ سوئز، «دریایی که از پارس آید» ذکر شده است.

در روزگار ساسانیان این خلیج را دریای پارس می‌گفتند.
بطلمیوس عالم معروف علم هیئت و جغرافیای دنیای قدیم که در قرن دوم میلادی زندگی می‌کرد، در کتاب معروف جغرافیای خویش که به زبان لاتین نوشته است‌، از این دریا به نام «پرسیکوس سینوس» یاد کرده است که درست به معنای خلیج فارس است.

قرن‌هاست که ترجمهٔ لاتینی «سینوس پرسیکوس» در دیگر زبان‌های زندهٔ جهان باقی مانده است و همهٔ ملل جهان خلیج فارس را به این نام خوانده‌اند.
نام خلیج فارس در زبان فرانسه Golfe Persique، انگلیسی Persian Gulf، آلمانی Persischer Golf، ایتالیایی Golfo Persico، روسی Persidskizaliv و ژاپنی Perusha Wan است که در همهٔ آنها نام پارس وجود دارد.
در دوران اسلامی نام این خلیج «بحر فارس» و «البحر الفارسی» و «الخلیج الفارسی» و «خلیج فارس» یاد شده و در دایرةالمعارف اسلامی نیز این اسامی برای خلیج فارس ضبط گردیده است.

برگرفته از مقالهٔ:
(«خلیج فارس و نام آن»، دکتر احمد اقتداری، اطلاعات سیاسی-اقتصادی، فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۹، شمارهٔ ۲۷۱ و ۲۷۲، ص ۶۲ تا ۶۹).


@kheradsarayeferdowsi